Ίλιον o Γαπ στον ποδηλατόδρομο

Κάθε πράγμα στον καιρό του και τον Αύγουστο κολιός

Ο διωχθείς εκ Σάμου ΓΑΠ βρίσκει ασφαλές καταφύγιον εις υπήνεμον ποδηλατόδρομον αττικού δήμου. Η τοπική ιντελιγκέντσια υπεδέχθη με τιμάς αρχηγού κράτους το Γιωργάκι. Η εχεμύθεια και η φιλοξενία ήτο προσήκουσα των περιστάσεων. Εδόθηκαν αι καθιερωμέναι συστάσεις και ελέχθησαν τα παρακάτω

ο κρέμμυδος κι ο απήγανος αϊντάμωσαν το σκόρδο

και ιδές ο ρόιδος σέπεται ο κύδων μαραγκιάζει*

Ο ευφυής πολιτικός ανήρ έτυχε θαυμασμού στα όρια προσωπολατρείας από τας τοπικάς αρχάς ιδιαιτέρως για το βαρύτιμον επίθετόν του, ενώ δεν ήτο και ολίγη η μερίς εκείνων που οδυρόμενοι έλεγαν, ‘’που τέτοια τύχη εις ημάς’’.

Το πολιτικό σθένος και η ακαταμάχητος τόλμη του ατρομήτου ποδηλατιστού δεν θα ήτο αρκετά εάν δεν συνοδευόνταν και από την απαράμιλλη ευγένειάν του καθώς και την διάθεσήν του δια κοινωνικήν προσφοράν, ότι κι αν αυτό εσυνεπάγετο. Η δημοσία εμφάνισίς του ήτο καταλυτική.

Οι τοπάρχαι εδώρησαν εις τον πολιτικόν άνδρα, στίλβον ποδήλατον άνευ σέλης δια να τελεί εν εγρηγόρσει, ως ανταπόδωση εις την δωρεάν των προσωπικών του οργάνων εκγύμνασης προς το ίδρυμα αποκαταστάσεως αναπήρων, το οποίο μετά τούτου και πρόκειται να κλείσει ως εξαγγέλθη.

Ο ευγενής πολιτικός ανήρ απέκλεισε την προσφορά των τοπαρχών λέγοντας :’’ να σηκώσουμε τα μανίκια, να βγάλουμε τις γραβάτες, να μην είμαστε πλεονέκτες, να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων για την πατρίδα ’’και συνέχισε : ‘’με τιμά η προσφορά σας αλλά αδυνατώ να την κάνω δεκτή. Δεν εχω χρείαν ποδηλάτου πλέον κι αυτό διότι, εις προηγουμένην επίσκεψίν μου εις την αχανή Κίνα, μου εδωρήθη δια τας μετακινήσεις μου τροχήλατο αμαξίδιον μετά κινέζων κούληδων βαστάζων, οι οποίοι και με καταλαβαίνουν απολύτως. Όμως για να μη σας προσβάλλω, υπόσχομαι να μετασκευάσω το στίλβον ποδήλατο άνευ σέλης σε ηλεκτροφόρο και να το χαρίσω μετά χαράς εις τον σύντροφον αντιπρόεδρον της κυβέρνησης με αφορμή την επέτειον της 3ης Σεπτέμβρη εκφράζοντας του τις ευχαριστίες υμών και ημών δια την προσωπικήν του απόφαση να δωρίσει τα προσωπικά μου όργανα εκγύμνασης’’.

ακολούθησε η στιχομυθία

Οι εκπρόσωποι των νεοϊδρυθέντων τοπικών συλλόγων - ειδικά δια την τελετήν, Πετροπουλιωτών Ιλίου (εις τον οποίον τυγχάνει επίτιμος πρόεδρος ο νυν δήμαρχος Ιλίου), Ριμινιτών Παλατιανής (αγνώστου συνθέσεως και καταστατικού), Ιλιωτών Ιλίου (πρόκειται δια κλειστόν club αρβανιτοκρατούμενον και ιδιαιτέρως φονταμενταλιστικόν) εξεδήλωσαν την αφοσίωσιν  και την υπακοήν τους εις τα κελεύσματα των καιρών ους εξόχως υπηρέτει ο Γαπ.  

 Οι παρευρισκόμενοι, παραληρούντες ολοκλήρωσαν με συνθήματα όπως : το πασόκ είναι δω ενωμένο δυνατό, που ΄σαι αντρέα να το δεις κ.λ.π. Και όταν ήταν πλέον εμφανές πως το Γεωργάκι δεν άντεχε άλλο εις την άσκησην γοητείας επί του πλήθους , ηυχαρίστησε τους παρισταμένους και ως αντίδωρον παρέδωσε εις τους μαγεμένους τοπάρχας αντίγραφον της πυραμίδος Ρούμπικ εν τη οποία εξησκείτο από τα μικράτα του και εις την οποίαν οφείλει την θαυμαστήν του οξύνοιαν και οξυδέρκειαν. ‘’Η πυραμίς Ρούμπικ ην ως γόρδιος δεσμός’’ συνέχισε ο Γάπας ‘’εγώ δεν τον έλυσα ποτέ , αλλά έμαθα από αυτόν ‘’ κι έκλεισε την εκδήλωση με το μοναδικό ρητό που ενεθυμήθει ‘’we need a global government.’’

Παρ’ ολίγον όμως η περιχαρής αυτή σεμνή τελετή να κλείσει επεισοδιακώς .Η διαφαινόμενη έρις και η αναταραχή απεφεύχθη την τελευταίαν στιγμήν. Ηφορούσε το: ποίος θα ήτο ο αποδέκτης της πυραμίδος ; Ο νυν ή ο τέως ;

Πολιτισμένοι άνθρωποι είμεθα, θα τα ήβρουμε.
Με την αποχώρησίν του, ο Γαπ εξεπλάγη ηκούων την ανιδιοτελήν προσφοράν των εμπίστων τοπαρχών,''εαν σου χαλάσουν οι κινέζοι βαστάζοι εδώ είμεθα ημείς, μη διστάσεις αρχηγέ''

Για την εκούσιαν και αμέριστον αρωγήν των παρισταμένων συλλόγων, ο δήμαρχος υπεσχέθη συγκεκινημένος, εξήροντας τους υπέρ του δέοντος σκοπούς  ουν υπηρέτουν, πως θα φροντίσει για την άμεσον και έκτακτον επιδότησήν των με το ποσό των 30.000€ προς έναν έκαστον εξ αυτών, παροχή προβλεπομένη εις τους ακόμη ανοικτούς κωδικούς περί των σεισμοπλήκτων του 1999,  μιας και κάτι τέτοιο είναι και νομότυπον αλλά και δίκαιον.

 Όμως τα όρνια της κλειβωκάς εγυρόφερναν κρώζοντας ως οιωνοί αδιάψευστοι εις τας δεντροστοιχίας του ποδηλατοδρόμου πέριξ των πρωταγωνιστών.

Μα τι ήταν αυτά τα λόγια του τέως προς τον νυν;

Καταυλακιώτη Συ να τηράς τη δλειά σ’ τις πράσνες ταράτσις. Προηγιέτ’ ο Δημητράκς.

Η κόντρα Ρουμελιωτών - Μωραϊτών η οποία υπέβοσκε εις θώκους εξουσιαστικούς εδώ και πλέον των διακοσίων χρόνων, ήτο ζήτημα ολίγων λεπτών να αναβιώσει.

Τόσα χρόνια συνεργάτες στο βρόντο για μια πυραμίδα

*παιδικό σκωπτικό δημώδες

φωτο και στοιχεία από την Εξόρμηση της Κυριακής