Κυριακή 1 Οκτωβρίου 2017

μόλις πέθανα

Μού έδωσε μερικά τάληρα
να τηλεφωνείς καμμιά φορά
σκόνη από παλιά καράβια
συντεταγμένες ναυτικών ημερολογίων
σκεπάζουν το σώμα μου
σιδηροτροχιές
αεροπλάνα
ίχνη στο χιόνι
στην άμμο της θάλασσας
αμέτρητα σκαλοπάτια
η πόλη χωρίς
ο ουρανός χάνεται

 


Μορφές και τοπία
γνώριμα από όνειρα
η φωνή ακούγεται μακρινή
στέκεται δίπλα μου
χρόνια και χρόνια
σιγά σιγά
γύριζε και γύριζε και γύριζε
και γύριζε γρηγορότερα
χάθηκε

 

 
Είναι φορές που λέω έχω φύγει μακριά
βρίσκομαι όμως στο ίδιο σημείο
Κυριακή βράδυ
ξημερώματα Δευτέρας
ο ήλιος πάγωσε
όλα τα μηνύματα γίνονται λευκά
όλα τα πράγματα γίνονται ένα
διαλύομαι
μόλις πέθανα


 



συνηχώ


είμαι σύννεφα


αιωρούμαι στο Άχρονο






Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...