Παρασκευή 29 Μαρτίου 2013

Κάλεσμα σε Ανοιχτή συνέλευση στο πάρκο Τρίτση

Κυριακή  31  Μάρτη στις  5:30μμ




Το πάρκο Τρίτση είναι ο χώρος μας, είναι η απαίτησή μας, είναι δικαίωμά μας! 
Δε θα επιτρέψουμε να υποβαθμιστεί επιπλέον και να εμφανιστεί η ιδιωτικοποίησή του ως σωτήρια λύση.

Απαιτούμε 3 βήματα που μπορούν να γίνουν άμεσα και να βελτιωθεί η κατάσταση:
 1. Επανασύνδεση της παροχής ηλεκτρικού ρεύματος (ΔΕΗ) και του πόσιμου νερού (ΕΥΔΑΠ).
 2. Λειτουργία του συστήματος ανακυκλοφορίας των λιμνών.
 3. Λειτουργία του ηλεκτροφωτισμού και των τουαλετών.
  Τις Κυριακές συναντιόμαστε μέσα στο πάρκο στο θεατράκι κάτω από τους προσκόπους (πρωινές ώρες ή απογευματινές) συλλογικότητες, ομάδες, άτομα και βρίσκουμε κοινές δράσεις για τις οποίες μπορούμε να αγωνιστούμε μαζί γι αυτόν τον δημόσιο χώρο. Η προσπάθεια έχει ξεκινήσει από 03/03 και υποστηρίζεται κάθε φορά από περισσότερο κόσμο. Στόχος ενδιάμεσος είναι: 
1. η αποτροπή από οποιαδήποτε ιδιωτικοποίηση και 
2. να πληροφορηθούμε για το πάρκο, να πούμε τη γνώμη μας για τα προβλήματα ή τα πλεονεκτήματα που έχει και τελικά να απαντήσουμε πως θέλουμε να χρησιμοποιούμε το πάρκο.

Τελικός στόχος είναι η συμμετοχή μας στη διαμόρφωση του χώρου αυτού. Μέσα από μία ανοιχτή διαδικασία συλλογικοτήτων, παρατάξεων και ατόμων που θα θέτουν ζητήματα και έπειτα να υπάρχουν αποφάσεις από τους παρευρισκομένους.

Ενάντια  στης  φύσης  τη  λεηλασία,  αγώνας  για  τη  γη  και  την  ελευθερία

Τρίτη 26 Μαρτίου 2013

Περί σφουγγοκωλάριων


Ο σφουγγοκωλάριος ήταν υψηλό αξίωμα και ταυτοχρόνως επάγγελμα στα χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Το έργο του ήταν να σκουπίζει τα οπίσθια των αυτοκρατόρων. Ήταν αξίωμα που πολλοί ζήλευαν και μόνο έμπιστα άτομα διορίζονταν, αφού είχαν το προνόμιο να βρίσκονται τόσο κοντά στον αυτοκράτορα όταν αυτός ήταν γυμνός και άοπλος. Με το πέρασμα του χρόνου το επάγγελμα αυτό εξέλιπε. Επεβίωσε όμως ως συγκεκριμένη συμπεριφορά στην πολιτική μας κουλτούρα.
 Ποιος είναι ο σημερινός σφουγγοκωλάριος; Το βασικό γνώρισμα της συμπεριφοράς του είναι η εξόφθαλμη ικανότητά του να επιδίδεται στην τέχνη του «σκουπίζειν» τα οπίσθια ισχυρών πολιτικών, ανεξαρτήτως ιδεολογικής ή πολιτικής θέσης, οι οποίοι μπορούν να του εξασφαλίσουν μία θέση στον επίγειο παράδεισο, δηλαδή πολιτική ή επαγγελματική ανέλιξη και κατ' επέκταση, για να χρησιμοποιήσω ένα όρο του συρμού, «κοινωνική επιφάνεια». Είναι ο πολιτικός ελαφρών βαρών που θέλει να γίνει βουλευτής ή υπουργός, ο ξέμπαρκος πολιτικός που θέλει να ξαναμπεί στο παιγνίδι της εξουσίας, ο καριερίστας δημόσιος υπάλληλος που πατά επί πτωμάτων, ο ανεπαρκής δημοσιογράφος που αναζητεί τα δεκανίκια των πολιτικών για να επιβιώσει, ο φιλόδοξος νέος που εγκλώβισε τη ζωή του σε ένα lifestyle, με αυτοσκοπό την απόκτηση με κάθε τρόπο τίτλων «επαγγελματικής και πολιτικής ευγενείας», ούτως ώστε όταν βγαίνει από το σπίτι του να αυτοϊκανοποιείται με την εντύπωση ότι είναι επώνυμος, άρα σπουδαίος και γενικά άνθρωποι με ελλείμματα προσωπικότητας, οι οποίοι έταξαν στη ζωή τους να «ανέλθουν», άνθρωποι οι οποίοι ακόμη και με το ντύσιμό τους ή όταν συστήνονται αισθάνονται την ανάγκη να δηλώνουν το κοινωνικό και επαγγελματικό τους καθεστώς. Στην πραγματικότητα, όμως, θρασύδειλοι καιροσκόποι, αχθοφόροι της αναξιοπρέπειας και μεταπράτες της αθλιότητας.
 Η τακτική τους ευκόλως προβλέψιμη. Επιλέγουν ένα ισχυρό πολιτικό, τον ακολουθούν και πράττουν παν ό,τι αναγκαίο για να αποδείξουν τη νομιμοφροσύνη, που φθάνει μέχρι τα όρια της εθελούσιας ανδραποδώδους υποταγής. Επικεντρώνουν τη συμπεριφορά τους σε κάθε ευκαιρία στο θάμβος της εντύπωσης. Με αυτό τον τρόπο καταφέρνουν να συλλέξουν πολλά προεκλογικά γραμμάτια, τα οποία θέλουν να εξαργυρώσουν ακριβά μετά τις εκλογές.
 Το φαινόμενο του σφουγγοκωλάριου ευδοκιμεί στη χώρα μας. Τους βλέπουμε να κινούνται απροκάλυπτα κάθε φορά που υπάρχουν πολιτικές εκλογές, αφού εκλαμβάνουν τις προεκλογικές εκστρατείες ως την κατ' εξοχήν εορταστική τους περίοδο. Άλλοτε τους βλέπουμε να συνωστίζονται πίσω από τους πολιτικούς για να τους συλλάβει ο τηλεοπτικός φακός και άλλοτε να σπεύδουν σε προεκλογικές συγκεντρώσεις για να ηδονιστούν από μία χειραψία με τον πολιτικό που επέλεξαν να υπηρετήσουν. 


 Οι σφουγγοκωλάριοι ζουν για να αποκτήσουν «υψηλές θέσεις» και να αισθάνονται ότι κάνουν λαμπρή καριέρα, ενώ οι σοβαροί άνθρωποι όταν βρεθούν σε κάποια θέση δίνουν ζωή στην κοινωνία. Οι σφουγγοκωλάριοι παρά τη χρονολογική τους ηλικία δεν μεγαλώνουν ποτέ. Τους βρίσκει κανείς μονίμως σε συγκεντρώσεις να χειροκροτούν παρελάσεις παραφουσκωμένων εγωισμών. Φτύνουν με την ίδια ευκολία αυτό που μέχρι χθες χειροκροτούσαν ή μεταπηδούν από το ένα κόμμα στο άλλο αν δεν πάρουν για την καριέρα τους αυτό που θέλουν. Γιατί είπαμε, «η καριέρα πάνω απ' όλα!».
 Επειδή οι σφουγγοκωλάριοι έχουν μία εκ βάθους σχέση με την ηλιθιότητα, ουαί και αλίμονο σε αυτόν που αρχίζει να συζητά μαζί τους με κριτική διάθεση για τον πολιτικό του οποίου «σκουπίζουν» τον πισινό. Για να θυμηθούμε εδώ τη σοφή ρήση του Μαρκ Τουέιν: «Μη συζητάς ποτέ δημόσια με ένα ηλίθιο, θα σε κερδίσει με την εμπειρία του και οι τρίτοι μπορεί να μην καταλάβουν τη διαφορά».
 Η κοινωνία μας έχει πολλά αποθέματα τέτοιου φυράματος. Κάποιοι κάνουν μεγάλες καριέρες λόγω επιτυχούς άσκησης αυτού του «χαρίσματος» και κάποιοι φιλοδοξούν να τους φθάσουν. Όπου και να φθάσουν όμως είναι χαρακτηρισμένοι. Για τους τρίτους θα είναι οι γνωστοί σφουγγοκωλάριοι ενώ γι' αυτούς που υπηρετούν, θα είναι μονίμως ένα κοινό κωλοσφούγγι. Αλίμονο σ' αυτούς που άφησαν τη ζωή τους να την καθοδηγήσει η ματαιοδοξία της «μεγάλης καριέρας», περνώντας την αναγκαστικά μέσα από τη λογική του «σκουπίζειν» τα οπίσθια των ισχυρών.
Όσο, ιδιαιτέρως, για τους πολιτικούς, το να ενδιαφέρονται για τον αριθμό των ακολούθων και των συνεργατών τους και όχι για την ποιότητα, δηλαδή το να «αρέσουν» στους σφουγγοκωλάριους, είναι απόδειξη αδυναμίας. Είναι δε πολύ επικίνδυνο για τη δημοκρατία ο πολιτικός να αισθάνεται ανώτερος από τους γύρω του και οι γύρω του καιροσκοπικώς να του το δείχνουν. Τότε χάνεται ο ορθολογισμός και ο εποικοδομητικός διάλογος, με αποτέλεσμα η σχέση να μετατρέπεται σε σχέση υποτελείας και διαρκούς επιβεβαίωσης του ισχυρού. Όσο κατάπτυστοι είναι οι σφουγγοκωλάριοι άλλο τόσο καταγέλαστοι είναι οι πολιτικοί που τους ανέχονται, γιατί ο έξυπνος ηγέτης δίδει σημασία όχι στο ποια γνώμη έχουν οι συνεργάτες του γι' αυτόν αλλά ποια γνώμη έχει ο ίδιος γι' αυτούς. Δεν είμαστε τίποτε άλλο εκτός από αυτό που σκεφτόμαστε. Η αξιοπρέπεια δεν έγκειται στο να κατέχεις περίοπτη θέση, αλλά στο να αισθάνεσαι πάνω απ' όλα ελεύθερος.
του Χρήστου Ιακώβου  Διευθυντή Κυπριακού Κέντρου Μελετών (ΚΥΚΕΜ)




Τρίτη 19 Μαρτίου 2013

Δήμος Ιλίου: Καλή Σάρα Κωστή, η Μάρα δεν είναι εκεί.



ανεπίσημα  συνοπτικά  πρακτικά  του  τελευταίου  δημ. συμβουλίου

  Την επόμενη φορά στη διοίκηση του Πάρκου θα μας φέρουν δήμαρχο απο τη Λιβαδειά είπε αγανακτισμένος ο κ. Κακούρης σιγοντάροντας τον παραγκωνισμένο και παραπονούμενο δημαρχούκο. Δεν σκέφτηκε όμως πως ίσως έτσι να είναι καλύτερα αφού τα σουβλάκια που θα ψήνονται στα Ίλια του πάρκου θα τα αναλάβουν οι πλέον ειδικοί εκ Λεβαδείας. Ο δε κυρ Ζενέτος ο καημένος και βαριά βαλαντωμένος έλεγε και ξανάλεγε τι καλά που θα ήτανε να αναλαμβάναμε εμείς τη διοίκηση του πάρκου… Όμως κλαψ! αμάν ωιμέ  η κεντρική διοίκησις δε μας υπολογίζει και ξαναδιόρισε αυτόν που έχει μια μκο, που χρωστάει στους υπαλλήλους της. Ακούς εκεί να τον επιβραβεύει. Τον ακατονόμαστο.  Έχω και γω κύριοι της κεντρικής διοικήσεως φιλοδοξίες. Δώστε μου το πάρκο και θα δείτε. Αγνώριστο θα το κάνω γιατί εγώ γνωρίζω τις άλλες τις καλές μκο και θα συνεργαστώ μαζί τους. Με εισιτήριο 1ευρω όπως είχε προτείνει ο σύντροφας Σγουρός* σε προηγούμενο περιφερειακό συμβούλιο όλα θα λυθούν. Εσείς πλερώνετε. Κι εμείς αποφασίζουμι και διατάζουμι. Σκεπάζουμε το ποτάμι ορές και κόβουμε τα δέντρα. Είμαστε ευαίσθητοι ορές με το περιβάλλον. Έχουμι αλλεργίες. Αμή. Και για να μην έχουτε κι εσείς το Υπεκα το σκεπάζει. Με τσιμέντο. Τέρμα οι αλλεργίες βρε. Αναπνεύστε ελεύθερα. Ωχου.

  Για σας κάνουμι τα πάντα. Μμμμμέχρι και το κουαρτέτο της καμεράτα του Μεγάρου σας φέραμε ορέ αχάριστοι. Τι άλλο θέλουτε να έχουτε; Άλλο αν στο πρόγραμμα του φυλλαδίου του δήμου ο κ.Δευτοθόδωρας έβαλε στη φωτογραφία αντί για κουαρτέτο κοτζάμ συμφωνική ορχήστρα. Κάτι ίπρεπε να κάνει και δαύτος να φανεί. Μόνο με τα εδέσματα των εκδηλώσεων και τους χλοοτάπητες θα ασχολείται ο άνθρωπας. Να κάμει κι αυτός το κομμάτι του.

  Όταν επιτροπή κατοίκων και γονέων που παρίστατο στο δημοτικό συμβούλιο διαμαρτυρήθηκε για τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας που βρίσκονται σε μικρή απόσταση από το 1ο Λύκειο Ιλίου, τον υπερασπιστικό  λόγο πήρε ως η πλέον ειδική, η κ. Βαμπιράκη της τεχνικής υπηρεσίας του δήμου, η οποία και με εξαιρετική ευφράδεια λόγου συλλάβισε, διαβάζοντας  εκ κειμένου τη γνωμάτευση της εεαε που δεν είχε προλάβει να αποστηθίσει, επισημαίνοντας δε και το καλό που κάνουν εις την τσέπην των ιδιοκτητών κτιρίων οι κεραίες κινητής τηλεφωνίας, χρησιμοποιώντας αυτήν την φοράν την άλλην της ιδιότητα την οικονομικήν. Όσο για την βλαπτικότητα της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας ηκολουθήθηκε η γνωστή συνταγή: τηρούμε ότι προβλέπει ο νόμος των παρανόμως νομοθετούντων. Με την κεντρικήν διοίκησιν και τας πολυεθνικάς θα τα βάλουμε τώρα. Ο νόμος είναι νόμος. Ο δε σύντροφας ιατρός κ.Μπατσής συνεφώνησε διαφωνώντας, αναφερόμενος μετ' επιτάσεως και πλαγίως στο φλέγον ζήτημα που προξενεί έριδας και απησχολεί τους συντρόφους του σύριζα εκμεκ Ιλίου. Ανεφέρθη εις τας κεραίας, ουχί εις αυτάς που ευρίσκονται πέριξ του 1ου Λυκείου Ιλίου, αλλά˙ εις αυτάς του 1ου Δημοτικού σχολείου Ιλίου, λέγοντας ουδέν δια τας συντροφικάς τινάς διότι, δι όλα φταίει ο deutsche telecom οτε. Ο δε περιβαλλοντολόγος κι ευαίσθητος περί της πρασίνου αναπτύξεως δήμαρχος εξέδωσε σειρά ψηφισμάτων, πανηγυρικών και αποκριάτικων, αμολώντας αρλούμπα εις το πνεύμα των ημερών, συντροφιά με αρλεκίνους και λαγάνες περσινές προ μνημονίου 3 προσφορά από τις αφίσες του radio zenetos. Καρναβαλικά ψηφίσματα για τα ικα και τα εοππυ. Παρεμπιπτόντως, δεν ηκούσθη η άποψις του πλέον αρμοδίου συμβούλου, υποδιοικητή του ικα κ.Πατσουρή. (απουσίαζε άραγε ; )

  Κλείνοντας το πανηγυρικό δημοτικό συμβούλιο, ο δήμαρχος άστραψε κι εβρόντηξε με το μεστό του λόγο, ανακοινώνοντας ότι, μετά την προκήρυξην του διαγωνισμού δια την αλλαγήν των ενεργοβόρων λαμπτήρων της προηγουμένης χιλιετηρίδος, δεν θα σας αλλάξουμε άλλο τα φώτα αλλά θα τα σβήσωμεν δια να εορτάσωμεν την ώραν της Γαίας της γραίας international μαζί με τη wwf την καλή. Ζήτω η παγκόσμια οικολογική Ελιτεία. Το αυτό επιθυμώ και δι υμάς.

Ταρατατζούμ.
… 4,3,2,1 πάμε. Σβήνουμε τα φώτα για να σώσουμε τον πλανήτη. 
Διαύγεια και διαφάνεια παντού. 
Εν κατακλείδι: Οτι του φανεί του λωλοστεφανή. 

ταρατατζούμ εν Ιλίω, τρικυμία στο κρανίο.
Καλή Σάρα Κωστή, η Μάρα δεν είναι εκεί.


*δες  video 
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ 20-11-12  Συζήτηση για το Πάρκο Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης « Αντώνης Τρίτσης », Σγουρός από 1:52:00 μεχρι 1:59:00



Τετάρτη 13 Μαρτίου 2013

Οι Σκουριές των Δυτικών Προαστίων


μια ιστορία από το κοντινό παρελθόν




Ένα σχόλιο από την πρώτη σελίδα της εφημερίδας «Ελευθερία» στις 16/5/1956 Μοιάζει τραγικά επίκαιρο. Θα νόμιζε κανείς ότι γίνεται αναφορά στα σημερινά γεγονότα στις Σκουριές. 
Αναφέρεται όμως στην αντίδραση των κατοίκων της Ανθούπολης στο λιγνιτωρυχείο που λειτουργούσε στην περιοχή τους για παραπάνω από 20 χρόνια.
 Το ίδιο καθεστώς τότε, το ίδιο και τώρα.60 σχεδόν χρόνια μετά. Σαν να μην άλλαξε τίποτα.

Αλήθεια τι σχέση μπορεί να έχει το κάρβουνο με το χρυσό και το Περιστέρι με την Ιερισσό ; H εξόρυξη τους δίνει κέρδη στις εταιρείες και θάνατο στους κατοίκους. Κάποιοι βέβαια θα πουν και θέσεις εργασίας ειδικά όταν η φτώχεια μαστίζει .Στην κουβέντα που γίνεται αυτές τις μέρες για τις συγκλονιστικές εξελίξεις στην Ιερισσό, κάποιοι ( λίγοι είναι η αλήθεια ) στα καφενεία στο Περιστέρι θυμούνται την ιστορία του λιγνιτωρυχείου της πόλης ( γνωστό και σαν Κάρβουνο ) .
Μεγάλη κουβέντα για την επίθεση στις εγκαταστάσεις της εταιρείας χρυσού στην Ιερισσό. Ας θυμηθούμε ότι στο Περιστέρι του 1956 το λιγνιτωρυχείο έκλεισε γιατί οι κάτοικοι εξεγέρθηκαν και με πανιά ποτισμένα με πετρέλαιο πυρπόλησαν τις ξύλινες εγκαταστάσεις ενώ ανατίναξαν με δυναμίτη τα τσιμεντένια χτίσματα των εγκαταστάσεων.
Ο ρόλος της αστυνομίας ; Πάντα ο ίδιος . Στην Ιερισσό ρίχνει δακρυγόνα σε σχολεία και συμπεριφέρεται σαν στρατός κατοχής . Την εξέγερση των κατοίκων στο Περιστέρι την αντιμετώπισε ρίχνοντας πάνω από 500 σφαίρες .
Οι εργαζόμενοι και το συνδικαλιστικό κίνημα ; . Στις 5 Ιουνίου του1956 το Εργατικό Κέντρο Αθήνας ζητά να επισπευσθεί η επαναλειτουργία του λιγνιτωρυχείου καθώς μένουν άνεργοι 250 εργάτες. Το ίδιο επαναλαμβάνει στις 28 Οκτωβρίου 1956 και η Ομοσπονδία Μεταλλευτών.
Αξίζει νομίζω να διαβάσουμε το ΄΄χρονικό του Κάρβουνου΄΄ του Νίκου Θεοδοσίου  όπου στις ιστορίες της ανόρυξης κάρβουνου και χρυσού οι ομοιότητες μάλλον δεν είναι τυχαίες 
Μια πόλη που ξεχνά την ιστορία της είναι πόλη χωρίς μέλλον
Το ‘‘Κάρβουνο’‘ υπήρξε ορόσημο για το Περιστέρι, η Ακρόπολη της πόλης όπως την ονόμασε ο Μιχάλης Σταφυλάς, συγγραφέας – λογοτέχνης και εργαζόμενος στο Κάρβουνο κατά την περίοδο της κατοχής.
Η εξέγερση του “κάρβουνου”
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ “ΚΑΡΒΟΥΝΟΥ” (των Λιγνιτωρυχείων Περιστερίου)
Του Νίκου Θεοδοσίου
Το 1933 αρχίζει η διαδικασία για τη λειτουργία λιγνιτωρυχείου στο Περιστέρι. Αναφέρεται ότι την πρωτοβουλία έχει η οικογένεια Γιώργου Ρομπάκη που πριν την Καταστροφή είχε στην ιδιοκτησία της το ορυχείο «Ζον Γκουλντάκ» στη Μαύρη Θάλασσα.
Πάντως από έγγραφο της Νομαρχίας Αττικής και Βοιωτίας του 1934 φαίνεται ότι οι Αντώνιος Ραγκούσης και Γεώργιος Σιώτης από το 1932 είχαν καταθέσει αίτηση μεταλλευτικών ερευνών στην περιοχή.
Στις 5 Νοεμβρίου 1933 ανακοινώνεται η ίδρυση της ανώνυμης εταιρίας με την επωνυμία «Λιγνιτωρυχεία Αττικής Α.Ε.» Το διοικητικό συμβούλιο αποτελείται από τους Χρήστο Περσάκη, πρόεδρο, Αντώνιο Ρομπάκη, Δημήτριο Πανόπουλο, Σπυρίδωνα Πανόπουλο, Ιωάννη Πρεζάνη, Γεώργιο Σιώτη, Αντώνιο Ραγκούση και Πολύβιο Τσακαλώτο. Διευθύνοντες σύβουλοι ορίζονται οι Αντώνιος Ρομπάκης και Πολύβιος Τσακαλώτος.
Το 1934 με βασιλικά διατάγματα παραχωρείται η έκταση και απ τη Νομαρχία Αττικής και Βοιωτίας δίνεται η άδεια εκμετάλλευσης. Το 1935-1936 αρχίζει η εξόρυξη λιγνίτη στο Περιστέρι.
Τα τμήματα που αποτελούν την επιχείρηση είναι, η Πομόνα, για την άντληση των νερών από τις στοές, το Ηλεκτρολογείο, το Μηχανουργείο, το Μαγειρείο, η Αποθήκη τροφίμων. Απασχολούνται 350-450 εργάτες που εργάζονται σε βάθος 80 και 100 μέτρων. Εξάγουν 100-150 τόνους λιγνίτη την ημέρα.
KATOXH
Τη περίοδο της Κατοχής 1941-44 το λιγνιτωρυχείο περνά σε ιταλικά χέρια και μετονομάζεται σε Agenta Carboni Italiani. Οι έλληνες ιδιοκτήτες πωλούν τις μετοχές τους σε ιταλούς. Το ιδιοκτησιακό καθεστώς είναι θολό, αναφέρει ο Μιχάλης Σταφυλάς καθώς οι παλιοί μέτοχοι εξακολουθούν να παίρνουν κάποιο μέρισμα. Πάντως η εταιρία «Λιγνιτωρυχεία Αττικής» εξακολουθεί να λειτουργεί καθ όλη τη διάρκεια της Κατοχής και να δημοσιεύει ισολογισμούς. Τρεις μάλιστα από τους μετόχους επεκτείνουν τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες ιδρύοντας το 1942 (!) την εταιρία «Χημικά Προϊόντα ΑΕ».
Διευθυντής στα λιγνιτωρυχεία είναι ο ιταλός μηχανικός Μπρούνο Μπαριλάρι και τεχνικός διευθυντής ο μεταλλειολόγος Γιάννης Σολωμός. Το απασχολούμενο προσωπικό ανεβαίνει στους 700 και αντίστοιχα η παραγωγή στους 200 με 250 τόνους την ημέρα.
Απ την άλλη οι εργαζόμενοι στο λιγνιτωρυχείο παίρνουν καλό συσσίτιο κι αυτό είναι το πιο πολύτιμο την περίοδο της μεγάλης πείνας.
Την περίοδο της Κατοχής σημειώθηκε μια δυναμική απεργία με αιτήματα τη βελτίωση του συσσιτίου, την αύξηση των μισθών και ενοίκιο για τις κατοικίες καθώς οι περισσότεροι εργάτες ήταν εξειδικευμένοι εργάτες από τα νησιά των Κυκλάδων, Μήλο, Σέριφο… Η απεργία σημείωσε μεγάλη επιτυχία κι η διοίκηση υποχρεώθηκε να υποχωρήσει.
Την περίοδο της Κατοχής το λιγνιτωρυχείο αποτελεί ένα από τα κέντρα της Αντίστασης. Ανάμεσα στους εργαζόμενους στο λιγνιτωρυχείο, πρωτεργάτες της Αντίστασης στο Περιστέρι είναι οι Θανάσης Γκουνενιώτης και η Θεοδώρα Δαβέτα που εκτελέστηκαν από το μεταβαρκιζιανό καθεστώς.
Την περίοδο της κατοχής δημιουργείται κι η σιδηροδρομική γραμμή που συνδέει το λιγνιτωρυχείο με τον κύριο σιδηροδρομικό άξονα της χώρας στους Αγίους Αναργύρους.
Λίγο πριν την αποχώρηση των κατακτητών, το Αύγουστο του 1944, οι έλληνες Πατσαλής, Βλαχούτσικος και Μόσχος αγοράζουν το ορυχείο από τους Ιταλούς. Έτσι η επιχείρηση εμφανίζεται ως ελληνική κι όχι ως «εχθρική περιουσία» η οποία θα έπρεπε να περάσει υπό τον έλεγχο του κράτους σύμφωνα με το νόμο. Κάτω από αυτή την παράνομη και αμφισβητούμενη ιδιοκτησία το λιγνιτωρυχείο λειτουργεί για λίγο διάστημα ή για την ακρίβεια υπολειτουργεί. Απασχολούνται 60 με 140 εργάτες κι η παραγωγή είναι πολύ μικρή.



Στις 28 Ιουλίου 1945 οι εργάτες των λιγνιτωρυχείων της Αττικής, ανάμεσά τους και του Περιστερίου, συντονίζονται και με υπόμνημά τους προς την κυβέρνηση ζητούν την άμεση επαναλειτουργία των ορυχείων.
Το Δεκέμβρη 1945, το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας αναλαμβάνει το ίδιο την εκμετάλλευση του λιγνιτωρυχείου το οποίο μπαίνει τελικά υπό μεσεγγύηση σύμφωνα με το νόμο «για τους αγοράσαντας από τους κατακτητάς». Η διαχείριση, σύμφωνα με το «Ριζοσπάστη», ανατίθεται όχι σε επιτροπή αλλά στον παλιό δοσίλογο εργοδότη Πατσαλή. Ο Πατσαλής κατηγορείται ότι προπώλησε κάρβουνο εισπράττοντας ένα εκατομμύριο δραχμές κι αντί να πληρώσει τους εργάτες εξαφανίστηκε. Με τη νέα διεύθυνση υπολογίζεται ότι η παραγωγή από 25 τόνους την ημέρα θα ανέβει στους 100
Ακολουθεί μια μακρά περίοδος αγώνων και απεργιακών κινητοποιήσεων με βασικό αίτημα την καταβολή των δεδουλευμένων. Μια απεργία εκδηλώνεται στις 26 Δεκεμβρίου και κρατάει μέρες. Στις 21 Απριλίου 1948 οι εργάτες του λιγνιτωρυχείου κατεβαίνουν πάλι σε απεργία γιατί τους χρωστάνε 25 ημερομίσθια. Καταγγέλλουν επίσης ότι οι στοές απειλούνται να κατακλυστούν από νερά με συνέπεια να καταστραφεί το λιγνιτωρυχείο.
Νέες απεργίες εκδηλώνονται στις 13 Μαΐου 1949, 6 Οκτωβρίου 1949, 24 Νοεμβρίου 1949, 10 Δεκεμβρίου 1949.
Στις 17 Ιουλίου 1950 ο ελληνικό δημόσιο κινεί διαδικασία προκειμένου να περάσει κάτω από τη δική του ιδιοκτησία το λιγνιτωρυχείο ως «εχθρική περιουσία». Το Νοέμβριο του 1950 καλούνται από το Ελληνικό Δημόσιο οι κάτοχοι μετοχών ή άλλων τίτλων κυριότητας της επιχείρησης να καταθέσουν τα δικαιολογητικά στην Τράπεζα της Ελλάδας.
ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ
Το 1951 γίνεται δημοπράτηση του έργου κι η επιχείρηση των λιγνιτωρυχείων μισθώνεται στην εταιρία του Φραγκίσκου Πρεζάνη. Όπως θα αποκαλύψει το 1956 ο υπουργός βιομηχανίας Π. Παπαληγούρας η επιχείρηση παραχωρείται στον Πρεζάνη χωρίς να του τεθεί κανένας όρος. Στο λιγνιτωρυχείο απασχολούνται 200 τώρα εργάτες και εξάγονται 25-30.000 τόνοι το χρόνο.
Το 1952 η επιχείρηση ανοίγει νέο φρέαρ σε απόσταση μόλις 20-30 μέτρων από τα σπίτια της περιοχής της Ανθούπολης. Ισχυρίζεται ψευδώς ότι το φρέαρ προορίζεται για την εγκατάσταση μηχανημάτων εξαερισμού. Με τη κάλυψη του υπουργείου Βιομηχανίας και κατά παράβαση του Μεταλλευτικού Κώδικα προχωράει στην εξαγωγή λιγνίτη και από αυτό το σημείο.



Από το Σεπτέμβριο του 1953 σπίτια στην Ανθούπολη αρχίζουν να παρουσιάζουν ρωγμές εξ αιτίας της διάνοιξης νέων στοών σε πολύ μικρό βάθος. Κάθε βράδυ οι κάτοικοι τινάζονται από τα κρεβάτια τους από τις εκρήξεις του δυναμίτη. Τα διαβήματα του δημάρχου Σ. Γολεμάτη δεν βρίσκουν ανταπόκριση.
Στις 30 Οκτωβρίου καταρρέει η στοά Νο 5 με αποτέλεσμα να σκοτωθεί ο λιγνιτωρύχος Ιωάννης Τάντουλας και να τραυματιστούν οι Στ. Ασονίδης, Κ. Φουστέρης και Α. Προκάκης.
Η επιχείρηση των λιγνιτωρυχείων συνεχίζει ανενόχλητη τις εργασίες διάνοιξης νέων στοών κάτω από την οικιστική περιοχή της Ανθούπολης δημιουργώντας μεγάλα μεγαλύτερα προβλήματα στα σπίτια των φτωχών οικογενειών. Ήδη εκεί κατοικούν 12.000 άνθρωποι.
Στις 30 Ιουλίου 1954 γίνεται μια δίκη στην οποία είναι κατηγορούμενες 4 εργάτριες από την Ανθούπολη και δυο αστυφύλακες. Πρόκειται για τις Μαρία Καρατζαφέρη, Γεωργία Άταρ, Φωτεινή Κοτσόβου και Σοφία Θεοδωράκη. Οι γυναίκες κατηγορούνται ότι στις 26 Σεπτεμβρίου 1953 (τότε που έχουμε τις πρώτες ρωγμές στα σπίτια) εξύβρισαν τον απεσταλμένο του υπουργού Βιομηχανίας, ανώτερο υπάλληλο Αρ. Τσάκωνα που πήγε στην Ανθούπολη για να εξετάσει τις καταγγελίες των κατοίκων. Οι αστυφύλακες κατηγορούνται γιατί δεν τις εμπόδισαν. Κι ενώ οι γυναίκες καταδικάζονται σε 15 μέρες φυλάκιση, οι αστυφύλακες σε 5 μήνες!
Στις 3 Ιουνίου 1955 το Εφετείο της Αθήνας εκδίδει μια προκλητική απόφαση. Υποστηρίζει ότι ο οποιοσδήποτε μεταλλειοκτήτης μπορεί να προκαλέσει ζημιές σε σπίτια που βρίσκονται στην επιφάνεια αλλά έχει την υποχρέωση να τα αποζημιώσει. Όχι όμως για την Ανθούπολη γιατί τα σπίτια είναι χτισμένα εκτός σχεδίου πόλεως και χωρίς άδεια.
Στις 21 Νοεμβρίου 1955 εκδηλώνεται η πρώτη μαζική αντίδραση των κατοίκων της Ανθούπολης με μια μεγάλη διαδήλωση που διαλύεται από την χωροφυλακή. Αιτία αυτής της κινητοποίησης ήταν η εμφάνιση γεωτρύπανων της εταιρίας Πρεζάνη στο κέντρο της πλατείας της Ανθούπολης προκειμένου να ανοίξει νέα πρόσβαση στις στοές που συνεχίζουν να εξαπλώνονται. Οι κάτοικοι ζητούν την παρέμβαση του πρωθυπουργού και βάζουν για πρώτη φορά ζήτημα κλεισίματος των λιγνιτωρυχείων. Αλλά όλοι αδιαφορούν.
Μήνα με το μήνα η κατάσταση χειροτερεύει. Τέσσερα σπίτια υφίστανται καθίζηση κι οι ένοικοί τους αναγκάζονται να μένουν στην ύπαιθρο. Πολλά άλλα σπίτια σε ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα παρουσιάζουν ρωγμές και απειλούνται με κατάρρευση.
Τον Απρίλιο του 1956 το έδαφος κάτω από τα σπίτια των Λ. Θεοδωράκη και Κυρ. Σίβιλα παθαίνει καθίζηση, τα σπίτια πλέον είναι ετοιμόρροπα και εγκαταλείπονται.
Ο Δήμος Περιστερίου επισημαίνει τις άμεσες ευθύνες του υπουργείου βιομηχανίας στην ασυδοσία της διεύθυνσης των λιγνιτωρυχείων. Οι στοές ανοίγονται σε βάθος μόλις 15 ακόμη και 12 μέτρων αντί των 50 τουλάχιστον, που ορίζουν οι κανονισμοί, για να μην υπάρχει κίνδυνος για τα σπίτια.
Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ
Η κατάσταση φτάνει στο απροχώρητο στις 14 Μαΐου 1956. Δυο ακόμα σπίτια υφίστανται καθίζηση. Οι κάτοικοι της Ανθούπολης είναι ανάστατοι κι αρχίζουν να συγκεντρώνονται σε μικρές ομάδες. Στις 10 το βράδυ η καμπάνες της Αγίας Μαρίνας χτυπούν και καλούν τον κόσμο σε γενική κινητοποίηση. Συγκεντρώνονται περίπου 5 χιλιάδες. Οι αγανακτισμένοι κάτοικοι της Ανθούπολης κατευθύνονται στις εγκαταστάσεις των λιγνιτωρυχείων όπου βρίσκεται ο πύργος με τους ανελκυστήρες. Εκείνη την ώρα σχολάει η βάρδια και δεν υπάρχουν άλλοι εργάτες στις στοές. Η μόνιμη φρουρά των χωροφυλάκων δεν μπορεί να τους αντιμετωπίσει.


Με πανιά ποτισμένα με πετρέλαιο πυρπολούν τις ξύλινες εγκαταστάσεις ενώ ανατινάζουν με δυναμίτη τα τσιμεντένια χτίσματα. Είναι στιγμές που φωτιά υψώνεται στα 100-150 μέτρα και είναι ορατή χιλιόμετρα μακριά. Σε πολλές γειτονιές της Αθήνας αρχίζουν να χτυπούν κι εκεί οι καμπάνες.
Οι ενισχύσεις των χωροφυλάκων που φτάνουν εσπευσμένα από τους Άγιους Αναργύρους , τη Νέα Ιωνία, τα Νέα Λιόσια και τη Νέα Φιλαδέλφεια αποκρούονται με πέτρες. Η κυβέρνηση πανικοβάλλεται. Επί τόπου φτάνουν ο διευθυντής της Αστυνομίας Αθηνών Γεωργίου κι ο διοικητής της Γενικής Ασφάλειας Ρακιντζής με νέες ενισχύσεις: 300 χωροφύλακες από το Σύνταγμα Μακρυγιάννη με πολεμική εξάρτηση, κράνη και βραχύκαννα όπλα και 680 αστυφύλακες, ασφαλίτες και άλλους. Οι αστυνομικοί φτάνουν με όποιο μέσο μπορούν αυτοκίνητα, ΙΧ, φορτηγά ακόμα και λεωφορεία της γραμμής.
‘Ίλη τεθωρακισμένων της αστυνομίας αναλαμβάνει τη φύλαξη των γραφείων της εταιρίας στα οποία φυλάσσονται μεγάλες ποσότητες εκρηκτικών υλών καθώς υπήρχαν πληροφορίες ότι οι εξεγερμένοι κατευθύνονταν προς τα εκεί..
Ενώ οι συμπλοκές συνεχίζονται οι χωροφύλακες αρχίζουν να πυροβολούν στον αέρα για να απομακρύνουν τον κόσμο. Ρίχνονται πάνω από 500 σφαίρες αλλά οι εξεγερμένοι δεν πτοούνται. Από τις συμπλοκές με την αστυνομία τραυματίζονται και μεταφέρονται στο Σταθμό Α Βοηθειών οι Κ. Τσίτος 30 χρόνων, Ν. Καραβανάς 16 χρόνων και Ευσταθία Μαναρακοπούλου 20 χρόνων.
Η φωτιά στις εγκαταστάσεις συνεχίζεται. Οι Ανθοπουλιώτες καταφέρνουν να εξουδετερώσουν τις πυροσβεστικές αντλίες που προσπαθούν να πλησιάσουν ενώ καταστρέφουν ολοσχερώς την πρώτη από αυτές. Τελικά η κατάσβεση της φωτιάς ξεκίνησε στις 3 το πρωί και ολοκληρώθηκα περίπου 5 το πρωί αφού κατέστρεψε ολοκληρωτικά τις επίγειες εγκαταστάσεις των λιγνιτωρυχείων.
Η χωροφυλακή συλλαμβάνει πάνω από 40 περίπου άτομα σαν πρωταίτιους της εξέγερσης. Τελικά κρατούνται οι Δημ. Καραγιάννης, Παν. Κασουρίδης, Νικ. Βασιλείου, Π. Πουρναράς, Αχιλ. Δημητρακόπουλος, Η. Κατσιβέλης, Νικ. Ελευθερίου, Αιμίλιος Σταματιάδης, Παν. Καρέλας, Γαρυφαλιά Κορωναίου, Σωτηρία Κορωναίου, Ιωάννης Κορωναίος, Νικ. Κλάδης, Χαρ. Τσικνιαδόπουλος, Λ. Παπαδάκης, Βας. Θεοδωρόπουλος και Ζωή Θώδου.
Οι κατηγορίες που αντιμετωπίζουν είναι πολύ βαριές: εμπρησμός εκ προθέσεως, διέγερσις του λαού εις στάσιν, ελαφραί σωματικαί βλάβαι. Από αυτούς προφυλακίζονται οι Α. Σταματιάδης, Ι. Κορωναίος, Παν. Κασουρίδης, Ν. Ελευθερίου, Ν. Βασιλείου και Ν. Κλάδης.
Δημιουργείται επιτροπή από κρατικούς υπαλλήλους και αξιωματικούς της Χωροφυλακής για να μελετήσει το θέμα της συνέχισης της λειτουργίας των λιγνιτωρυχείων ενώ η Ομοσπονδία Μεταλλευτών ζητά συμμετοχή στην επιτροπή και την εξασφάλιση των εργαζομένων και διασφάλιση της ζωής των κατοίκων της Ανθούπολης. Στις 5 Ιουνίου το Εργατικό Κέντρο Αθήνας ζητά να επισπευσθεί η επαναλειτουργία του λιγνιτωρυχείου καθώς μένουν άνεργοι 250 εργάτες. Το ίδιο επαναλαμβάνει στις 28 Οκτωβρίου 1956 και η Ομοσπονδία Μεταλλευτών.
Στις 16 Μαΐου ο δήμαρχος Περιστερίου Αριστείδης Σελίμης μαζί με το νομικό σύμβουλο του Δήμου Ευάγγελο Γιαννόπουλο και τον Προϊστάμενο των Τεχνικών Υπηρεσιών Ν. Γαβριηλίδη παραχωρούν συνέντευξη τύπου στο Δημαρχείο όπου δηλώνουν ότι αν συνεχιστεί η λειτουργία του λιγνιτωρυχείου, ακόμα κι αν ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα, ολόκληρος ο συνοικισμός της Ανθούπολης κινδυνεύει να καταρρεύσει. Χαρακτηριστικά αναφέρουν ότι την προηγούμενη μέρα στην οδό Παπαμάρκου σημειώθηκε ρωγμή στο κατάστρωμα του δρόμου πλάτους 15 εκ. και μήκους 20 μέτρων.
Στις 19 Μαΐου 1956, 14 κάτοικοι της Ανθούπολης που τα σπίτια τους υπέστησαν ζημιές καταθέτουν μήνυση κατά της εταιρίας του Πρεζάνη.
Στις 21 Νοεμβρίου 1956 πρόκειται να ξεκινήσει η δίκη των κατοίκων της Ανθούπολης που κατηγορούνται για τον εμπρησμό. Στα δικαστήρια, που έχουν κατακλυστεί από Περιστεριώτες και ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις, επικρατεί μεγάλη ένταση. Η δίκη αναβάλλεται.
Στις 28 Νοεμβρίου 1956 διεξάγεται συζήτηση στη Βουλή ύστερα από επερώτηση του βουλευτή της ΕΡΕ Δ. Βρανόπουλου. Ο Βρανόπουλος ζητά την τιμωρία των υπευθύνων για την αντικανονική λειτουργία των λιγνιτωρυχείων. Ο υπουργός βιομηχανίας Π. Παπαληγούρας ρίχνει την ευθύνη στις πρώτες μεταπολεμικές κυβερνήσεις.
Στις 11 Ιανουαρίου 1957 επαναλαμβάνεται η δίκη 18 κατοίκων της Ανθούπολης που κατηγορούνται για την πυρπόληση των λιγνιτωρυχείων. Οι βασικοί μάρτυρες κατηγορίας, δυο χωροφύλακες της φρουράς των λιγνιτωρυχείων και ο φύλακας της επιχείρησης Ξυγκάκης απουσιάζουν. Ο Ξυγκάκης βρίσκεται στη φυλακή για κλοπές. Η δίκη αναβάλλεται.
Στις 30 Ιανουαρίου 1957 ξεκινά η δίκη των υπευθύνων των λιγνιτωρυχείων. Κατηγορούμενοι ο Φρ. Πρεξάνης, εκπρόσωπος της εταιρίας «Αττική» και ο Ιω. Φινές, μηχανικός των λιγνιτωρυχείων. Στην απολογία του ο Πρεζάνης ισχυρίζεται ότι δεν είναι παράνομος αυτός (παρ ότι δεν συμμορφώθηκε με τις εντολές της μεταλλευτικής υπηρεσίας) αλλά οι κάτοικοι της Ανθούπολης που έχτισαν αυθαίρετα. Τρεις μέρες αργότερα εκδίδεται η απόφαση. Ο Πρεζάνης καταδικάζεται σε φυλάκιση τεσσάρων μηνών κι ο Φινές τριών. Οι κατηγορούμενοι εξαγοράζουν τις ποινές τους με 200 μεταλλικές δραχμές την ημέρα και γυρίζουν ήσυχοι σπίτι τους. Στους κατοίκους, που υπέστησαν ζημιές τα σπίτια τους, αποφασίζεται να καταβληθεί το ποσό των 500 δραχμών στον καθένα για ψυχική οδύνη! Για την αποκατάσταση των ζημιών ούτε λόγος.
Στις 7 Μαρτίου επαναλαμβάνεται η δίκη των κατηγορουμένων της εξέγερσης και δυο μέρες αργότερα βγαίνει η απόφαση. Το δικαστήριο τους αθωώνει όλους από την κατηγορία της φθοράς ξένης ιδιοκτησίας, δηλαδή την καταστροφή των λιγνιτωρυχείων και του πυροσβεστικού οχήματος (η κατηγορία για διέγερσι του λαού εις στάσιν έχει εξαφανιστεί) και καταδικάζει μόνο έξι από αυτούς σε πέντε μήνες φυλακή για αντίσταση κατά της αρχής απλής μορφής. Οι καταδικασθέντες Ι. Κορωναίος, Ν. Κλάδης, Αιμίλιος Σταματιάδης, Νικ. Βασιλείου, Χρ. Τσικνιαδόπουλος και Νικ. Ελευθερίου, ασκούν έφεση και αφήνονται ελεύθεροι.
Το  λιγνιτωρυχείο  δεν  ξαναλειτούργησε.

πηγές
Το άρθρο είναι της Χριστίνας Τριανταφυλλοπούλου απο :

Το χρονικό του Κάρβουνου είναι του Νίκου Θεοδοσίου απο:  

Η φωτογραφία της πορείας είναι του Δρομογράφου
από τη συγκέντρωση  και πορεία αλληλεγγύης στους κατοίκους της Χαλκιδικής
που έγινε στα προπύλαια χθες 12/3



Παρασκευή 8 Μαρτίου 2013

Ιερισσός sos, έρχονται τα ιερά ss




Κατά πλειοψηφία εγκρίθηκαν οι διατάξεις νομοσχεδίου του υπουργείου Περιβάλλοντος με το οποίο εισάγονται αυστηρότερες διατάξεις για τη λαθροϋλοτόμηση. Μήνυμα ότι η Πολιτεία θα είναι αυστηρή στην παρανομία σε βάρος του δασικού πλούτου, χαρακτήρισε τις διατάξεις ο αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος Στ. Καλαφάτης.
Ο δε υπουργός Προστασίας του Πολίτη δήλωσε πως θα υπερασπιστεί αποφασιστικά τα δικαιώματα των υλοτόμων που κατέχουν τις νόμιμες άδειες, φωτογραφίζοντας τους πολίτες κκ. Κούτρα και Μπόμπολα.   Στόχος του υπουργείου οι τέσσερις πυλώνες :



Κυριακή 3 Μαρτίου 2013

Δήμος Ιλίου , δάσκαλε που δίδασκες και λόγο δεν εκράτεις


Θλιβεροί και γελοίοι , τάδε έφη Καλλικράτης
Ενύπνιον αφήγημα για το Τριώδιον.

α) η μικρότητά τους 

Στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο πέρασε απόφαση (ομόφωνα βεβαίως βεβαίως) που αφορά στην τοποθέτηση πινακίδας απαγόρευσης στάσης και στάθμευσης οχημάτων έξω από το σπίτι δημοτικού συμβούλου της παράταξης Ζενέτου. Η εν λόγω απόφαση πέρασε ανάμεσα σε άλλες που αφορούσαν άτομα με ειδικές ανάγκες δια της πλαγίας οδού. Τόσα χρόνια στο κομματικό κουρμπέτι του Πασόκ έχουν διδαχτεί πολλά για ειδικά άρθρα και ρυθμίσεις που περνούν εμβόλιμα σε άσχετα νομοσχέδια.
Ίσως το να μη μπορεί να παρκάρει κάποιος το αυτοκίνητό του ή το να απαιτεί και να θεωρεί δικό του το χώρο περιμετρικά της οικίας του  να τον καθιστά αυτόματα άτομο με ειδικές ανάγκες. Αν είναι δε και σύμβουλος ή ακόμα δημοτικός υπάλληλος ή ευνοούμενος του Ζενέτου έχει ειδικά προνόμια και αυτοδικαίως μπορεί να κάνει ότι γουστάρει : μονοδρομήσεις, πεζοδρομήσεις, φωταγωγήσεις, απαγορεύσεις και λοιπά πολλά, από όλα έχει ο τσιφλικ μπαξές της αυτοδιοίκησης, αφού η αντιπολίτευση είναι ανύπαρκτη ή σφυρίζει αδιάφορα και ομόφωνα (όλο και κάποιο ίδιον όφελος θα υπάρχει).
Το ηθικόν και το νόμιμον . Μας τα παν κι άλλοι.  Άξιοι πάντα τέτοια .


β) ένας για όλους κι όλοι για έναν

Το παρδαλό κατσίκι και ο πτερωτός όνος εξήραν τις ασκήσεις ακριβείας των κομματόσκυλων κολοτουμπιστών της παράταξης Πασόκ του τοπάρχη Ζενέτου
Μετά την incognito, μακριά απ τα φώτα της δημοσιότητας, επίσκεψη της φώφης και του μπαρμπα-αποστόλη, το Πασόκ Ιλίου μετακόμισε τα γραφεία του στο κτίριο του Δημαρχείου για να ελαττώσει τα λειτουργικά έξοδα (ενοικίων - τηλεφώνων) και για να είναι πλάι στα στελέχη του και τους οπαδούς του. Έτσι στις 24 Φεβρουαρίου στο Δημαρχείο Ιλίου, στήθηκαν οι κάλπες για το συνέδριο του Πασόκ. Μέλη της παράταξης Ζενέτου ήταν παρόντα για να ψηφίσουν και να δηλώσουν την πίστη τους στην πράσινη μουχλιασμένη σέκτα. Νεοταξική σέκτα με διπλό προσωπείο μυστικής οργάνωσης. Άλλο έξω, άλλο μέσα. Σχιζοειδείς καταστάσεις.
Εξωτερικά τα συντεταγμένα στρατιωτάκια αμίλητα, αγέλαστα, ακίνητα παρέα με το δημαρχούκο δηλώνουν ανεξάρτητα, κόπτονται για την ανεργία καταψηφίζουν το μνημόνιο. Υποκριτές έως αηδίας, το πίστεψαν κι οι ίδιοι.
Εσωτερικά όμως, κάνουν το κομματικό τους καθήκον με γνώμονα την πάγια αρχή τους «Κανένα συμφέρον του Πασόκ μόνο του στο Ίλιον». Μούγγα στη στρούγκα. Οσφυοκαμψία και κυβίστηση. Στηρίζουν ψηφίζουν το φύλαρχο Βαγγέλα, το Λίσταρχο, το Φαφλατά Χαρατσάρχη. Τόνα χέρι νίβει τ άλλο. .
Ο Ζενέτος ψάχνει στην πίτα της Ζημάρ για το χρυσό φλουρί, μα δε ξέρει ότι το κατάπιε ο Πάχτας στη Χαλκιδική. Το παρδαλό κατσίκι ξεκαρδίζεται στα γέλια ο ιπτάμενος όνος  χλιμιντρίζει ευαρεστημένος. Μη σκορπάτε ψίχουλα.
Οι κοινωνικοί αγώνες της καρέκλας,  των χρισμένων από το κόμμα  μάνατζερς πολιτικάντηδων και των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών συνδικαληστών, όσο κι αν φτιασιδώνονται δεν είναι τίποτα άλλο παρά χάρτινοι.
Στα ταβερνεία και στα μπουφέ των κοινωνικών αγώνων , οι ομοτράπεζοι, και κατά συνέπεια ‘’σύντροφοι’’ διεκδικούν. Διεκδικούσαν και διεκδικούν σε κάθε  συνέδριο - δεξίωση,  τη μεγαλύτερη μερίδα από την ημερίδα. Αγώνας να δουν τα μάτια σου. Στριμωξίδι και συνωστισμός αγωνιστών στα μπουφέ.
Όλοι μαζί τα φάγαμε, κελαηδάνε εν χορώ στο σκυλάδικο της πολιτικής, μέσα στο βαθύ δύσοσμο Πασόκ που εμπλουτίζεται με ολίγον άρωμα υπονόμων από ΝΔ, Χρυσή Αυγή και ΔημαροΣυν. 
Όλοι μαζί τα φάγαμε, κλείνουν πονηρά το μάτι το αλλήθωρο, το μυωπικό, στο Σύριζα. 
Εκείνο το Σύριζα Εκμ τι να είναι άραγε ; αναφωνούν διαλογιζόμενοι, σκουπίζοντας βουλιμικά τη γλίτσα που άφησε η αστακομακαρονάδα  στα μανίκια τους.
Ναι σίγουρα, είναι συντομογραφία του Σύριζα Εκμέκ
Εκμέκ , παγωτό ή κανταΐφι ;
Μετά το κυρίως γεύμα …Ακολουθεί επιδόρπιον. 

γ) πινακίδας εγκώμιον 

Το τσίρκο στην πόλη μας. Οι επαγγελματίες πολιτικάντηδες τοποθετούν τις πινακίδες με μαεστρία που θα ζήλευαν και οι ταχυδακτυλουργοί. Πινακίδες σε ειδικά επιλεγμένες θέσεις υψηλής θεαματικότητας προς άγραν ψήφων. Το μεγαλύτερο τμήμα των αναγραφόμενων έργων γίνονται σε άλλους χώρους αλλά αυτό ουδεμία σημασία έχει.
Τι κι αν είναι χρήματα από φόρους, Εσπα, περιφέρεια, υπουργεία …Εμείς τα κάναμε .



Ψηφοθηρία δίπλα από τα γήπεδα της Ραδιοφωνίας, σε θέση υψηλής προσπελασιμότητας και θεαματικότητας, για να βλέπουν οι μεγάλοι και να μαθαίνουν οι μικρότεροι , αφορά το χώρο στο παληό  20ο δημοτικό σχολείο. Τα μπάζα και οι λίθοι που διακρίνονται στη φωτογραφία θα πουληθούν από τους εργολάβους σε καλή τιμή στην περιφέρεια και στο δήμο για να χρησιμοποιηθούν μελλοντικά στους  υπό διαμόρφωση ‘’βραχόκηπους’’. Τόσοι πολλοί λίθοι να πάνε χαμένοι.  Τέτοια Λήθη δε ματάειδα πουθενά.
Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω. Όλοι μαζί θα τα φάμε



Ψηφοθηρία δίπλα από την εκκλησία του Αγ.Διονυσίου για να ευλογηθεί η θεάρεστος Αγία Εργολαβία- Εσπα η πράσινη -από τις προσευχές των ευσεβών πιστών που θα κληθούν να ρίξουν την ψήφο τους αφού πρώτα αντικρύσουν το διαφημιζόμενο έργο που αφορά την οδό Καλπακίου.

δ) τέλος φήμες (;) 

αναφέρουν την δωρεάν  παραχώρηση δημοτικού οικοπέδου στον Άκτωρα σε χώρο που προοριζόταν για πλατεία και πράσινο, ενώ άλλες φήμες κάνουν λόγο  για την σύναψη μυστικής  αντιμισθίας  στην οποία  περιλαμβάνεται η δωρεάν προβολή και διαφήμιση του ’’έργου’’ της δημοτικής αρχής από το Έθνος. 



Στο Ο.Τ. 2117Α και 2117Β του πράσινου τμήματος του χάρτη, είναι εγκατεστημένο το πράσινο εργοτάξιο του εργολάβου που παρατίθεται στη φωτογραφία. Οι τσίγκοι δεν πρόλαβαν να βαφούν πράσινοι, μάλλον τελείωσε το χρώμα. Ο εμβόλιμος χάρτης της φωτογραφίας  είναι μέρος από επίσημο Χάρτη του Δήμου Ιλίου που έχει μοιραστεί σε τοπικές υπηρεσίες, φέρει ημερομηνία  Ιανουάριος  2011, άλλο ένα ‘’έργο’’ του βεζίρη Ζενέτου με την ευγενική συμμετοχή του Μεγάλου Σουλεϊμάνου της Υψηλής  Πυραμίδος.

Ζενέτος στηρίζει Βαγγέλα. 
Πλερώνει το χαράτσι το άδικο
των πτωχευμένων από το αγαπημένο του Πασόκ, δημοτών
Ζήτωωω!!!  Μπράαβο στη φιλεύσπλαχνη δημοτική εταιρική ευθύνη
Μην τον τηράτε που είναι Πασόκ 
έχει καρδιά μάλαμα ψάχνει για αντάλλαγμα
Μια χάρτινη κοινωνική προσφορά μόνο από το Έθνος 
Ζενέτος στηρίζει Αννούλα .
Να Λόλα μια Φωτοτυπία. Με τη μουτσούνα μου καλλιγραφία.
Δωρρεάν Παιδοία κε μεγαιθυντικός φακόςς 

Οι χρήσιμες καλές δηλώσεις, που ρίχνουν νερό στο μύλο να γυρίσει - πράσινη εργολαβία να αρχινίσει, για τους κρατικοδίαιτους ’’επιχειρηματίες‘,’ έγιναν  που αλλού, στο Έθνος του Μάστρο Μπόμπολα του επικεφαλής της κοινοπραξίας Elpedison (Ελλάκτωρ Μπόμπολας Κούτρας- Ελπε Λάτσης- Εdison  ενεργειακή πολυεθνική) που ορέγεται την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. Αυτοί είναι οι νέοι ‘’εναλλακτικοί πάροχοι’’ μετά την Energa και την HellasPower. Εσύ κάνεις καλές δηλώσεις για εμάς, εμείς κάνουμε καλή προβολή σε σένα, me Tarzan you Jane κάπως έτσι. Τάξη στη Ζούγκλα.
Ολοσέλιδη καταχώριση  και με φωτογραφία ανφάς για να φας. Ψηφαλάκια απ τους εικονολάτρες. Καλές συμφωνίες. Νοικοκυρεμένα πράγματα.Πράσινα.
Γι αυτό ο κυρ ζενέτος δε βγάζει άχνα στον Άκτωρα για την ανυπαρξία των μέτρων ασφαλείας  στην εργολαβία σκεπάσματος της Φλέβας Εσχατιάς. Αντίθετα στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο ο επηρμένος αλαζόνας Ζενέτος κόμπαζε για το μεγαλύτερο έργο που επιτελείται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα. Όπως για όλους τους βλαχοδήμαρχους Μαυρογυαλούρους της τσιμεντανάπτυξης και της αντιπαροχής, έτσι κι εδώ οι καλοί εργολάβοι των μέσων μαζικής αποβλάκωσης  θα προβάλλουν το ’’έργο και τις δηλώσεις‘’ του ‘’επιτυχημένου δημάρχου’’ που με τη σύμφωνη γνώμη και σιωπή του, αφέθηκαν να κατασπαράξουν τα δέντρα και να σκεπάσουν ‘’το ρέμα’’ ενάντια στην σύγχρονη αρχιτεκτονική πρακτική που απαιτεί την ενσωμάτωση και την ανάδειξη του φυσικού περιβάλλοντος μέσα στο αστικό τοπίο. 
Αυτά τα λένε οι Φράγκοι, ρε. Εδώ χάμω κάνουνε κουμάντο τα Φράγκα. Κατάλαβες ρε, τα Φράγκα. Εδώ είναι Unanistan  Αυνανιστάν που θα μας πεις εσύ για πράσινο και κότσυφες, καλαμιές και τριζόνια, βατράχια και μικροκλίμα. Αν θες τέτοια να πας στα όρη τα άγρια βουνά να μας αδειάσεις τη γωνιά. Να πας στα μεταλλεία στις Σκουριές να δεις της γης το αίμα. Ορυκτά… Ρε, Χρυσός. Εμείς δε μένουμε στην Επιφάνεια των πραγμάτων. Επιφανειακέ. Ε, Επιφανειακέ. Εμείς πάμε υποχθόνια στην Ουσία κάτω από την επιφάνεια της γης εκεί που είναι ο Χρυσός, η Ανάπτυξη ρε
Τι Πράσινο και Παπάρες. Άντε πάγαινε να πάρεις λίγο καθαρό αέρα.
Ανέβα στις βουνοκορφές ρε να σε νανουρίσουν οι ανεμογεννήτριες.



Ανάπτυξη Ρε. Πράσινα γιοφύρια. Νέα Εργασιακά. Επιδοτούμενα με Εσπα. Έρχονται  οι  Γεφυραίοι,  οι  Έμποροι  των  Εθνών  τα  δικά  μας  παιδιά.
Τα παραχωρητήρια τα υπογράφουμε αυθημερόν στα αποχωρητήρια. Γύπες και Αρπακτικά πάνω απ την Προκρούστειο Κλίνη των εναπομείναντων δικαιωμάτων, κοινωνικών τε, και εργασιακών. Μούγγα στη Στρούγκα Ρε.
Αν δεν ήταν το τσιμέντο, ο Τιτάν, η Αγέτ Ηρακλής, οι Τσάτσοι, η Calcestruzzi …
Εμ, Τι νόμισες, είπε ο Σουλεϊμάνος ο υποβολέας, ανεμίζοντας την πράσινη σημαία, δίνοντας το σινιάλο εκκίνησης κατά την έναρξη της ΕΣΠΑτσιμεντοδρομίας.

Όποιος πρώτος τερματίσει, προμήθεια από την Υψηλή Πυραμίδα θα κερδίσει



Τοιουτοτρόπως εξασφαλίστηκε και η προβoλή της ‘’αγανάκτησης ‘’ του αγαπημένου δημάρχου για την εγκατάλειψη στο πάρκο Τρίτση. Εγκατάλειψη η οποία οφείλεται στην αδιαφορία της Κεντρικής Διοικήσεως βεβαίως. 
Εμείς Θέλουμε Αλλά Δε Μπορούμε. 
Σα διαφήμιση του Λαξατόλ για τη δυσκοιλιότητα ακούγεται.
Θέλουμε Αλλά Δε Μπορούμε Δε μας αφήνουν οι Άλλοι. Άλαλοι και Μπάλαλοι
Εγκατάλειψη στο πάρκο Τρίτση, μετά το γερό φαγοπότι delicatessen, των ανεξέλεγκτων κονδυλίων, από τον ΑΣΔΑ, τους δήμους Αγ.Αναργύρων, Ιλίου, Καματερού, των  ΜΚΟ και των λοιπών παραμάγαζων  … Πάρκο Φρίξη.
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ  ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟΣ  ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ  ΑΠΟ  ΑΝΕΠΙΣΗΜΟ  ΔΕΛΤΙΟ  ΤΥΠΟΥ
Κλαψ  Λυγμοί  Ωιμέ. Δώστε το σε μένα να το σώσω καλοί μου άνθρωπες. Θα του βάλω διόδια φθηνά, τρενάκι για παιδιά και βάρκες με κουπιά, θα οργανώσω τη Γη, θα φυτέψω δυόσμο ρίγανη κανέλλα βιολογική, θα μοιράσω κομμάτια του στις ακτήμονες ΜΚΟ του Κόκκαλη, του Λάτση, του Βαρδινογιάννη, θα φυτέψω δέντρα υψηλότερα του υψηλοτέρου της Ευρώπης που θα εκπέμπουν σήμα 4G. . Δώστε το σε μένα να το σώσω καλοί μου άνθρωπες από την καταστροφή. Έχω γνώση Τεχνοκρατική  και κομπόδεμα γερό στου δήμου το αποθεματικό. Θα το αναπτύξω όσο μπορώ.. Συρματοπλέγματα θα βάλω ηλεκτρικά του σύντροφου Χρυσοχοΐδη δωρεά. Θα βάλω κάμερες παντού να βρω τι μύγα που χει χέσει στο ρουθούνι του ασβού. Θα προκηρύξω διεθνή διαγωνισμό για χλοοτάπητα με ISO, συνθετικό, θα ξεπαστρέψω τα πουλιά που αφήνουν κουτσουλιές, κι απασχολούν ματαίως του δήμου τους οδοκαθαριστές. Στη λίμνη πάπιες για σκοποβολή να εξασκούνται σύλλογοι κυνηγητικοί. Και δέντρα θα φυτέψω πλαστικά, μη ρίχνουν φύλλα κι ενοχλούν τη σιγαλιά. Όποιος στο πάρκο πέρδεται ή ρεύεται εντόνως, θα παρεμβαίνει ο του δήμου αστυνόμος, κεαν η τάξις δεν αποκατασταθεί υπάρχει πρόστιμο εργασία εθελοντική. Δεν είμαι δήμαρχος για β εθνική, έχω όραμα και στόχο δια καριέρα ευρωπαϊκή. Τι παραπάνω είχε από εμέ η Δαμανάκη, θα στήσω προτομή του Μητσοτάκη για να μη λέν πως είμαι του Γιωργάκη, γιατί ήμουν δήμαρχος ελέω αρχηγού τώρα που έφυγε ας ψάξω για αλλού. Μα της καρέκλας μου το κλάξον στιβαρόν, μπετόν ταχείας πήξεως εργολαβικόν. Το πάρκο μόλις πάρω θα παρκάρω σε συμφωνία με το Γιαννάκην το Σγουρόν, εις το Μπενάκειον το φυτοπαθολογικόν, να έχω έρεισμα εις τον νέον αρχηγόν. Μαδαγασκάρης δέντρα Μπαομπάμπ και κότες που γεννούν χρυσά αυγά, θα αρμέξουμε το σιτευτό μοσχάρι και τα κοκόρια θα λαλούν ψηφιακά. Ανεμογεννήτριες φωτοβολταϊκά για πάρκο αυτόνομο ενεργειακά, ασφαλιστήρια με ρήτρα το μπετόν, νόμισμα ισχυρότερον και από το ευρών, γνωρίζω από το αποθεματικόν. 

Ωω του παράλογου μοίρα σκληρή γραμμένη,
οι ζωντανοί να πορπατούν με  τσι αποθαμένοι,
τώρα που τέλειωσαν τα ευρωπαϊκά κονδύλια
κι ακούς τριγύρω σου ψαλμούς, πατροπαράδοτα καντήλια
Ποιος πήρε μέγα μερτικό, οι δήμοι, ή οι ΜΚΟ;
μάλλον τα φάγανε μαζί γι αυτό και σβήσανε το φως

Πως με κατάντησε η Διοίκησις η Κεντρική να ζητιανεύω για του πάρκου τη στοργή, εγώ που εις Ευρώπας έκανα ταξίδια, με τη βοήθεια του Λοβέρδου του συντρόφου τα δάκρυά μου μάζευα, τα κανα μπιχλιμπίδια, κι από τη σκέψη την πολλή μου ήρθε λαμπρή ιδέα για είσοδο ελεύθερη στις ευαίσθητες κοινωνικά ομάδες με έναν μονάχα όρο, ανάποδα το κείμενο του Συντάγματος να το αποστηθίσουν και να το πουν τραγουδιστά στους σκοπούς της πύλης της Υψηλής που θα είναι όξω από το Πάρκο. Είναι το παρασύνθημα δωρεάν για να περάσουν. Στη Ντισνευλάνδη λέω να το δώσω με γνώμονα βεβαίως να το σώσω. Καζίνο και Λας Βέγκας θα το κάνω δεν έχω να ζηλέψω τίποτις από τον κάθε δήμαρχο τον αμερικάνο. Αχ, καλοί μου άνθρωπες, δώστε μου το πάρκο σας εκλιπαρώ για σας όλα τα φτιάνω. Θα δημιουργήσω Ανάπτυξη τουριστική και θέσεις εργασίας εθελοντικής.  Το λόγο μου σας δίνω, μα την Αγία Εσπα που περπάτησε ξυπόλητη στην Πράσινη Διαδρομή, για την πρωτοπορία μου θα βγαίνω στην τιβί το πάρκο θα τιμήσω. Θα το επικαιροποιήσω. Απο πάρκο  Τρίτση θα το κάνω Φρίξη, μα την Αγία Εργολαβία δώστε το μου και θα δείτε. Αχ, Καλοί μου άνθρωπες να μην αβασκαθείτε και μάτι Ώρου να μην πάρετε, τι τραβάμε κι εμείς οι δημάρχοι…   Ουφ.

απορία ψάλτου 
- Η μπογιά απ τα βαμμένα μαλλιά περνά και στα μυαλά ;  
- Αμέ , A!
*τα τετράγωνα μεταμοντέρνα καρπούζια φυτρώνουν εκεί που δεν τα σπέρνουν 
οδηγίες ποτίσματος: κροκοδείλια δάκρυα Λοβέρδου Ζενέτου Σαράντη άπαξ

Καλοί μου άνθρωπες, για να μάθετε τι σημαίνουν και τι κάνουν οι έξυπνοι μετρητές, καθώς και για τις μετρήσεις της εκπεμπόμενης ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας των έξυπνων μετρητών  και τις αντιδράσεις των πολιτών στις ΗΠΑ δείτε στα παρακάτω links: 
Background RF vs. Smart Meter RF
RF radiation pulses on PG&E 'smart' meters
emf smart meter radiation levels outside of our home

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...