διαθέτει μέλλον η δημοκρατία;
Η ερώτηση χρειάζεται πολλαπλή απόκριση. Δεν είναι μονοδιάστατο ζήτημα.
Προτίθεμαι να σταθώ μονάχα σε ένα του σημείο: την περιφρόνηση της ύλης που
γενικά παρατηρούμε και που βεβαίως είναι στοιχείο φασιστικής ψυχολογίας. Ο
συγκαιρινός άνθρωπος διαπνέεται από ένα απερίγραπτο ευημερισμό, ‘’μαγεμένος’’ απ΄ την ύλη και τις τεχνικές
της ‘’ευτυχίες’’, φαινόμενο διεθνικού χαρακτήρα. Λένε πως ο σύγχρονος άνθρωπος
αντιμετωπίζει σε επίπεδο θεότητας την ύλη. Μακάρι να συνέβαινε, η αλήθεια όμως
είναι ολωσδιόλου διαφορετική και έχει, κατά την κρίση μου, ως εξής: ο σύγχρονος
άνθρωπος δεν ξέρει να απολαύσει την ύλη, γιατί είναι υλόφρονας. Δεν ξέρει, λόγου χάρη, να ευχαριστηθεί τη
γεύση του -επιδίδεται σε κανιβαλικά φαγοπότια. Δεν ξέρει να χαρεί το αυτοκίνητο
ή τη μοτοσυκλέτα -τρέχει με ασύνετες ταχύτητες. Δεν ξέρει να μυρίσει ένα
λουλούδι σταματώντας για λίγο στην όσφρησή του το χρόνο. Δεν ξέρει να σεβαστεί
την ακοή του, την αφή του, την όραση. Τα πάντα σημαδεύει ο πανικός της απληστίας, μ΄ άλλα λόγια: το
Κακό σε όλη του τη φρικωδία. Ωστόσο, αιώνες και αιώνες το λέμε, και συμφωνούμε
κατά πλειοψηφία ζωντανοί και πεθαμένοι, πως πρέπει να τείνουμε προς το Αγαθό
και νάχουμε σχέσεις αγαθές με την ύλη, γιατί έτσι και μόνο βιώνουμε πραγματικά
τη μαγεία της. Εάν η τάση προς το αγαθό μας περιεχόμενο δεν κυριαρχήσει στην
κοινωνική πραγματικότητα, τότε πως μπορεί νάχει μέλλον η δημοκρατία; Για ν΄
αλλάξουν εντούτοις οι αντιλήψεις μας και
να πάμε στο συνέχεια καλύτερο, πρέπει να διαμορφώσουμε ανθρωπιστικές δομές
κοινωνικού βίου, παιδεία ουσιαστική και λελογισμένη χρήση της Τεχνικής σε
υδρογειακή κλίμακα. Περνούμε μ΄ αυτό τον τρόπο στον οπτασιακό χώρο;
Δεν γνωρίζω.
Δεν γνωρίζω.
Επιβίωση της πολιτικής δημοκρατίας και προώθηση των δεδομένων κοινωνικής και οικονομικής δημοκρατίας-, ευχετήρια κάρτα. Ο Ιησούς, ο Ρουσσώ, ο Νίτσε και ο Μαρξ, εναντιοδρομίες, αλλά κι αξιόλογες συμπτώσεις. Η προοπτική μας ανήκει ή της ανήκουμε;
η απάντηση του ποιητή όπως δημοσιεύθηκε στην Ευθύνη, φυλλάδιο νεοελληνικού
προβληματισμού. Ιανουάριος 1981, τεύχος 109
