Τρίτη 27 Μαΐου 2014

Οκτάβιο Πας, ηλιόπετρα




τα πάντα μεταμορφώνονται, γίνονται άγια,
κάθε δωμάτιο κέντρο του κόσμου είναι
είναι  η πρώτιστη νυχτιά, η πρώτη μέρα,
γεννιέται ο κόσμος όταν δυο φιλιούνται,
στάλα φωτός από διάφανους χυμούς
η κάμαρα σαν φρούτο μισανοίγει
ή εκρήγνυται σαν άστρο σιωπηλά
κι οι νόμοι που τους φάγαν αρουραίοι,
των φυλακών και τραπεζών οι σιδεριές,
οι σιδεριές από χαρτί, συρματοπλέγματα,
τα εμβλήματα κι οι λόγχες και οι γάντζοι κι οι σφραγίδες,
τα βαρετά ευλογήματα των όπλων,
οι μελίρρυτοι σκορπιοί με πετραχήλια κι άμφια,
ο τίγρης με το ημίψηλο και με το φράκο, πρόεδρος
των χορτοφάγων ή του ερυθρού σταυρού, αναλόγως,

κι ο γάιδαρος παιδαγωγός σιμά του ο κροκόδειλος,
σωτήρας των λαών ποζάρει, ηγέτης το σκυλόψαρο,
ο αρχιτέκτων του μέλλοντος, το ένστολο γουρούνι,
το τέκνο το εκλεκτό της εκκλησίας, με τ΄ άγιο μύρο,
τη μαύρη τη μασέλα του ξεπλένει 
ακούγοντας  μαθήματα δημοκρατίας κι αγγλικών
τα αόρατα ντουβάρια, οι σάπιες προσωπίδες που χωρίζουν
τον άνθρωπο από τους άλλους τους ανθρώπους,

τον άνθρωπο από τον ίδιο του τον εαυτό,
σωριάζονται σε κάποια απέραντη στιγμή
τότε που σαν σε αναλαμπή για λίγο,
νιώθουμε την παλιά ενότητά μας τη χαμένη,

την απόγνωση και τη δόξα να είμαστ΄ άνθρωποι
το θάνατο τον ήλιο το ψωμί να μοιραστούμε
την ξεχασμένη έκπληξη, είμαστε εδώ και ζώντες



γιατί για ν΄ αγαπάς πρέπει να πολεμάς, δυο άμα φιληθούν,
αλλάζει ο κόσμος, σάρκα παίρνουν οι πόθοι,
παίρνουνε σάρκα οι στοχασμοί, φτερά φυτρώνουν
στην πλάτη του σκλάβου, το κρασί είναι κρασί,
το ψωμί νοστιμίζει, το νερό είναι νερό,
γιατί για ν΄ αγαπάς πρέπει να πολεμήσεις, ν΄ ανοίξεις πόρτες,
να πάψεις να ΄σαι μια σκιά ένας ακόμα αριθμός,
που ένας απρόσωπος αφέντης
σ΄ αιώνια δεσμά έχει καταδικάσει

αλλάζει ο κόσμος

δυο αν κοιταχτούν κι αναγνωρίσει ένας τον άλλο
ξεγύμνωμα απ΄ τα ονόματα ειν΄ η αγάπη

 
- δεν τρέχει τίποτα, μονάχα μια αναλαμπή,
ένα βλεφάρισμα αντίκρυ σου ο ήλιος,
 σάλεμα ελάχιστο, ένα τίποτα,
δεν έχει λυτρωμό, ο χρόνος δε γυρίζει πίσω,
σταθεροί ειν΄ οι νεκροί στο θάνατό τους,
ανέγγιχτοι απ΄ το θάνατο κι από τη μοναξιά τους
ανήμποροι και μας κοιτούν χωρίς να μας κοιτάζουν
ο θάνατός τους είναι της ζωής τους τ΄ άγαλμα,
παντοτινή τους στάση, τίποτα για πάντα,
κάθε λεπτό είναι τίποτα για πάντα,
κάθε στιγμή είναι τίποτα για πάντα,
κάποια σκιά φασματική ορίζει τους σφυγμούς σου
και ο μορφασμός σου ο στερνός, άκαμπτη προσωπίδα
σμιλεύει απάνω σου στην όψη που αλλάζει :
είμαστε το μνημείο κάποιας ζωής
ξένης κι αβίωτης, ούτε καν δικιάς μας

 

η ζωή; πότε στ΄ αλήθεια ήτανε δικιά μας;
πότε είμαστε στ΄ αλήθεια εκείνο που ΄μαστε;
αν το καλοσκεφτείς, ποτέ, μονάχοι
δεν είμαστε παρά ίλιγγος και κενό,
γκριμάτσες στον καθρέφτη, φρίκη κι εμετός,
δεν είν΄ η ζωή δικιά μας, μα των άλλων,
δεν είναι κανενός, ζωή είμαστ΄ όλοι,
είν΄  ηλιόψωμο για όλους τους ανθρώπους
όλους τους άλλους που είν΄ ωστόσο εμείς,
είμ΄ άλλος όταν είμαι, οι πράξεις μου όλες
γίνονται πιο δικές μου αν είναι κι όλων,
για να ΄μαι αληθινά πρέπει άλλος να ΄μαι,
να βγω από μένα, να με ψάξω μέσα στους άλλους,
τους άλλους που δεν είναι αν δεν υπάρχω,
τους άλλους που ύπαρξη άπειρη μου δίνουν,
δεν είμαι εγώ – μα εμείς είμαστε πάντα,
η ζωή είν΄ άλλη, πάντα εκεί, πιο πέρα.
έξω από σε, από εμέ, πάντα στον ορίζοντα,
ζωή που μας ξεζεί, μας κάνει ξένους,
που αφού μας φτιάξει μια όψη, μας ξοδιάζει,
πείνα του να ΄σαι, ω θάνατε, άρτε των όλων,
Λουΐζα, Μαρία, Περσεφόνη

δείξε την όψη σου επιτέλους για να ιδώ
το γνήσιο πρόσωπό μου, εκείνο του άλλου,
το πρόσωπο μου όλων εμάς για πάντα,
πρόσωπο φούρναρη και δέντρου,

σωφέρ και σύννεφου και ναυτικού
χείμαρρου κι ήλιου και Πέτρου και Παύλου,
πρόσωπο ομαδικού ερημίτη,
ξύπνα με, πια γεννιέμαι.



Piedra del Sol (Πέτρα του Ήλιου), Μεξικό 1957
απόσπασμα από το ποίημα του Octavio Paz
 
(1914-1998)
ελεύθερη απόδοση


 

Πέμπτη 22 Μαΐου 2014

Ανένταχτοι, λαμόγια, ραγιάδες…


Το μόνο σίγουρο μετά από οποιεσδήποτε εκλογές, είναι ότι όλοι έχουν νικήσει. Είτε στην πραγματικότητα επειδή βγήκαν πρώτοι ή έπιασαν τον στόχο τους, είτε στην φαντασία του ο καθένας. Δικαιολογίες και επιχειρήματα υπάρχουν άλλωστε άφθονα για να στηρίξουν την οποιαδήποτε θέση, ακόμα και την πιο εξόφθαλμα ανυπόστατη. Σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ κυρίως, η αριστερά θριάμβευσε, έστειλε μήνυμα και τα λοιπά και τα λοιπά. Βέβαια, τι μήνυμα είναι αυτό, ένας θεός ξέρει. Σύμφωνα με τη ΝΔ, κέρδισε η επιθυμία για μεταρρυθμίσεις και σταθερότητα, σύμφωνα με το ΠΑΣΟΚ, κέρδισε ο “χώρος” που παραμένει στο πολιτικό προσκήνιο.

Η πραγματικότητα είναι ότι αυτοί που κέρδισαν τις εκλογές, ότι και αν λέει η αριστερά, είναι οι μνημονιακές δυνάμεις. Το ότι η ΝΔ κρατάει τα ποσοστά της, είναι τρομακτική νίκη. Το ότι το ΠΑΣΟΚ αυξάνει τα ποσοστά του ή μάλλον, παίρνει πολλαπλάσια ποσοστά στις τοπικές εκλογές σε σχέση με τις εθνικές, δεν το λες και ήττα. Το αντίθετο. Το ότι η αριστερά αυξάνει τα ποσοστά της είναι καλό πράγμα, αλλά δεν είμαστε στις εποχές που “πρέπει να δυναμώσει η αριστερά”. Είμαστε στις εποχές που (σύμφωνα με την ίδια) πρέπει να κυβερνήσει η αριστερά. Όσο άνοδο και αν έχει, πώς θα καταφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει κυβέρνηση σε μια χώρα στην οποία δεν ελέγχει παρά μια χούφτα δήμους και καμία περιφέρεια; Με εξαίρεση την Αττική και την Αθήνα, όπου εκεί η ένωση όλων των άλλων μάλλον θα σημάνει μια νέα ήττα. Μηδέν εις το πηλίκον δηλαδή.

Αυτά όμως είναι αποτελέσματα, αυτό που βγάζει η κάλπη και η ανάλυση αριθμών. Το μεγάλο πρόβλημα αυτών των εκλογών είναι ότι αποδεικνύει την τεράστια κατάπτωση (και σε πολλά σημεία, κατάντια ) της ελληνικής κοινωνίας. Ναι, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ κατέβασαν τα παιδιά τους ως ανεξάρτητους. Ναι, έταξαν τα πάντα. Ναι, αγόρασαν ψήφους. Ναι, διόρισαν κόσμο. Ναι, έβαλαν ανέργους σε πεντάμηνα. Ναι, όλα αυτά ισχύουν, αλλά ισχύουν σε μια κοινωνία που ήθελε να κοροϊδευτεί, να πουλήσει την ψήφο της, να διοριστεί και να μπει σε πεντάμηνα. Σε αυτές τις εκλογές, η νίκη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ με όλα τα συμπαρομαρτούντα (Μπέος, Μώραλης κτλ) απέδειξε κάτι: τον βαθύ ατομισμό της ελληνικής κοινωνίας.

Δεν ξέρω πως αλλιώς μπορεί να εξηγηθούν οι ψήφοι στον Βόλο. Οι εκδοχές είναι δύο: η πρώτη είναι ότι πρόκειται περί ηλιθίων. Η δεύτερη είναι ότι πρόκειται για ανθρώπους που το μόνο που τους νοιάζει, είναι το ταμείο από το οποίο θα εισπράξουν μετά τις εκλογές. Οι δημοτικές πάντα είχαν τέτοιο χαρακτήρα, μικρολαμογιάς και μικροδιαφθοράς που διαχεόταν στην κοινωνία με στόχο την στήριξη συμφερόντων στον έναν ή τον άλλον υποψήφιο. Στο ζενίθ όμως της κρίσης, το να αγοράζονται ψήφοι ανέργων για 50 ευρώ ή για 5 μήνες δουλειά από αυτούς που θα εισπράξουν σε φόρους αυτό το πενηντάρικο ή που θα κάνουν ότι δεν τους ξέρουν μετά τον 5ο μήνα, είναι πολύ χοντρό. Το να ανέχεσαι να βγουν δήμαρχοι καταδικασμένοι για λαμογιές, δεν παίρνει δικαιολογίες και “δεν ήξερα”. Δεν υπάρχουν πλέον δικαιολογίες, υπάρχει η ευθύνη του ψηφοφόρου που ξέρει πολύ καλά τι επιλέγει και για ποιόν λόγο το κάνει. Αντιλαμβάνομαι την δυσκολία των καιρών και το τι μπορεί να σημαίνει αυτό το 5μηνο για έναν άνεργο. Στην επαρχία όμως, που τα πράγματα δεν είναι ακόμα τόσο σκληρά, οι άνθρωποι αυτοί πούλησαν την ψήφο τους, στεγνά. Μάλιστα, σε πολλές περιοχές, οι άνθρωποι αυτοί πούλησαν την ψήφο τους σε κάποιον που μόλις βγει θα κλείσει το τοπικό νοσοκομείο ή κάποιο σχολείο ή θα ξεπουλήσει κάποιον πλούτο της περιοχής. Για 50 ευρώ και για 5 μήνες “δουλειά” δεν θα έχουν νοσοκομείο. Ειδικά στις μικρές κοινωνίες, όπου όλοι ξέρουν τα πάντα, κανείς δεν ξεγελάστηκε από τον “ανεξάρτητο” πασόκο η νεοδημοκράτη· ήξεραν μια χαρά ότι είναι μέχρι το μεδούλι πασόκος ή νεοδημοκράτης και ότι το “ανεξάρτητος” είναι ένα μεγαλοπρεπέστατο ψέμα. Τους έδωσε όμως την δικαιολογία για να τον ψηφίσουν έχοντας μετά ήσυχη συνείδηση.
Αυτό είναι ατομισμός και βόλεμα. Δεν είναι ότι οι άνθρωποι είναι χαζοί, ούτε είναι ότι δεν έχουν καταλάβει τίποτα. Μια χαρά έχουν καταλάβει και μια χαρά είχαν συνείδηση του τι κάνουν. Γιατί το έκαναν; Γιατί μπροστά στο ρουσφέτι ΤΟΥΣ, στο βόλεμα ΤΟΥΣ δεν τους ενδιέφεραν οι επιπτώσεις αυτού που κάνουν. Αυτό είναι εξ ορισμού ήττα της αριστεράς. Όχι στην ψήφο, αλλά εκεί που πραγματικά μετράει: είναι ιδεολογική ήττα.

Η αριστερά την Κυριακή που μας έρχεται, ζητά να ψηφιστεί μαζικά για να διώξουμε τους μνημονιακούς. Δεν αντιλαμβάνομαι πραγματικά τι εννοεί. Για να το κάνει αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή να πιάσει τέτοια ποσοστά που να διώξει ουσιαστικά την κυβέρνηση, πρέπει πολύς κόσμος από αυτούς που ψήφισαν τους Μπέους και τους Μαρινάκιδες και το κάθε ντόπιο ρουσφετοπασόκι να ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ. Και λοιπόν; Εχει κάποια εντύπωση ο ΣΥΡΙΖΑ ή ο οποιοσδήποτε σοβαρός άνθρωπος ότι αυτός ο κόσμος θα δώσει μάχες αν χρειαστεί; Θα κατέβει στους δρόμους ή θα αντιληφθεί ένα συνολικότερο σχέδιο για βαθιές αλλαγές; Μάλλον όχι, μόλις μια Κυριακή πριν ψήφισε το επί χρόνια λαμόγιο του χωριού. Θα ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ με την ίδια λογική που ψήφισε και τον τελευταίο πασόκο της πόλης. Αυτό δεν είναι ανατροπή, η ανατροπή χρειάζεται λαό αποφασισμένο. Όχι απελπισμένο και όχι έτοιμο να πουληθεί για το παραμικρό, όχι διατεθειμένο να επιβραβεύσει αυτούς που εν γνώσει του τον κοροϊδεύουν μπροστά στα μάτια του.

Αυτό που θριάμβευσε είναι ο ραγιαδισμός, ο σταρχιδισμός και ο ατομισμός. Αυτά δεν είναι σημάδια κοινωνίας. Όχι υγειούς κοινωνίας, αλλά κοινωνίας γενικότερα. Μια κοινωνία που είναι έτοιμη να πιστέψει οτιδήποτε, δεν έχει σωτηρία. Τα γκάλοπ δείχνουν νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, το γενικότερο κλίμα δείχνει νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σίγουρος ότι θα νικήσει την Κυριακή. Εγώ σταμάτησα να είμαι σίγουρος. Ο “μέσος Έλληνας” θέλει κουτσαβάκη πρωθυπουργό γιατί είναι ο καθρέφτης του, όσο και αν η αριστερά το χρησιμοποιεί ως κατηγορία. Δεν είναι. Θέλει πρωθυπουργό να προσεύχεται, έστω και αν ξέρει ότι αυτός ο ίδιος “χριστιανός” καταδικάζει σε θάνατο το λαό του. Θέλει το δούλεμα, θέλει να ακούσει για θέσεις εργασίας, αυτές που προανήγγειλε ο Σαμαράς και που όλοι, όλοι όμως, ξέρουν ότι είναι ψέμα, αλλά δεν έχει σημασία· η δικαιολογία για να τον ψηφίσουν δόθηκε και αυτό είναι που μετράει.

Το μόνο θετικό αυτών των εκλογών ήταν οι Σκουριές. Εκεί που ο αγώνας και το όραμα και η πίστη στη νίκη και η αλληλεγγύη και οι διώξεις και οι μάχες και η οργάνωση και η συνεχής καθημερινή πάλη δεν επέτρεψαν στα ρουσφέτια και τους διορισμούς και το χρήμα και τον εξευτελισμό να νικήσουν. Εκεί που δεν επέτρεψαν στον εαυτό τους να πουλήσουν την ψήφο τους. Στην υπόλοιπη Ελλάδα, νίκησε ο βούρκος. Από τον βούρκο δεν ξεκολλάς εύκολα, είναι σαν την κινούμενη άμμο. Αυτοί που παλεύουν να ξεκολλήσουν, είναι αυτοί που πρώτοι θα βυθιστούν μέσα σε αυτόν. Οι υπόλοιποι, θα βυθιστούν μετά το 5μηνο.


 


 

Σάββατο 17 Μαΐου 2014

ενανού αλλουνού κόσμου

γαλαζοπράσινοι χαμαιλέοντες με κόκκινα κουρέλια


διότι δεν ήτο μόνο τα πρωτεύοντα θηλαστικά της αντωνοβαγγέλαινας ως ενομίζετο
ο
Rex OFFice Universalis
(οφ-ίτ-ης ο γραφειακός) ο βασιλεύς των ερπετών
είχε την κρύπτη των αυγών του εις τα ενδότερα των αποκρύφων υπογείων
η κοκκορόκαμπια η πασόκα με ξασμένο μαλλί και το άλογο παπί βημάτιζαν αγωνιωδώς
κατά την καταμέτρησιν οφίτες εκατέφθανον συμπαραστέκοντες εις την μείξιν των ειδών
εκ χρόνου αγνώστου η απάντησις εδόθη διαλύοντας κάθε αμφιβολίαν
η δαρβινική θεωρία κατερρίπτετο ως ανεπαρκής
είναι ο πίθηκας που κατάγεται εκ του ανθρώπου και ουδεμίαν ισχύν έχει το αντίστροφον

Ζώα. Είστε όλοι ζώα, έλεγε κάποτε ο Βασίλης Λεβέντης.
Πάτε και τους ψηφίζετε...Είστε όλοι ζώα. Πόσο δίκιo είχε!
  
                       
 
Τι πρέπει, λοιπόν, να κάνουμε;
 
Τι άλλο, απ' το να παλέψουμε μέρα και νύχτα, με την ψυχή και το κορμί μας, για ν' αποτινάξουμε τον ανθρώπινο ζυγό! Αυτό είναι το μήνυμά μου, σύντροφοι: Επανάσταση!
Δεν ξέρω πότε θα έρθει αυτή η επανάσταση, μπορεί σε μια βδομάδα ή σε εκατό χρόνια, αλλά ξέρω, με την ίδια βεβαιότητα που βλέπω τούτο το άχυρο κάτω απ' τα πόδια μου, ότι αργά ή γρήγορα θ' αποδοθεί δικαιοσύνη. Μην το ξεχνάτε στιγμή αυτό, σύντροφοι, ώς το τέλος της ζωής σας!
Και πάνω απ' όλα, περάστε το μήνυμα μου σε αυτούς που θα έρθουν μετά από εσάς, έτσι ώστε οι μελλοντικές γενιές να συνεχίσουν τον αγώνα μέχρι τη νίκη.» Και να θυμάστε, σύντροφοι, πως δεν πρέπει να χάσετε ποτέ το κουράγιο σας. Κανένα επιχείρημα δεν πρέπει να σας παραπλανήσει.
Μην ακούτε ποτέ όταν σας λένε πως ο άνθρωπος και τα ζώα έχουν κοινά συμφέροντα, πως η ευμάρεια του ενός εξασφαλίζει και την ευμάρεια των άλλων. Είναι όλα ψέματα.

Ο άνθρωπος δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα κανενός, παρά μόνο του εαυτού του.
Κι ανάμεσα σ' εμάς τα ζώα ας υπάρξει απόλυτη ενότητα, απόλυτη συντροφικότητα στον αγώνα μας. Όλοι οι άνθρωποι είναι εχθροί. Όλα τα ζώα είναι σύντροφοι».
Εκείνη τη στιγμή δημιουργήθηκε τρομερή οχλαγωγία.
Καθώς μιλούσε ο Στρατηγός, τέσσερις μεγάλοι αρουραίοι είχαν γλιστρήσει έξω από τις τρύπες τους, και καθισμένοι στα πίσω τους πόδια, τον άκουγαν.
Τα σκυλιά τους πήραν είδηση, κι ήταν ένα σβέλτο τίναγμα προς τις τρύπες τους που τους έσωσε τη ζωή. Ο Στρατηγός σήκωσε το πόδι του για ησυχία. «Σύντροφοι» είπε, «νά ένα θέμα που πρέπει να τακτοποιηθεί. Τα άγρια πλάσματα, όπως είναι οι αρουραίοι και οι λαγοί -είναι φίλοι ή εχθροί μας; Ας το βάλουμε σε ψηφοφορία. Θέτω αυτή την ερώτηση στην ομήγυρη: Είναι σύντροφοι οι αρουραίοι;»
Η ψηφοφορία έγινε αμέσως, και η συντριπτική πλειοψηφία συμφώνησε πως οι αρουραίοι ήταν σύντροφοι. Υπήρξαν μόνο τέσσερις διαφωνούντες, οι τρεις σκύλοι και η γάτα, οι οποίοι, όπως αποκαλύφθηκε αργότερα, είχαν ψηφίσει κι από τις δύο πλευρές.
Ο Στρατηγός συνέχισε:
«Έχω και κάτι ακόμη να πω. Σας επαναλαμβάνω πως πρέπει πάντα να θυμάστε την έχθρα σας απέναντι στον άνθρωπο και στις πράξεις του. Ό,τι περπατάει στα δυο του πόδια, είναι εχθρός. Ό,τι περπατάει στα τέσσερα ή έχει φτερούγες, είναι φίλος. Και να θυμάστε επίσης ότι στον αγώνα μας εναντίον του ανθρώπου δεν πρέπει ποτέ να φτάσουμε στο σημείο να του μοιάσουμε. Ακόμη κι όταν θα τον έχετε υποτάξει, μην υιοθετήσετε τις συνήθειές του. Κανένα ζώο δεν πρέπει ποτέ να ζήσει σε σπίτι ή να κοιμηθεί σε κρεβάτι, να φορέσει ρούχα ή να πιει οινοπνευματώδη, να καπνίσει, ν' αγγίξει λεφτά ή να καταπιαστεί με το εμπόριο.
Και, πάνω απ' όλα, κανένα ζώο δεν πρέπει να κάνει κακό στο ίδιο του το γένος.
Δυνατοί ή αδύναμοι, έξυπνοι ή ανόητοι, είμαστε όλοι αδέλφια.
Κανένα ζώο δεν πρέπει να σκοτώσει άλλο ζώο.
 Όλα τα ζώα είναι ίσα.

Ο λόγος του Στρατηγού είχε εμπνεύσει στα πιο έξυπνα ζώα της φάρμας μια εντελώς καινούρια άποψη για τη ζωή. Δε γνώριζαν πότε θα γινόταν η Επανάσταση που είχε προβλέψει ο Στρατηγός, δεν είχαν κανένα λόγο να σκέφτονται ότι θα γινόταν στη διάρκεια της δικής τους ζωής, αλλά έβλεπαν ξεκάθαρα πως ήταν καθήκον τους να την προετοιμάσουν. Η οργάνωση και η διδασκαλία των άλλων ανατέθηκε φυσικά στα γουρούνια, που γενικώς θεωρούνταν τα πιο έξυπνα απ' όλα τα ζώα.
Το πιο γνωστό ανάμεσα τους ήταν ένα μικρό στρουμπουλό γουρούνι που το έλεγαν Γρυλή, με ολοστρόγγυλα μάγουλα, σπινθηροβόλα μάτια, σβέλτη κίνηση και με στριγκιά φωνή. Ήταν έξοχος ρήτορας, κι όταν συζητούσε κάποιο δύσκολο θέμα, είχε έναν τρόπο, πηδώντας πέρα δώθε και κουνώντας την ουρά του, να γίνεται πολύ πειστικός.
Τα άλλα ζώα λέγανε πως είχε την ικανότητα να κάνει το μαύρο άσπρο.
‘’Όλα τα ζώα είναι ίσα, αλλά μερικά είναι πιο ίσα από τα άλλα.’’

ευτυχώς η Helga έφυγε νωρίς

Ίλιον,το τέλος των ποδηλατοδρόμων το ευτυχές ατύχημα της Χέλγκας
δείτε το εδώ:http://katoikoiiliou.blogspot.gr/2014/02/blog-post_21.html


το απόσπασμα ήταν από τη Φάρμα των Ζώων του Τζώρτζ Όργουελλ

Πέμπτη 15 Μαΐου 2014

ανεμοκαρτέρεμα

 

     λευχαιμία  τους  είπαν
     η  μικρή  Ελευθερία  αφέθηκε  στο  μαγιάτικο  ανεμοκαρτέρεμα
 
     η  πνοή  της  επέστρεψε  στο  Δημιουργό

     ο  πεντάχρονος  Φώτης  θα  τη  συναντά  μονάχα  στα  όνειρά του
     να  φτιάχνει  σαπουνόφουσκες  στον  παράδεισο  των  ψυχών

 


 


Τετάρτη 14 Μαΐου 2014

Δήμος Ιλίου, Φοροεισπράκτορες και πλεόνασμα

ο Λαδέμπορας, ο Βαγγέλας ο Χαρατσάρχης, συνιστά τα κρασιά 
ο θάνατος του εμποράκου
Τα παρακάτω στοιχεία αφορούν λογαριασμούς της ΔΕΗ που εκδόθηκαν στις 2/5/2014.
Απόσπασμα από τη χρέωση των δημοτικών τελών.


O λογαριασμός δεξιά αφορά χώρο 43m2 εμπορικής χρήσης στο Δήμο Φυλής
τα δημοτικά τέλη είναι 15,92€
O λογαριασμός αριστερά αφορά χώρο 47m2 εμπορικής χρήσης στο Δήμο Ιλίου
τα δημοτικά τέλη είναι 32,14€
Τα δημοτικά τέλη στο Δήμο Ιλίου είναι σχεδόν διπλάσια. Στο Δήμο Φυλής υπάρχουν βέβαια τα αντισταθμιστικά.
Κατά τα λοιπά, ο ‘’αντιμνημονιακός - ανεξάρτητος’’ κ.Ζενέτος επαίρεται για το ‘’κατόρθωμά του’’ να παγώσει τα δημοτικά τέλη. Η αφαίμαξη του μικρομεσαίου
.

Ομπρός στο δρόμο που χάραξε ο Γάπας κι ο ΑντωνοΒαγγέλας. Τσιφτετέλληνες

δες και


http://katoikoiiliou.blogspot.gr/2014/04/blog-post_30.html

Ίλιον, Δημοτική Συνεργασία : το Αλτσχάιμερ των Λωτοφάγων.
Φύκια και Μεταξωτές Κορδέλες μιας νοικοκυρεμένης διοίκησης




  κ κίτρινο ρεπορτάζ, ωσάν τα κίτρινα γκάλλοπ για τους δημοφιλέστερους των εργολάβων  
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...