Πέμπτη 21 Ιουλίου 2016

οι –παύλες– δεν προφέρονται




                                 Αντέχεις;


όταν  οι  άνθρωποι  βρίσκουν
και  αγγίζουν  την  βαθιά  τους  ουσία
δονούνται,  εκρήγνυνται

είναι  θαυμάσιες  αυτές  οι  στιγμές
που  γεμίζεις  από  τα  θραύσματα
αυτών  των  εκρήξεων
που  βιώνεις  τους  κραδασμούς
αυτών  των  δονήσεων

το  Είναι  σμιλεύεται
αφομοιώνοντας  και  εκκολάπτοντας
θραύσματα  και  δονήσεις

οδυνηρές
αλλά  ευλογημένες  οι  ώρες
που  καλείσαι  να  πάρεις  θέση

                                                     Περίπατος των βλεμμάτων


όταν  ο  θάνατος
είναι  τόσο  ζωντανός
στα  βλέμματα
που  σε  περικυκλώνουν

τι  ποιο  φυσικό
από  το  να  σε  ελκύει
η  ανυπαρξία


 
οι –παύλες– δεν προφέρονται

Περπατώντας σε μια θορυβώδη πόλη που βούιζε από το ποδοσφαιρικό ντέρμπι στις ανοιχτές τηλεοράσεις και σπίτια να δονούνται από τις φωνές κάθε φορά που παιζόταν μια φάση


Άρχισαν σιγά σιγά να του επιβάλλονται παιδικές αναμνήσεις, να κυριαρχούν στο μυαλό του, ιδρώτας άρχισε να τρέχει στο μέτωπό του και η εικόνα της αυταρχικής μητέρας του όλο και μεγάλωνε στα μάτια της συνείδησής του

Τα πρώτα του χρόνια κυριαρχούσε η λέξη ΜΗ, μη ετούτο, μη εκείνο,
μη ετούτο, μη εκείνο και κάθε φορά που αυτός παρέβαινε την εντολή,
η μάνα του φώναζε τον πατέρα του να παίξει τον ρόλο του καταστολέα,
μη ετούτο, μη εκείνο, μη ετούτο, μη εκείνο,
ξύλο και ΜΗ

Στη μέση της πρώτης δεκαετίας της ζωής του κυριάρχησε το ΔΕΝ,
δεν πρέπει αυτό, δεν πρέπει εκείνο, και η λεκτική αλλαγή της εντολής φάνταζε σαν αναβάθμιση πια της αντίληψής του, μπορούσε να καταλαβαίνει πια περισσότερα … και δεν πρέπει ετούτο, δεν πρέπει εκείνο,
ξύλο και ΔΕΝ

Ο ιδρώτας άρχισε να τρέχει σα νερό, η καρδιά του άρχισε να καλπάζει, το μυαλό του ήταν έτοιμο να εκραγεί, μη, δεν, μη, δεν, ακούγονται φωνές πολύ δυνατές κι ύστερα δυνατή σιωπή παντού στους δρόμους


Αυτός πνίγεται, πνίγεται, ΜΗ και ΔΕΝ,
η φωνή του ξεκινά από τα πέλματα των ποδιών του για να πάρει φόρα,
η φωνή του ανηφορίζει με τεράστια δύναμη τους μηρούς και τη λεκάνη,
έχει φτάσει με απίστευτη ορμή στο στήθος, στο στόμα και ουρλιάζει
μέσα στη δυνατή σιωπή: ΕΝΑ ΜΗΔΕΝ, είμαι ΕΝΑ ΜΗΔΕΝ …


Ακούστηκε ένας πυροβολισμός και μετά σιωπή.
Η κραυγή του είχε εκληφθεί ως πανηγυρισμός από τον πιο φανατικό ανάμεσα στους φανατικούς οπαδούς της γειτονιάς, γειτονιάς που ήταν φανατικά με το μέρος της ομάδας που μόλις είχε φάει το πρώτο της γκολ.

Ο πιο φανατικός ανάμεσα στους φανατικούς τον πυροβόλησε.
ΕΝΑ ΜΗΔΕΝ είχε φωνάξει ο άμοιρος μέσα στο ξέσπασμά του,
ΕΝΑ – ΜΗΔΕΝ πανηγυρισμού είχε εισπραχθεί από τους οπαδούς.
Νεκρός πάνω στις πρώτες φροϋδικές αναταράξεις.
 
ποίηση :  Κώστας Θαλερός  «πειροτεχνήματα»

τεκμηριώσεις αιώνιων δευτερολέπτων -  συντεχνίαπλην 2014

εικόνες :  Bruno Ehrs, Michel Rajkovic, asperatus clouds, Elicia Edijanto, Mstyslav Chernov



Τρίτη 12 Ιουλίου 2016

γελούσαν τα παιδιά


τα φαινόμενα του θερμοκηπίου

Η κυβέρνησις ανακοίνωσε μέτρα για τον περιορισμόν των εκπομπών CO2.
Ως εκ τούτου, απαγορεύεται από τούδε και εφεξής η κατοχή πορδοσυλλεκτήρων – άλλως θα ηναγκασθώμεν να αγοράζωμεν δικαιώματα ρύπων από την Δόϋτσε Βανκ και τους Γόλδμαν Σαξς.


Και στα υπόγεια, ζάρια στους αιώνες, παιχνίδια παίζουν οι αργυραμοιβοί.
Οι πορδές των αγελάδων τροποποιούν το κλίμα. Οι πάγοι λιώνουν.
Παρατηρητήριο εκπομπής αερίων. Μοιρασμένοι Ρόλοι και Κώλοι.

Αι κλανιόλαι θα κατάσχονται και μετά την αφαίρεσιν του επικρουστήρος θα τρέπονται εις τρομπόνια τούμπες και τρουμπέτες. Το πρόστιμον εκπομπής ρύπων εις τους παραβάτας θα τιμολογείται βάσιν της ισχυούσης αναλογικά ισοτιμίας ως αυτή καθορίζεται διεθνώς από το παρατηρητήριον τήξεως πάγων της Υποσαχάρειου Ανταρκτικής.


Δεν θα γίνω πρόεδρος… Ιράκ, Λιβύη, Συρία … Θα τις δείξω εγώ!
Ζήλεια και Φθόνος της πέραν του Ατλαντικού εξουσίας δια το υπέρτερον οπλοστάσιον των ρωσσιδών. Έπεται η συνέχεια…

Διάγετε βίον ατάραχον και ησύχιον.


άνωθεν πολιτική δυάς: η Clãnein Mêntes ενώ ησκείται εις την Κωλοκτύπα και ο Poôrdós Voyagès. Εξηκοντίζοντας ριπάς με Φλογοβόλον Αερογκάζ


Τι είδε ο Τσι Πρα στο View Master?


Το Έπος της Πορδής!

Τα σπάνια ιαπωνικά χειρόγραφα που εξέπληξαν τον ιδεολόγο Έλληνα αξιωματούχο και τη συνοδεία του. Παρακρατούνται δολίως από τας κινεζικάς αρχάς που ηρνούνται εξηκολουθητικώς να τα επιστρέψουν στη βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου Waseda αν κι έχουν γίνει επανειλημμένα διαβήματα  διαμαρτυρίας από την ιαπωνικήν πλευράν. Φυλάσσονται  σε μυστική κρύπτη στην Απαγορευμένη Πόλη.


Ιαπωνέζαι παλλακίδαι έξοχες χειρίστριες του αερόπορδου. Οι νεαρές καμικάζι απεικονίζονται σε θέση αμύνης να κατατροπώνουν μανδαρίνους φοροεισπράκτορες. Η σκηνή διαδραματίζεται κατά τον Δ΄Σινοϊαπωνικό πόλεμο.


1,2: Σιντοϊστές μοναχοί αποκρούουν επιτυχώς επίθεση Κινέζων ιππέων.
3,4: Πριν τη μάχη στο Χοκάιντο. Γυμνές Σαολίν, πληρούν αερίων τους ασκούς πυρομαχικών. Η διατροφή τους αποτελείται κυρίως από ριζότο μετά κρομμύων.

Όστις κλάνει εξ αριστερών να το βρει εκ δεξιών, δήλωσαν πολιτικοί και ιερατικοί κύκλοι φίλα προσκείμενοι εις τον εντεταλμένον υπουργόν πρασίνου ενέργειας και κλιματικής αλλαγής.


ο πράσινος Πατριάρχης, εν πλω παρά τω αρκτικώ κύκλω, ενώ συμπροσεύχεται, με συναδέλφους επαγγελματίες μέντιουμ δια την απομείωσιν του φαινομένου του θερμοκηπίου, σε υάλινην σφαίρα κυανούς αποχρώσεως φερούσης γεωγραφικών χαραγμάτων της γαίας.



Μόνον από καρπούς Bayer και Monsanto ημπορείτε να φάγετε ∙ εάν επιθυμείτε να κερδίσετε θέσιν εις την βασιλείαν των μετοχών.
Τα γελάδια εις το βουστάσιον σιωπηλά όδευαν προς τον χαμόν τους.
Ούτε πορδή ούτε ακρόαση.

 
Οι περδόμενοι, ασυγκράτητοι ταύροι του Chen Wenling επιχειρούν επιθέσεις. Αριστερά κατά του αγάλματος της Ελευθερίας στη Νέα Υόρκη και δεξιά εναντίον τραπεζίτη. Ο υπερυψούμενος τοκογλύφος έχει πλέον να αντιμετωπίσει τον πραγματικό του εχθρό. Τον εαυτό του. Απέναντί του καθρεπτίζεται το είδωλό του!
Όλα αυτά συμβαίνουν ενώ στο φόντο το κτήριο της Deutshe Bank έχει πάρει κλίση, 45 μοιρών, αντίστοιχη της παύλας του λογότυπού της, ως μεταμοντέρνος πύργος της Πίζας.

Η εκταφή


Το σώμα της, ήτο καλοδιατηρημένο.
Ευωδίαζε.
Απήγανοι και νυκτολούλουδα.
Έρωτες με οργασμούς παραληρηματικούς την έραιναν.
Ξόρκιζαν την πολυετήν αγαμησίαν της ημιθανούς  κοινωνίας των ευνούχων.
Γιούφτοι με τις αρκούδες τους∙ νταούλια και ζουρνάδες, βάδιζαν προς την Ελευσίνα.
Νοσηρός Νους στην Ιερά Οδό αποφασίζει τον τεμαχισμόν της.
Οι υιοί και αι θυγατέρες του αιώνος τούτου ουδέ γαμούσιν ουδέ γαμίσκονται.
Τα μέλη της διεσκορπίστηκαν.
 


Τεμάχιά Της ηρπάγησαν.
Λατρεύονταν ως σύμβολα. Υιοθετήθηκαν ως θυρεοί.


Ο Αζτέκος αυτοκράτωρ Μοντεζούμα αφαιρεί οικειοθελώς την ιδίαν του καρδιάν και την προσφέρη ως τροφήν στον Άπιν, τον Ιερόν Ταύρον. Ο Ακενατών αντικαθιστά το αληθινό Της σώμα με την γοργόνα Κάλι. Εγώ, ο Ένας, ο Τριπλός. Ο ηλιακός δίσκος καλύπτεται με ερυθρές κηλίδες. Το αίμα των θυσιασμένων. Το σιδηρούν γένος. Μαγνητικές καταιγίδες εκτοξεύονται. Τότε και τώρα.  Η εξουσία διψά για αίμα νέων. Ένα καράβι ξεκινά για τη Μινώα. Ο ταύρος θα νικήσει στην αρένα. 

Επαναστάται κατείχον το αιδοίον της μα όσο κι αν μαινόμενοι το εσφυρηλάτουν δια βιαίων γαμικών κινήσεων, καμμία ύπαρξις ζώσα δεν εξήλθεν του κόλπου της.


Εν τω βουλευτηρίω∙ ανώτατοι δικαστικοί επιδείκνυαν με κομπασμόν περίσσιον τον εντός υάλινης προθήκης πρωκτόν της. Παραδειγματιστείτε, έλεγαν. Τον βλέπετε. Δεν κλάνει! Τηρεί κατά γράμμα την κυβερνητικήν απόφασιν δια την μείωσιν της εκπομπής διοξειδίου του άνθρακος.
Δικαιοσύνη του Κώλου. Χαμένοι στις υποσημειώσεις προσωρινών διαταγμάτων είχαν ξεχάσει.
Οι νεκροί δεν κλάνουν.


Τα στήθη της περιέφεραν εν είδει τροπαίου νεαραί βακχίδαι.
Ως πρότυπον, τα αποτύπωσαν εις γύψινα εκμαγεία. Αναπαρήγαγαν πανομοιότυπους μαστούς σιλικόνης λειτουργικώς ανίκανους για γαλακτοφορίαν.


Μοδερνισταί ιερωμένοι απέσπασαν τας χείρας της.
Οι προσερχόμενοι πιστοί έρριπταν εντόκως τον οβολόν τους εις κυτίον έμπροσθεν των χειρών, αναγράφοντος εμφανώς επί πινακίδος : υπέρ αποκαταστάσεως της δημοκρατίας.
Τάματα και τα λοιπά τοποθετούνταν εις υπερκειμένους
θυρίδας με την αρωγήν αντιπροσώπων τραπεζικών οίκων.
Όταν το κυτίον επληρούτο περιεχομένου, ήρχιζε η καταμέτρησις.
Δύο εγώ – ένα εσύ – τρία αυτός.
Αι χείρες της τότε, μεταφέροντο από ναϊδρίου εις ναόν .


Το πρόσωπό Της δεν ανηβρέθη ποτέ. Μάρτυρες όμως, παρόντες κατά την εκταφήν, ορκίζοντο δημοσίως και ομολογούσαν πως, προσομοίαζε αυτό της Περσεφόνης και της Ίσιδος προτού η δεύτερη εκδιωχθεί δια παντός από τον Ακενατών.


Ευτυχώς ο εγκέφαλός Της βρίσκονταν ασφαλής μακράν κάθε βεβήλου.
Άτακτοι παίδες παίζοντες πεσσούς τον περιεργάζοντο κι αυτός αναγεννάτο.
Δίδασκε στην ατίθαση σπορά το Γέλιο το λησμονημένο.
Και με ανυπέρβλητη ευγένεια συνάψεις νέες κι έλικες αναδημιουργούνταν.

Γελούσαν τα παιδιά
έσπαγαν τα δεσμά του Χρόνου
πάλλονταν κύματα φωτός
στους αμπελώνες
γελούσαν τα παιδιά
η πανάρχαιη ποικιλία εξεφύετο
άνθη Την στόλιζαν
φαίνονταν η Μορφή της
γελούσαν τα παιδιά
κι ελάμπρυνε
η ακατάληπτη Ωραιότης





έγραψαν :  Ευτύχιος Αριστοφάνους, Άννα Μαρία Ιλιονπούλου, Ανώριμος Πολίτης, ακουσίως συμμετείχε ο ύπαρχος των υπερωκεανίων Λάρρυ Κουλ
εικόνες :  Dino Vals,  Miriam Escofet, Deutsche Bank,  Chen Wenling,  Waseda University Library Japan, Steven Meisel 

Τρίτη 5 Ιουλίου 2016

Τρεις χιλιάδες χρόνια ψάχνει



ΑΝΘΡΩΠΟΝ  ΑΙΤΩ

Κοίτα εκεί. Τι ακαταλόγιστη αντινομία!
Τι μασκαράδικη αθάνατη ψευτιά!
Να ψάχνεις μες σ’ έναν ωκεανό από νερό
και να μη βρίσκεις ούτε μια σταγόνα!
 

Μα όλα αυτά είναι μαθήματα αργοπορημένα.
Τ’ αφήσαμε σκαλισμένα στις πέτρες.
Και οι πέτρες πάλιωσαν και θρυμματίστηκαν.
Και τα μαθήματα χάθηκαν.
Μα να που βρυκολάκιασαν μερικά
κι έλαβα προχθές ένα
από έναν πλανταγμένο καλλιτέχνη.
Έναν αργοπορημένο Φειδία
που αντίς για μάρμαρο
δούλευε σε ξύλο.


Έφτιαχνε ξύλινα σκυλιά.
Τα σκάλιζε, τα μαστόρευε.
Τα λουστράριζε.
Τ’ αράδιαζε στο ράφι
γλυκά και προσεχτικά.
Κι ύστερα έπεφτε σ’ απελπισία!
– Αλίμονο, τι θ’ απογίνουμε σινιόρε;
Κανείς πια σήμερα, κανείς
δεν αγοράζει ψεύτικα σκυλιά.
– Ξέρεις γιατί, Τζιάκομο;
Είναι πολύ απλό: γιατί δεν δαγκώνουν.
Φτιάξε καλύτερα ανθρώπους.
– Ξύλινους;
– Ξύλινους, χάρτινους, αχυρένιους.
Έχουν πέραση.
– Κακή μου μοίρα. Και τι θα πούνε οι αληθινοί;
– Μα… υπάρχουν;


Γερο-Τζιάκομο, θέλω να σου πω μιαν ιστορία.
Μιαν ιστορία για έναν Γκραίκο,
έναν Διογένη. Τον έχεις ακουστά;
– Δεν είναι από δω… Τι δουλειά κάνει;
– Τρεις χιλιάδες χρόνια ψάχνει γι’ άνθρωπο
κι ακόμη δε τον βρήκε!
Όσο για τα ψεύτικα σκυλιά σου,
κράτα τα! Μια μέρα θα σου χρειαστούν.
– Τι; Θα μάθουν να δαγκώνουν;
Θα γίνουν αληθινά;
– Όχι. Θα γίνουν πιο ψεύτικοι οι αγοραστές
και θ’ αγοράζουν τα ψεύτικα σκυλιά σου!

ΚΑΙ  ΤΕΛΟΣ


Δε θυμάται
πώς ακριβώς έγινε αυτό.
Τον γκρέμισαν; Έπεσε μοναχός του;
Ή μήπως τον κατέβασαν προσεχτικά
όπως στις εκκλησιές τους πολυελαίους.
Αυτός δε θυμάται, δεν μπορεί να θυμηθεί.
Ήταν κουρασμένος, τόσο…
Μόλις πρόφτασε να ψελλίσει:
«Θεέ μου τι λίγη που ήταν η ζωή…»


Κι ύστερα.
Ύστερα… τίποτα. Κάθισε στη χλόη
κι έφαγε το τελευταίο του ξεροκόμματο.
(Αυτό που ‘φερε απ’ τον απάνω κόσμο).
Αμέσως ήρθαν τα μερμήγκια.
Ύστερα.
Ύστερα πάλι τίποτα.
Ακολούθησε το «πένθιμο εμβατήριο».
Ξοπίσω του σύρθηκε ένα ποτάμι
από διατεταγμένα δάκρυα
και μετά, τίποτα.



Μόνο… Κάτι βουρκωμένα σύννεφα
ντράπηκαν να χύσουν το νερό τους
δίπλα στα ψεύτικα δάκρυα
και πήγαν να κλάψουν αλλού.
Αργά. Πάνω απ’ το κοιμητήρι
έπεσε συλλογισμένο το βράδυ
και του ‘ραψε τα μάτια.
Τα μερμήγκια τούτη τη φορά δεν ήρθαν.
Ήρθαν τα σκουλήκια.

Μενέλαος  Λουντέμης :  « Άνθρωπον  αιτώ»  «Και  τέλος»
οι  ένθετες  εικόνες  είναι  του  Igor  Samsonov
 
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...