Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2014

Ίλιον, ποδηλασία και surfing στην παραλιακή νέα Θηβών

 Εν τω μεταξύ το Λιμεναρχείο, με νέο του ανακοινωθέν, απαγορεύει τον  απόπλου σε όλα τα Ι.Χ.  που είναι εγγεγραμμένα στο νηολόγιο Νέων Λιοσίων - τα οποία και παραμένουν δεμένα στα παρκινγκ μέχρι νεωτέρας.
Τα λιμενικά τέλη και το τέλος πρόσδεσης στις μαρίνες των παραλιακών οδών που περικλείονται από τις συντεταγμένες: Ν.Α.: Θηβών  και  Παπανδρέου, Ν.Δ.: Ζωοδόχος Πηγή, Άγιος Φανούριος  και  Βασιλόπουλος , Β.Α.: Φλέβα Εσχατιά  …. βαρύνουν αποκλειστικά και μόνο τους κατόχους.
Όσο για τις οικοσκευές των κατόχων…
 Το Λιμεναρχείο, πιστό και αταλάντευτο στο διεθνές θαλάσσιο δίκαιο, καταδικάζει τα ακραία καιρικά φαινόμενα απ’ όπου κι αν προέρχονται,  και, τονίζει προς πάσα κατεύθυνση ρητά και κατηγορηματικά:
‘’Η δημοκρατία μας δεν έχει αδιέξοδα ή πετρέλαια, δεν έχει σύνορα και βραχονησίδες. Η δημοκρατία μας έχει λιμάνια και οφσόρ, έχει γιωργογιωργάκια κι αντωνοβαγγελάκια ‘’
-Μέγα!...Μέγα, το της θαλάσσης κράτος! είπε η θειά μας η Αμερσούδα στην κυρά Νικολάκαινα.
-Μέγα!... το της θαλάσσης κράτος! που πνίγεται σε μια κουταλιά νερό! Κι ανακάτεψε αποκόμματα παλαιών εφημερίδων.

 


Τα νεοφανή τζάκια των απλήστων εγωπλιστών συνεδρίασαν εκ νέου στα γραφεία του συλλόγου ηνωμένων λιμεναρχείων. Οι αποφάσεις που πάρθηκαν ήταν καίριες. Παντός καιρού. Έδρασαν άμεσα, όπως το συνήθιζαν από το 1954 άλλωστε. Όρισαν νέο προεδρείο! Συνέστησαν ακόμη το ταμείον αρωγής των υδροπλήκτων. Οι δικαιούχοι έτυχαν της αμερίστου συμπαραστάσεως της χωρίς αδιέξοδα δημοκρατίας. Παρέλαβαν Σωσίβια κι Ομπρέλες. Οι πιο τυχεροί πήραν ειδικά φραποκάλαμα αντλίες, και πιστολάκια στεγνώματος που προσέφεραν οι μεγάλοι χορηγοί ˙ τα πλυντήρια στεγνοκαθαριστήρια  ΟΠΑΠ.
  Εις ένδειξη διαμαρτυρίας τη χρονιά εκείνη δεν στολίστηκε το χριστουγεννιάτικο καράβι του λιμεναρχείου. Οι παραγγελίες των κουραμπιέδων ήταν σαφώς μειωμένες και με λιγότερη ζάχαρη. Όσο για τους αηβασίληδες… αυτοί κατά την λευκή νύκτα μοίραζαν μόνο κοκακόλα λάιτ.
Πολλαπλές διαπιστώσεις εξαιτίας διαφορετικών οπτικών γωνιών˙ η Αλήθεια πουθενά.
-Εφταίγανε οι αλλοδαποί που προσηύχοντο  εις τον Σάλλαχ, τους αλλότριους θεούς.
-Εφταίγανε  και οι Θηβαείς˙ η αποξηρανθείσα Κωπαΐς κατήλθε εις την Νέα Θηβών.
-Εφταίγανε οι λιμενεργάται˙ είπε ο δακρύζων αρχιλιμενάρχης. Tους επροσφέραμε εθελοντική εργασία κι αυτοί ηρνούνται εξακολουθητικώς. Είναι τεμπέληδες.
-Εφταίγανε  οι σέρφερς ποδηλάτισσες . ‘’Πλημμύρισαν’’ τους παράλιους ποδηλατοδρόμους. Προκαλούσαν κομφούζιο κι ατυχήματα βγάζοντας Surfies φωτογραφίες με τις σανίδες τους.

 
 
Η πρωταθλήτρια της υγρής ποδηλασίας – σερφ (δίαθλον ανοικτής θαλάσσης), δεσποινίς Σούζα Άννα Κατραπακιά, τραυματίστηκε ελαφρώς ενώ προσπαθούσε να υπερπηδήσει  κύμα μετ΄ εμποδίων ακαθορίστου σχήματος. Παρέμεινε καταγής έως την επομένη άμπωτην.
-Έσπασα το μεγάλο μου νύχι. Το χειρότερο όμως… χάθηκε η ιστιοσανίδα που με αυτήν είχα κερδίσει στο πρωτάθλημα των Αζορών.
Το γόητρό της, που τσαλακώθηκε, επηρέασε καταλυτικά τους δείκτες των Αγορών. Στο χρηματιστήριο του Τόκυο έπεσε κατακόρυφα η τιμή πώλησης του κιτρινόπτερου τόνου. Δεκάδες χιλιάδες νεκρά ψάρια ξεβράστηκαν στις ακτές.
-Θέλουμε να επιστρέψετε τις επιδοτήσεις, είπε στον εκπρόσωπο του σωματείου αλιέων ο στρατοπρωθυπουργός Τζάμπα Μαγκάκι.
-Τα ψάρια πιάνονται μόνα τους. Δεν σας χρειάζομαι. Θα σας αξιολογήσω κάτω της βάσεως και θα σας στείλω εις τας Κουρίλας νήσους.
Οι τιμές του πετρελαίου θέρμανσης ανά βαρέλι πήραν την κατιούσα, οι αγωγοί φυσικού αερίου παρομοίως και πυραύλοι κατιούσα τοποθετήθηκαν στους εκτοξευτήρες.
Οι τραπεζίται άφησαν κάτω τις τοκογλυφίδες και προσπάθησαν να αναστηλώσουν τους πεσμένους δείκτες.

 

Μα να ήταν μόνο αυτό.
Οι Ιάπωνες στρατολιμενικοί κατέθεσαν στέφανον τιμής εις το κενοτάφιον του πληρώματος του αεροσκάφους που εμπομπάρδισε με ατομικάς βόμβας τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι.
-Είμαστε όλοι Αμερικανοί, αναφώνησαν οι σχιστομάτες αξιωματούχοι κι έκαναν πλαστικάς επεμβάσεις δια να διορθώσουν το σχήμα των ματοκλάδων τους.
-Είμαστε όλοι Γερμανοί, αναφώνησε ο Έλλην στρατολιμενάρχης, μιμούμενος τους Ιάπωνες συναδέλφους του, και εχαιρέτησε με αρχαιοπρεπή Δώρειον ελληνικόν τρόπον υψώνοντας την δεξιάν του απαλάμην. Απέθεσε τον στέφανον τιμής εις τους ηρωικώς πεσόντας Γερμανούς στρατιώτας και ύστερα ήπιε αφρώδη ζύθο Μονάχου.
-Σήμερα τιμούμε τους ηρωικούς νεκρούς μας στο Κομμένο, τα Καλάβρυτα, το Γοργοπόταμο, το Δίστομο, την Κάνδανο, το  Ρούπελ κι αλλαχού, είπε ο Γερμανός επιτετραμμένος.
-Ζει ο Χάιλ! NATO Siemens Reich über alles τι τδε κείμεθα τος κείνων ρήμασι πειθόμενοι.
 Ο Έλλην στρατολιμενάρχης παρασημοφορήθη για τη γενναία του πράξη κι επιπροσθέτως έλαβε αναδρομικά εύφημον χρηματικήν μνείαν από τη Deutshe Bundesbank κατ΄εντολή των αντωνοβαγγελάκι.
Και η Γερμανία κατακτημένη χώρα είναι. Ήταν ο αντίλογος


 
Όχι τα κόκκαλα των νεκρών δεν έτριξαν. Έτριξε όμως ολάκερη η γης. Χουγιάξαν τα τσιμέντα.
Οι σεισμολόγοι διατείνονταν οργισμένοι μετά το μεγάλο σεισμό του 2015.
-Εφταίγανε οι λιμενάρχαι δια το μέγεθος των καταστροφών. Τους χρειάζεται βρεγμένη σανίδα. Εγνώριζαν πως η περιοχή ευθύνης τους βρισκόταν πάνω στο ρήγμα. Η εγκιβώτισις του ποταμού προκάλεσε την ξήρανση των πέριξ αυτού εδαφών. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα αι μηχανικαί ταλαντώσεις του υπέρξηρου, και συμπαγούς πλέον εδάφους, να μην επαρκούν για να αποσβέσουν την ισχύν του Εγκελάδου - αντιθέτως ενίσχυσαν τα καταστροφικά φαινόμενα των ιδιοσυντονισμών και μεγιστοποίησαν ολέθρια τις επιπτώσεις.
 -Εφταίγανε οι κακοί τους  οι καιροί και οι μαύροι τους οι φλάροι.


Το Λιμεναρχείο τα είχε κάνει θάλασσα για άλλη μια φορά.
Ο Θεός συγχωρεί. Οι Άνθρωποι ξεχνούν.
Η Φύση όμως δεν συγχωρεί και δεν ξεχνά ποτέ.
Το ποτάμι ακολούθησε την αρχαία του πορεία.
Από τη θάλασσα προς το βουνό.

Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2014

Μα η ψυχή ποτέ δεν γερνάει



Τὰ παιδάκια ποὺ παίζουν στ᾿ ἀνοιξιάτικο δείλι
μιὰ ἰαχὴ μακρυσμένη
τ᾿ ἀεράκι ποὺ λόγια μὲ τῶν ρόδων τὰ χείλη
ψιθυρίζει καὶ μένει,

τ᾿ ἀνοιχτὰ παραθύρια ποὺ ἀνασαίνουν τὴν ὥρα,
ἡ ἀδειανὴ κάμαρά μου,
ἕνα τραῖνο ποὺ θά ῾ρχεται ἀπὸ μία ἄγνωστη χώρα,
τὰ χαμένα ὄνειρά μου,

οἱ καμπάνες ποὺ σβήνουν, καὶ τὸ βράδυ ποὺ πέφτει
ὁλοένα στὴν πόλη,
στῶν ἀνθρώπων τὴν ὄψη, στ᾿ οὐρανοῦ τὸν καθρέφτη,
στὴ ζωή μου τώρα ὅλη...


Όπου κι αν πας, όπου κι αν πας
Ένα μικρό παιδί σ' ακολουθάει
Το χαμένο του δίκιο ζητάει
Κλαίει, γελάει
Μοναχό του παραμιλάει
Ο καιρός περνάει
Μα η ψυχή ποτέ δεν γερνάει




Βράδυ, Κώστας Καρυωτάκης
Ένα μικρό παιδί σ' ακολουθάει, Ορφέας Περίδης


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...