Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2013

σελίδες από ένα παλαιό χειρόγραφο

του Φραγκίσκου Κάφκα

Ήταν φανερό πως είχαμε παραμελήσει την άμυνα της πατρίδας μας. Καθένας μας κοίταζε τη δουλίτσα του χωρίς να δίνει σημασία σε τίποτε άλλο, όμως τα γεγονότα των τελευταίων ημερών μας έχουν κάνει ανήσυχους.

Έχω ένα μικρό τσαγκάρικο στην κεντρική πλατεία μπροστά από το Κυβερνείο. Μόλις ανοίξω τα χαράματα το μαγαζί μου βλέπω οπλισμένους άντρες να στέκονται στους δρόμους που οδηγούν στην πλατεία. Αυτοί, δεν είναι δικοί μας στρατιώτες αλλά προφανώς νομάδες που ’χουν κατέβει από το Βορρά. Έχουν, με κάποιο άγνωστο σε μένα τρόπο, κατορθώσει να φτάσουν στην πρωτεύουσα που απέχει αρκετά από τα σύνορα, χωρίς να γίνουν αντιληπτοί. Όπως και νάχει βρίσκονται εδώ. Και κάθε πρωί φαίνεται ότι γίνονται ολοένα και περισσότεροι.

Σιχαίνονται να μένουν σε σπίτια γι’ αυτό και στρατοπεδεύουν σε αλάνες και ελεύθερους χώρους. Ολημερίς δε κάνουν τίποτε άλλο, μοναχά ακονίζουν τα σπαθιά τους, γυαλίζουν τα πιστόλια τους κι εξασκούνται με τα άλογά τους. Η ήσυχη πλατεία μας, ήταν πάντοτε καλοδιατηρημένη και καθαρή. Τώρα, την έχουν  μετατρέψει σε σκουπιδότοπο. Στην αρχή βγαίναμε απ’ τα μαγαζιά μας και προσπαθούσαμε να καθαρίσουμε την χειρότερη βρωμιά, γρήγορα όμως τα παρατήσαμε γιατί κάτι τέτοιο είναι μάταιο κι επίφοβο, αφού κινδυνεύουμε να τραυματιστούμε απ’ τα αγριεμένα άλογα ή απ’ τα μαστίγια που αδιάκοπα οι νομάδες με μανία στριφογυρίζουν δαιμονισμένα.


Η κουβέντα με τους νομάδες είναι αδύνατη. Δεν μιλούν τη γλώσσα μας και στην πραγματικότητα δεν δείχνουν να καταλαβαίνουν κάποια άλλη. Έχουν δικό τους κώδικα επικοινωνίας .Μεταξύ τους συνεννοούνται σαν τις καρακάξες. Τα κρωξίματα κι οι στριγγλιές τους μας είναι ανυπόφορα, μας ξεκουφαίνουν. Ούτε καταλαβαίνουν ούτε και έχουν διάθεση να καταλάβουν τον δικό μας τρόπο ζωής και τους θεσμούς μας. Δεν κατορθώσαμε να συνεννοηθούμε μαζί τους όσο κι αν το προσπαθήσαμε, επιστρατεύοντας τη μια νοήματα και την άλλη χειρονομίες . Δεν καταλαβαίνουν κι ούτε πρόκειται ποτέ να καταλάβουν.

Συχνά κάνουν γκριμάτσες· τότε το ασπράδι των ματιών τους γυρίζει κι από το στόμα τους βγαίνει αφρός, αλλά και πάλι μ' αυτά ούτε θέλουν να μας πουν κάτι, ούτε και να μας εκφοβίσουν· το κάνουν απλά γιατί αυτός είναι ο τρόπος τους. Οτιδήποτε χρειάζονται το παίρνουν. Δεν μπορεί να πει κανείς πως χρησιμοποιούν βία. Όταν απλώνουν τα χέρια τους όλοι παραμερίζουμε στην άκρη. Γινόμαστε σχεδόν αόρατοι αφήνοντάς τους να αρπάξουν ότι κι αν θέλουν.


Δεν είναι δα και λίγα αυτά που πήραν από το μαγαζί μου. Ας μην παραπονιέμαι όμως. Τι να πει και ο κρεοπώλης! Δεν προλαβαίνει να φέρει νέο εμπόρευμα και να… οι νομάδες ορμούν αρπάζουν και καταβροχθίζουν τα πάντα. Ακόμα και τα άλογά τους τρέφονται με κρέας. Συχνά, άλογο και αναβάτης στέκονται απέναντι, τρώνε κι οι δυο από το ίδιο κομμάτι κρέας, καθένας από μιαν άκρη. Ο κρεοπώλης φοβάται και δεν τολμά να σταματήσει τις παραγγελίες κρέατος. Τον καταλαβαίνουμε απόλυτα. Προσπαθούμε να τον υποστηρίξουμε και μαζεύουμε χρήματα. Ένας θεός ξέρει τι θα κάνουν οι νομάδες αν δεν βρουν κρέας να φάνε, αλλά ακόμα κι έτσι, δε θέλω να φανταστώ τι πρόκειται να κάνουν εάν τρέφονται με κρέας κάθε μέρα.





Πέρασαν μέρες, ο κρεοπώλης σκέφτηκε πως θα μπορούσε να αποφύγει τον κάματο της σφαγής, έτσι ένα πρωινό αγόρασε έναν ζωντανό ταύρο και τον έφερε στο μαγαζί. Κάτι τέτοιο δεν πρέπει να το ξανακάνει. Τουλάχιστον για μια ώρα είχα ξαπλώσει στο πάτωμα του μαγαζιού μου, είχα τυλιχτεί με κουβέρτες και μαξιλάρια, με όλα μου τα ρούχα μόνο και μόνο για να μην ακούω τα σπαρακτικά μουγκρητά εκείνου του ταύρου. Οι νομάδες ορμούσαν απ΄ ολούθε, πηδούσαν πάνω στο δύστυχο ζώο για να κόψουν με τα δόντια τους κομμάτια της ζεστής του σάρκας. Ύστερα… Όλα ησύχασαν. Σώπασαν για αρκετή ώρα πριν σιγουρευτώ κι αφήσω την κρυψώνα μου. Διστακτικά, σχεδόν αθόρυβα πλησίασα στη βιτρίνα του καταστήματός μου και κοίταξα απέναντι. Σαν τους μεθυσμένους γύρω από το κρασοβάρελο, κείτονταν αποχαυνωμένοι πλάι στα υπολείμματα του ταύρου.

Ακριβώς εκείνη τη στιγμή νομίζω πως είδα τον κυβερνήτη σε ένα από τα παράθυρα του Κυβερνείου. Αν και του συνιστούσαν να αποφεύγει αυστηρά, για λόγους ασφαλείας, να εμφανίζεται στις αίθουσες με εξωτερικά παράθυρα και να ζει αποκλειστικά στο αίθριο με τον εσωτερικό κήπο, τον είδα. Στεκόταν σκεφτικός κι αδύναμος, έτσι τουλάχιστον μου φάνηκε· είχε κατεβασμένο το κεφάλι του ρίχνοντας ματιές στην πλατεία και το κρεοπωλείο.

Οι νομάδες περιφέρονταν ακονίζοντας τα σπαθιά τους, γεμίζοντας τα όπλα τους. Μες τις μαύρες πανοπλίες τους, αναβάτες κι άλογα γινόντουσαν ένα. Αναρωτιόμασταν τι θα γίνει, που θα βγάλει όλο αυτό…

Τελευταία όλο και πληθαίνουν οι αναφορές αναιτιολόγητων εξαφανίσεων.

Πόσο καιρό ακόμα θα υποφέρουμε αυτό το βάσανο, αυτή την απειλή; Ήταν το Κυβερνείο που προσέλκυσε τους νομάδες, αλλά κανείς τους εκεί μέσα δεν γνωρίζει τον τρόπο για να τους διώξει. Οι πύλες στο ογκώδες κτίριο έχουν κλειδαμπαρωθεί. Οδοφράγματα στήθηκαν και σφραγίστηκαν με αγκαθωτό πλέγμα τα εξωτερικά παράθυρα. Οι εξωτερικές φρουρές, αυτές που κατά το παρελθόν βημάτιζαν πομπωδώς σε παρελάσεις, αποσύρθηκαν στο εσωτερικό… Η σωτηρία του τόπου αφέθηκε σε εμάς τους τεχνίτες και τους εμπόρους, μα εμείς δεν έχουμε προετοιμαστεί για κάτι τέτοιο ούτε και ισχυριστήκαμε ποτέ ότι είμαστε ικανοί γι αυτό. Είναι μια παρεξήγηση που θα αποδειχτεί ολέθρια για όλους μας.

σελίδες από ένα παλαιό χειρόγραφο

«Ένα  παλιό  φύλλο».  Ein  altes  Blatt .  Διήγημα  του  Franz  Κafka   1917.

ελεύθερη  μετάφραση  και  διασκευή  - katoikoi  iliou

Τρίτη 8 Οκτωβρίου 2013

Ποιος σκοτώνει την δημοκρατία στα σχολεία;



Στην εφ. «ΤΟ ΒΗΜΑ» της 29ης Σεπτεμβρίου 2013, δημοσιεύτηκε μια έρευνα με θέμα: «μίσος και βία στα σχολεία». (Γνωστό και ως «bullying»).Στο κείμενο περιγράφονται φαινόμενα βίας και κυρίως-ως απόρροια των γνωστών γεγονότων- η δράση της Χρυσής Αυγής στις τάξεις και τον αύλειο χώρο.


Περιέχεται επιπλέον και δήλωση του κ. Θ. Παπαθεοδώρου, πρώην υφυπουργού παιδείας και πανεπιστημιακού, για το ζήτημα. Μεταξύ άλλων σημειώνει:
«Μην ξεχνάτε ότι ο ρατσισμός και ο φασισμός δουλεύουν πάνω στους κοινούς άξονες του εκφοβισμού και της απαξίωσης των αξιών της δημοκρατίας στο σχολείο, όπως και στην κοινωνία. Γι
ʼ αυτό συνδέσαμε από την αρχή την δράση του “Παρατηρητηρίου κατά της βίας” με την αναβάθμιση της πολιτειακής παιδείας και, σε πρώτη φάση, με την ένταξη στις σχολικές δραστηριότητες ειδικών προγραμμάτων για τους μαθητές».

Ως συνήθως κανείς δεν ασχολείται με τα γενεσιουργά αίτια του φαινομένου της σχολικής βίας, αλλά όλοι τρέχουν, λαχανιασμένοι και περιδεείς, πίσω του.

Μίλησε ο πρώην υφυπουργός για «πολιτειακή παιδεία».
Αν τον ερμηνεύω σωστά, οφείλει το σχολείο, κυρίως στην κρίσιμη, εξοπλιστική ηλικία του δημοτικού, να διδάσκει και να εμφυσεί στους μικρούς μαθητές τις πανανθρώπινες αξίες της ελευθερίας, της δημοκρατίας και του αλληλοσεβασμού. («Πολιτειακή παιδεία», μάλλον είναι η καλλιέργεια του δημοκρατικού φρονήματος. Αρέσκονται οι «διανοούμενοι» στους γριφώδεις νεολογισμούς).

Ουδείς διαφωνεί. Είμαστε η γενέθλιος χώρα της δημοκρατίας, ο τράχηλός μας δεν αντέχει ζυγούς, φασισμούς και ναζισμούς.

Ελέγχεται όμως ο κ. καθηγητής και όλο το αποσβολωμένο σύστημα -οι «συνήθεις χάσχακες» που θα
ʽλεγε και ο Ζουράρις-για ασυμφωνία λόγων και πράξεων: Τι εννοώ;



Στα παλαιότερα βιβλία Γλώσσας του Δημοτικού σχολείου -προ του 2006-στο γʼ τεύχος Γλώσσας Στʼ Δημοτικού, στην σελίδα 75, περιεχόταν ο κλασσικός ορισμός της δημοκρατίας του Περικλή. Το περίφημο χωρίο του Θουκυδίδη, από το Β,37»… και όνομα μεν διά το μη ες ολίγους, αλλʼ εις πλείονας οικείν δημοκρατία κέκληται», το πολίτευμά μας λέγεται δημοκρατία, επειδή την εξουσία δεν την ασκούν λίγοι πολίτες, αλλά όλος ο λαός και ούτω καθεξής.

Προφανώς,
όταν οι συγγραφείς «μαγείρευαν» τα νέα βιβλία, είχαν, πιστεύω, υπ
ʼ όψιν τους τι περιείχαν τα παλιά.

Γνωρίζουμε ότι, αν δεν κατέθετες πιστοποιητικό προοδευτικότητας και… νεοταξικής αριστεροφροσύνης, ανάθεση συγγραφής δεν έπαιρνες. Γιατί, λοιπόν, δεν συμπεριελήφθη το θαυμάσιο κείμενο, «ο ύμνος στην δημοκρατία», όπως αποκαλείται, και στα νέα βιβλία Γλώσσας; Τέτοιου είδους προγραφές και λογοκρισίες, δεν συμβαίνουν μόνο σε καθεστώτα, που διαφωνούν με το περιεχόμενο αυτών των κειμένων;

Μήπως η φράση του κειμένου «για τα δημόσια αξιώματα προτιμώνται εκείνοι που είναι ικανοί και τα αξίζουν και όχι εκείνοι που ανήκουν σε μία ορισμένη τάξη» ήταν πολύ ενοχλητική για τους «κληρoνομικώ δικαιώματι» πολιτικούς και πολιτικάντηδες της χώρας; Στους πορφυρογέννητους τζιτζιφιόγκους, που από την μέρα που γεννιούνται χρίονται υπουργοί;



Στο ίδιο βιβλίο,
φιλοξενούνταν και απόσπασμα από την αριστουργηματική τραγωδία του Αισχύλου «Πέρσαι», το περίφημο «ω παίδες Ελλήνων, ίτε, ελευθερούτε πατρίδʼ…», ο ύμνος της φιλοπατρίας. Και αυτό κρίθηκε μάλλον βαρύ και δύσπεπτο, εθνικιστικό, για τα παιδιά και αφαιρέθηκε.

Στο ίδιο τεύχος και ο «Ύμνος εις την Ελευθερίαν», οι πέντε πρώτες στροφές του έργου. Στον κάλαθο των αχρήστων, στο χρονοντούλαπο και ο Σολωμός, γιατί μάλλον έχει το …«κουσούρι» να ονομάζεται εθνικός ποιητής.

Την ίδια τύχη είχαν και «οι Ακρίτες» («Ο Κωνσταντίνος ο μικρός και ο Αλέξης ο αντρειωμένος»), η διήγηση για το τέλος του Ρήγα Φεραίου, ο Κάλβος («παρά προστάτας να
ʽχωμεν»), ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης, η διήγηση του Κοσμά Πολίτη για τις «τελευταίες ώρες της Σμύρνης», το απόσπασμα από τα απομνημονεύματα του Κολοκοτρώνη. Εκείνο το ωραίο «Ο κόσμος μας έλεγε τρελούς. Εμείς, αν δεν ήμαστε τρελοί, δεν εκάναμε την Επανάσταση».

Όταν διώχνεις από τα βιβλία κείμενα-πετράδια του ελληνικού λόγου, με τα οποία μπορείς να διδάξεις την άδολη και υγιή φιλοπατρία και στην θέση τους βάζεις «συνταγές μαγειρικής»-25 πολύτιμες σελίδες αφιερώνει το α
ʼ τεύχος Γλώσσας Στʼ Δημοτικού στην διατροφή και στις συνταγές. Μία σελίδα έπιαναν οι στροφές του «Ύμνου», αλλά «ουκ ην τόπος» γιʼ αυτόν.

Η συνταγή για «μακαρόνια με κιμά» (σελ. 48) είναι σημαντικότερο πράγμα-όταν, λοιπόν, εκπαραθυρώνεις την φιλοπατρία, εισέρχονται από την θύρα τα φαινόμενα βίας, ρατσισμού και φασισμού. Όταν διδάσκει ο δάσκαλος, τον ηρωισμό, την ευγενική παλληκαριά, το χιλιοτραγουδισμένο φιλότιμο μέσω μιας γάτας της Σόνιας, (στο βιβλίο Γλώσσας Στ
ʼ, βʼ τεύχος) και όχι με τα κείμενα του Κολοκοτρώνη του Ευαγόρα Παλληκαρίδη ή του Παύλου Μελά (υπήρχε στο παλιό Ανθολογία απόσπασμα από τα βιβλίο της Ναταλίας Μελά, στο οποίο περιγραφόταν το ένδοξο τέλος του αθάνατου ήρωα . Το πέταξαν…) τότε τη θέση των ηρώων, την παίρνουν κομματοθρεμμένοι τυχοδιώκτες και λοιποί υλακτούντες κρετίνοι.

Η δημοκρατία, έγραφε ο Μπρεχτ, χρειάζεται αδιάκοπη σφυρηλασία. Πρέπει να την χτυπάμε όπως τον πάσσαλο, για να βυθιστεί πιο βαθιά στο χώμα.






Η δημοκρατία εκτρέφεται και γαλβανίζεται από την ιστορία και την παράδοση, αυτά ακριβώς που φρόντισαν να μαγαρίσουν και να ποινικοποιήσουν οι ημιμαθείς φανατικοί της ψευτοπροόδου, που εμφιλοχώρησαν και στα πανεπιστήμια, που γράφουν σχολικά βιβλία και εκπονούν αναλυτικά προγράμματα, με αποτέλεσμα να ανδρωθούν γενιές Ελλήνων, χωρίς τα απαραίτητα πνευματικά αντισώματα, χωρίς αίσθημα αλληλεγγύης, χωρίς των παππούδων μας «καθαρό μέτωπο», χωρίς Χριστό και αγάπη προς την «μεγαλόψυχη στον πόνο και στη δόξα» πατρίδα μας, όλα έκφραση ζωής και στάση ψυχής, που δυνάμωναν την αντοχή και την καρτερία του λαού στις τραγικές εθνικές περιπέτειες. Ας μην θρηνούν επί των ερειπίων οι ταγοί. «Όταν τα μήλα είναι ξινά, δεν φταίνε τα μήλα, φταίνε οι μηλιές», κατά τον αείχλωρο λόγο του Πατροκοσμά.

Ο Παύλος Μελάς, για να θυμηθούμε τον αητό της Μακεδονίας, που σε λίγες μέρες
(13 Οκτ.) τιμούμε την μνήμη του, «άσπιλος σαν φως», έγραφε στις 15 Σεπτεμβρίου του 1904, στην αγαπημένη του γυναίκα:
«…Διαρκώς ερωτούσα τον εαυτόν μου αν είχα το δικαίωμα εγώ να συλλάβω οιονδήποτε άνθρωπον, οσονδήποτε κακούργος και αν είναι, να τον τραβήξω από την οικογένειάν του και να τον φονεύσω. Και διαρκώς απαντούσα όχι, όχι…».

Συνεχίζει παρακάτω:
«…Εγώ όμως ουδέν άλλο στήριγμα, πλην της προς την πατρίδα και το έθνος μου αγάπης, έχω. Μα την αλήθειαν πολύ θα τα αγαπώ και τα δύο, διότι καίτοι υποφέρω, καίτοι κλαίω, θ
ʼ αφήσω να γίνη εκείνο που απεφασίσθη».

Τα γεμάτα καλοσύνη λόγια του ήρωα, που διδάσκουν την ευγένεια, την επιείκεια, την αυταπάρνηση και την θυσία, όχι για ιδιοτελείς σκοπούς, αλλά για της πατρίδος την ελευθερία, δεν έχουν θέση σε σχολικά βιβλία, ενώ τα νιαουρίσματα γατιών βρίσκουν σελίδες.

Γιατί εκπλήσσονται και απορούν οι «σάπιες μηλιές» της πολιτικής, που αγρίεψαν τα παιδιά; Όταν συκοφαντείς την ιστορία του λαού μας, γράφοντας πως το
ʼ40 κρύφτηκε λόγω δειλίας στα υπόγεια (Γλώσσα Εʼ Δημοτικού), εξομοιώνεις τον Μέγα Αλέξανδρο με την Κοκκινοσκουφίτσα (Γλώσσα Στʼ Δημοτικού), εξυμνείς την παιδεραστία (Γλώσσα Αʼ Γυμνασίου), διασύρεις την οικογένεια, επαινώντας τις «απιστίες» των γονέων (Γλώσσα Βʼ Γυμνασίου) και «προσφέρεις» στους μαθητές κείμενα του τηλεαστρολόγου Λεφάκη για τα ζώδια, που «ευνοούν τις ερωτικές σχέσεις», τότε τα παιδιά σού επιστρέφουν, ως «αντίδωρο», τα δηλητήρια και τις αναθυμιάσεις, που εισπνέουν μέσω των σχολικών βιβλίων.

Και στα σχολεία δεν χρειαζόμαστε «παρατηρητήρια κατά της βίας», αλλά να ανοίξουν τα κρατητήρια γι
ʼ αυτούς που σκοτώνουν την δημοκρατία, την φιλοπατρία και την ιστορία αυτού του λαού στα σχολεία…

Δημήτρης  Νατσιός,  δάσκαλος  Κιλκίς

πηγή : www.antibaro.gr/
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...