Οι 62 πλουσιότεροι
άνθρωποι του πλανήτη έχουν συγκεντρώσει τόσο πλούτο όσο ο μισός πληθυσμός του
κόσμου μας’’ από το: https://www.oxfam.org/en/pressroom/pressreleases/2016-01-18/62-people-own-same-half-world-reveals-oxfam-davos-report
Οι 62 πλουσιότεροι στους οποίους αναφέρονται
τα μέσα ενημέρωσης δεν κατέχουν κανένα 50% του παγκόσμιου πλούτου. Αυτά ανήκουν
στη σφαίρα της φαντασίας που ανήκει βέβαια και το παντελώς επίπλαστο φαντασιακό
διεθνές οικονομικό σύστημα σύμφωνα με το οποίο το να τυπώνεις π.χ. 1000 φορές
παραπάνω δολλάρια από όσο θα αναλογούσε στην οικονομία των ΗΠΑ σημαίνει
υποτίμηση μόνο 100 φορές της αξίας τους = 10πλασιασμός της οικονομίας χωρίς να
κουνηθεί το παραμικρό δαχτυλάκι. Γιατί αυτό το ''κόλπο γκρόσσο'' είναι το
όνειρο όλων των αυτοκρατοριών και προσπαθείται κατ' επανάληψη από την απώτατη
αρχαιότητα.
Ας το ξεκαθαρίσουμε αυτό : οι 62 - άς τους
κάνουμε 100 - πλουσιότεροι στον κόσμο που κατέχουν πάνω από το ήμισυ της
παγκόσμιας οικονομίας τι πραγματικά κατέχουν; Γη και ύδωρ; Όχι ακριβώς. Όχι
ακόμα τουλάχιστον. Αυτό που κατέχουν είναι το ήμισυ σε χρήμα ως επί το πλείστω
ή σε αξίες εξίσου πλασματικής προέλευσης. Αυτό που στην πραγματικότητα κατέχουν
είναι τα μέσα για να έχουν πρόσβαση σχεδόν σε όποιο σημείο του πλανήτη θέλουν
με το κατεξοχήν εικονικό τους χρήμα βασισμένο σε ένα σύστημα που
αυτοαναπαράγεται βάση του γεγονότος ότι είναι απαραίτητο για όλες τις διεθνείς
συναλλαγές. Αυτό δε σημαίνει όμως ότι εάν π.χ. αυτοί οι 100 δίνανε τις
περιουσίες τους όλος ο κόσμος θα γίνονταν μέλι γάλα. Η παγκόσμια οικονομία
είναι περί τα 70 τρις δολλάρια. Ο παγκόσμιος πληθυσμός περί τα 7 δις. Εάν
λοιπόν αυτοί οι 100 δίνανε στα 7 δις περί τα 35τρις που κατέχουν αυτό δε θα
έκανε κανένα πλούσιο γιατί απλούστατα θα αναλογούσε σε 5000 ευρώ ανά κάτοικο του
πλανήτη = τρίχες κατσαρές. Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι το απλοϊκό ''πλούσιοι
έναντι φτωχών''. Ή για να το θέσουμε αλλιώς με ένα πιο ακραίο παράδειγμα : στην
πιο φτωχή ήπειρο, στην Αφρική, δεν ήταν ποτέ πλούσιοι ή έστω καλά, για να είναι
σήμερα φτωχοί. Στα ίδια και (πολύ) χειρότερα ήταν πάντα ακόμα και πρωτού
φτάσουν οι Ευρωπαίοι. Γιατί πώς είναι δυνατόν ο πάλαι ποτέ εύπορος Αφρικανός με
τα 50 γελάδια και τα 150 γίδια σήμερα να θεωρείται εώς και φτωχός και ότι του
τα παίρνουν από πάνω οι πλούσιοι από την άλλη άκρη του πλανήτη. Όχι δε του
παίρνουν τίποτα, απλά ο υπόλοιπος κόσμος (που υπόκειται και αυτός στο Σύστημα)
τον προσπέρασε. Αυτό που του παίρνουν - του υποκλέπτουν ουσιαστικά - είναι το δικαίωμα
πρόσβασης στην χώρα του, στο χώρο του δηλαδή, με χαντρούλες και καθρεφτάκια.
Και το κάνουν με τα εικονικά λεφτά όντας οι κρατούντες των ηνίων του παγκοσμίου
εμπορίου. Και το κάνουν αυτό στον ίδιο βαθμό πάνω κάτω σε όλες τις χώρες αφού
όλες οι χώρες πλην ελαχίστων εξαιρέσεων εμπορεύονται (και δη εξαρτώνται σε
απελπιστικό βαθμό) από το Σύστημα αυτό.
Το μέγα κόλπο του Συστήματος δεν είναι να
υφαρπάξει απλά και ωραία την περιουσία των λαών. Ούτε βέβαια να τα αρπάξει από
τους φτωχούς - το αντίθετο, το κύριο μέλημα της οικονομικής αυτής κάστας είναι
να τα αρπάξει από τους πλούσιους που δεν ανήκουν σε αυτή την κάστα ώστε να μη
δημιουργηθούν ανταγωνιστές. Εξού και γιατί εάν ξύσεις το διεθνές σύστημα δεν
υπάρχει καμία κινητικότητα : οι ίδιες οικογένειες, 200 με 300, εδώ και 400
500 χρόνια κυβερνούν αυτόν τον κόσμο συνεχώς (οι αλλαγές επιθέτων παίζουν
με την εναλλαγή ανδρών και γυναικών απογόνων - όμως οι οικογένειες είναι οι
ίδιες ουσιαστικά). Και οι χειρότεροι εχθροί αυτών ήταν και παραμένουν όλοι οι πιθανοί
αντίπαλοι : παραγωγοί, βιομήχανοι και έμποροι που δεν ανήκουν στην κλειστή αυτή
κάστα, όχι οι φτωχοί, οι οποίοι συχνά χρησιμοποιούνται για να καταπολεμηθούν οι
πιθανοί αντίπαλοι.
Το μέγα κόλπο του παγκόσμιου αυτού
οικονομικού τραστ είναι να καταστεί (και έχει ήδη σε τεράστιο βαθμό καταστεί)
αναντικατάστατο το σύστημα διεθνών συναλλαγών ώστε να μην κυριαρχεί απλά επί
των οικονομιών, αλλά επί των ανθρώπων, των χεριών τους και του μυαλού τους.
Ουσιαστικά μιλάμε για την πραγματοποίηση του - παιδικού θα έλεγε κάποιος,
προπατορικού θα έλεγα εγώ (μέχρι και οι Νεάντερταλς αυτό θα ονειρεύονταν) -
ονείρου του απόλυτου ελέγχου της ανθρωπότητας από μία απειροελάχιστη σε αριθμό
κάστα ανθρώπων με την υπόλοιπη ανθρωπότητα να την υπηρετεί από κάτω άμεσα πλέον
και όχι απλά έμμεσα, χορεύοντας στο ρυθμό του τυμπάνου της. Και δεν χρειάζεται
καν το λεγόμενο ''χάραγμα'' να περιμένει κανείς - σε μεγάλο βαθμό το
καταφέρνουν εδώ και αιώνες άλλωστε με απλά μέσα. Η τέχνη της
πολιτικοοικονομικής εξουσίας είναι μελετημένη από αιώνες τώρα.
Εξού και γιατί τα περισσότερα από αυτά που
βλέπουμε να γίνονται γύρω μας πλέον δεν γίνονται καν ''για το χρήμα'' - ειδάλλως
δε θα είχαμε τέτοιες κρίσεις. Γιατί το ''χρήμα'' είναι απλά ένα μέσο. Ένα μέσο,
όχι το παν. Το παν είναι ο έλεγχος. Ο απόλυτος έλεγχος των πάντων (έμψυχα) και
των πάντων (άψυχα). Και αυτό δε μπορεί να γίνει όταν τα ''ζα'' τσινάνε. Τα
''ζα'' πρέπει μόνα τους να μπουν στο μαντρί. Και αυτό επιτυγχάνεται με
χαντρούλες και καθρεφτάκια... και βέβαια δεν είναι μόνο οι Αφρικανοί που την
πατάνε αλλά όλοι - και πρωτίστως οι
Ευρωπαίοι που θα έπρεπε να γνωρίζουν καλύτερα.
Με τις χαντρούλες του διεθνούς συστήματος
οι λαοί παραδίδουν την εξουσία τους στο διεθνές οικονομικό σύστημα και αυτό με
τη σειρά του διαλύει τις χώρες, τα έθνη, τις παραδόσεις, τις γλώσσες, τις
ιστορίες και τους πολιτισμούς ώστε να μην υπάρξει επαναφορά, αντικαθιστώντας όλες
τις αξίες με την αξία του δικού της Συστήματος, δηλαδή του χρήματος. Ο απόλυτος στόχος η νουμεροποίηση των
ανθρώπων βάση αυτών που κερδίζουν χρηματικώς, η από-ιδιωτικοποίηση των πάντων
(ακόμα και η προσωπική ιδιοκτησία θα είναι πιο πολύ κοντά σε μια μορφή λήζινγκ
παρά κανονική ιδιοκτησία - βλέπε Βρετανία κτλ.), ο απόλυτος έλεγχος κάθε
συναλλαγής, ακόμα και της πιο αστείας, το ανέβασμα και κατέβασμα τοπικών
(πλέον) κυβερνήσεων, το ανέβασμα και κατέβασμα αγορών και βιομηχανιών και πλέον
το ανέβασμα και κατέβασμα ανθρώπων, των οποίων όχι απλά τα οικονομικά αλλά όλη
η ύπαρξη θα εξαρτάται από το πόσο καλοί υπηρέτες θα παραμένουν.
Με
άλλα λόγια : η ανθρωπότητα εισέρχεται ίσως στην πλέον σκοτεινή περίοδο της
ύπαρξής της : από τη μία θα υπηρετεί πλέον ως ζώο μια κλειστή κάστα ''μικρών
θεών'' ενώ από την άλλη εάν θα θέλει να ρίξει το σύστημα αυτό θα απειλείται με
γενικό αφανισμό - και βέβαια η κλειστή αυτή κάστα θα φροντίσει να επιφέρει
συντομότερα τον αφανισμό ώστε να εξασφαλίσει τη δική της συνέχεια επί της καινούργιας
ανθρωπότητας. Ζοφερό; Φοβερό; Καθίστε και σκεφτείτε το καλύτερα.
το άρθρο έγραψε
ο Ανώριμος Πολίτης
