Ανένταχτοι, λαμόγια, ραγιάδες…

Το μόνο σίγουρο μετά από οποιεσδήποτε εκλογές, είναι ότι όλοι έχουν νικήσει. Είτε στην πραγματικότητα επειδή βγήκαν πρώτοι ή έπιασαν τον στόχο τους, είτε στην φαντασία του ο καθένας. Δικαιολογίες και επιχειρήματα υπάρχουν άλλωστε άφθονα για να στηρίξουν την οποιαδήποτε θέση, ακόμα και την πιο εξόφθαλμα ανυπόστατη. Σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ κυρίως, η αριστερά θριάμβευσε, έστειλε μήνυμα και τα λοιπά και τα λοιπά. Βέβαια, τι μήνυμα είναι αυτό, ένας θεός ξέρει. Σύμφωνα με τη ΝΔ, κέρδισε η επιθυμία για μεταρρυθμίσεις και σταθερότητα, σύμφωνα με το ΠΑΣΟΚ, κέρδισε ο “χώρος” που παραμένει στο πολιτικό προσκήνιο.

Η πραγματικότητα είναι ότι αυτοί που κέρδισαν τις εκλογές, ότι και αν λέει η αριστερά, είναι οι μνημονιακές δυνάμεις. Το ότι η ΝΔ κρατάει τα ποσοστά της, είναι τρομακτική νίκη. Το ότι το ΠΑΣΟΚ αυξάνει τα ποσοστά του ή μάλλον, παίρνει πολλαπλάσια ποσοστά στις τοπικές εκλογές σε σχέση με τις εθνικές, δεν το λες και ήττα. Το αντίθετο. Το ότι η αριστερά αυξάνει τα ποσοστά της είναι καλό πράγμα, αλλά δεν είμαστε στις εποχές που “πρέπει να δυναμώσει η αριστερά”. Είμαστε στις εποχές που (σύμφωνα με την ίδια) πρέπει να κυβερνήσει η αριστερά. Όσο άνοδο και αν έχει, πώς θα καταφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει κυβέρνηση σε μια χώρα στην οποία δεν ελέγχει παρά μια χούφτα δήμους και καμία περιφέρεια; Με εξαίρεση την Αττική και την Αθήνα, όπου εκεί η ένωση όλων των άλλων μάλλον θα σημάνει μια νέα ήττα. Μηδέν εις το πηλίκον δηλαδή.

Αυτά όμως είναι αποτελέσματα, αυτό που βγάζει η κάλπη και η ανάλυση αριθμών. Το μεγάλο πρόβλημα αυτών των εκλογών είναι ότι αποδεικνύει την τεράστια κατάπτωση (και σε πολλά σημεία, κατάντια ) της ελληνικής κοινωνίας. Ναι, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ κατέβασαν τα παιδιά τους ως ανεξάρτητους. Ναι, έταξαν τα πάντα. Ναι, αγόρασαν ψήφους. Ναι, διόρισαν κόσμο. Ναι, έβαλαν ανέργους σε πεντάμηνα. Ναι, όλα αυτά ισχύουν, αλλά ισχύουν σε μια κοινωνία που ήθελε να κοροϊδευτεί, να πουλήσει την ψήφο της, να διοριστεί και να μπει σε πεντάμηνα. Σε αυτές τις εκλογές, η νίκη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ με όλα τα συμπαρομαρτούντα (Μπέος, Μώραλης κτλ) απέδειξε κάτι: τον βαθύ ατομισμό της ελληνικής κοινωνίας.

Δεν ξέρω πως αλλιώς μπορεί να εξηγηθούν οι ψήφοι στον Βόλο. Οι εκδοχές είναι δύο: η πρώτη είναι ότι πρόκειται περί ηλιθίων. Η δεύτερη είναι ότι πρόκειται για ανθρώπους που το μόνο που τους νοιάζει, είναι το ταμείο από το οποίο θα εισπράξουν μετά τις εκλογές. Οι δημοτικές πάντα είχαν τέτοιο χαρακτήρα, μικρολαμογιάς και μικροδιαφθοράς που διαχεόταν στην κοινωνία με στόχο την στήριξη συμφερόντων στον έναν ή τον άλλον υποψήφιο. Στο ζενίθ όμως της κρίσης, το να αγοράζονται ψήφοι ανέργων για 50 ευρώ ή για 5 μήνες δουλειά από αυτούς που θα εισπράξουν σε φόρους αυτό το πενηντάρικο ή που θα κάνουν ότι δεν τους ξέρουν μετά τον 5ο μήνα, είναι πολύ χοντρό. Το να ανέχεσαι να βγουν δήμαρχοι καταδικασμένοι για λαμογιές, δεν παίρνει δικαιολογίες και “δεν ήξερα”. Δεν υπάρχουν πλέον δικαιολογίες, υπάρχει η ευθύνη του ψηφοφόρου που ξέρει πολύ καλά τι επιλέγει και για ποιόν λόγο το κάνει. Αντιλαμβάνομαι την δυσκολία των καιρών και το τι μπορεί να σημαίνει αυτό το 5μηνο για έναν άνεργο. Στην επαρχία όμως, που τα πράγματα δεν είναι ακόμα τόσο σκληρά, οι άνθρωποι αυτοί πούλησαν την ψήφο τους, στεγνά. Μάλιστα, σε πολλές περιοχές, οι άνθρωποι αυτοί πούλησαν την ψήφο τους σε κάποιον που μόλις βγει θα κλείσει το τοπικό νοσοκομείο ή κάποιο σχολείο ή θα ξεπουλήσει κάποιον πλούτο της περιοχής. Για 50 ευρώ και για 5 μήνες “δουλειά” δεν θα έχουν νοσοκομείο. Ειδικά στις μικρές κοινωνίες, όπου όλοι ξέρουν τα πάντα, κανείς δεν ξεγελάστηκε από τον “ανεξάρτητο” πασόκο η νεοδημοκράτη· ήξεραν μια χαρά ότι είναι μέχρι το μεδούλι πασόκος ή νεοδημοκράτης και ότι το “ανεξάρτητος” είναι ένα μεγαλοπρεπέστατο ψέμα. Τους έδωσε όμως την δικαιολογία για να τον ψηφίσουν έχοντας μετά ήσυχη συνείδηση.
Αυτό είναι ατομισμός και βόλεμα. Δεν είναι ότι οι άνθρωποι είναι χαζοί, ούτε είναι ότι δεν έχουν καταλάβει τίποτα. Μια χαρά έχουν καταλάβει και μια χαρά είχαν συνείδηση του τι κάνουν. Γιατί το έκαναν; Γιατί μπροστά στο ρουσφέτι ΤΟΥΣ, στο βόλεμα ΤΟΥΣ δεν τους ενδιέφεραν οι επιπτώσεις αυτού που κάνουν. Αυτό είναι εξ ορισμού ήττα της αριστεράς. Όχι στην ψήφο, αλλά εκεί που πραγματικά μετράει: είναι ιδεολογική ήττα.

Η αριστερά την Κυριακή που μας έρχεται, ζητά να ψηφιστεί μαζικά για να διώξουμε τους μνημονιακούς. Δεν αντιλαμβάνομαι πραγματικά τι εννοεί. Για να το κάνει αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή να πιάσει τέτοια ποσοστά που να διώξει ουσιαστικά την κυβέρνηση, πρέπει πολύς κόσμος από αυτούς που ψήφισαν τους Μπέους και τους Μαρινάκιδες και το κάθε ντόπιο ρουσφετοπασόκι να ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ. Και λοιπόν; Εχει κάποια εντύπωση ο ΣΥΡΙΖΑ ή ο οποιοσδήποτε σοβαρός άνθρωπος ότι αυτός ο κόσμος θα δώσει μάχες αν χρειαστεί; Θα κατέβει στους δρόμους ή θα αντιληφθεί ένα συνολικότερο σχέδιο για βαθιές αλλαγές; Μάλλον όχι, μόλις μια Κυριακή πριν ψήφισε το επί χρόνια λαμόγιο του χωριού. Θα ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ με την ίδια λογική που ψήφισε και τον τελευταίο πασόκο της πόλης. Αυτό δεν είναι ανατροπή, η ανατροπή χρειάζεται λαό αποφασισμένο. Όχι απελπισμένο και όχι έτοιμο να πουληθεί για το παραμικρό, όχι διατεθειμένο να επιβραβεύσει αυτούς που εν γνώσει του τον κοροϊδεύουν μπροστά στα μάτια του.

Αυτό που θριάμβευσε είναι ο ραγιαδισμός, ο σταρχιδισμός και ο ατομισμός. Αυτά δεν είναι σημάδια κοινωνίας. Όχι υγειούς κοινωνίας, αλλά κοινωνίας γενικότερα. Μια κοινωνία που είναι έτοιμη να πιστέψει οτιδήποτε, δεν έχει σωτηρία. Τα γκάλοπ δείχνουν νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, το γενικότερο κλίμα δείχνει νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σίγουρος ότι θα νικήσει την Κυριακή. Εγώ σταμάτησα να είμαι σίγουρος. Ο “μέσος Έλληνας” θέλει κουτσαβάκη πρωθυπουργό γιατί είναι ο καθρέφτης του, όσο και αν η αριστερά το χρησιμοποιεί ως κατηγορία. Δεν είναι. Θέλει πρωθυπουργό να προσεύχεται, έστω και αν ξέρει ότι αυτός ο ίδιος “χριστιανός” καταδικάζει σε θάνατο το λαό του. Θέλει το δούλεμα, θέλει να ακούσει για θέσεις εργασίας, αυτές που προανήγγειλε ο Σαμαράς και που όλοι, όλοι όμως, ξέρουν ότι είναι ψέμα, αλλά δεν έχει σημασία· η δικαιολογία για να τον ψηφίσουν δόθηκε και αυτό είναι που μετράει.

Το μόνο θετικό αυτών των εκλογών ήταν οι Σκουριές. Εκεί που ο αγώνας και το όραμα και η πίστη στη νίκη και η αλληλεγγύη και οι διώξεις και οι μάχες και η οργάνωση και η συνεχής καθημερινή πάλη δεν επέτρεψαν στα ρουσφέτια και τους διορισμούς και το χρήμα και τον εξευτελισμό να νικήσουν. Εκεί που δεν επέτρεψαν στον εαυτό τους να πουλήσουν την ψήφο τους. Στην υπόλοιπη Ελλάδα, νίκησε ο βούρκος. Από τον βούρκο δεν ξεκολλάς εύκολα, είναι σαν την κινούμενη άμμο. Αυτοί που παλεύουν να ξεκολλήσουν, είναι αυτοί που πρώτοι θα βυθιστούν μέσα σε αυτόν. Οι υπόλοιποι, θα βυθιστούν μετά το 5μηνο.

πηγή: http://withoutreasonorrhyme.wordpress.com/