Η μεγάλη επιστροφή
Είμαστε για
γέλια και για κλάματα...
Κλάμα ο πρώην βασιλιάς. Χειροκρότημα ο πρόεδρος της
ελληνικής δημοκρατίας!
Η απώλεια
της μνήμης και η διαστρέβλωση της αλήθειας είναι τα καλύτερα εργαλεία για τη χειραγώγηση
των λαών.
Ανακοίνωση του Επιμελητηρίου Εικαστικών
Τεχνών Ελλάδος (ΕΕΤΕ) για τα αποκαλυπτήρια του γλυπτού της «βασίλισσας» Όλγας
στη Θεσσαλονίκη:
«Διπλά
“αποκαλυπτήρια” με αφορμή την τοποθέτηση του γλυπτού της “Βασίλισσας” Όλγας στη
Θεσσαλονίκη.
Το
ΕΕΤΕ στην τελευταία συνεδρίασή του (13/9/2016) εξέτασε αίτημα από το Δήμο
Θεσσαλονίκης που στάλθηκε προς το ΕΕΤΕ στις 6/9 /2016, ζητώντας να ορίσει
εκπροσώπους του (όπως ορίζει ο νόμος) για την τοποθέτηση γλυπτού της “Β. Ολγας”
στην πόλη. Με έκπληξη διαπιστώσαμε ότι τα αποκαλυπτήρια είχαν ήδη γίνει στις
10/9/2016!!! και η πρόσκληση προς το ΕΕΤΕ έγινε απλά για να κρατήσει τα
προσχήματα.
Ο
θεσμικός ρόλος του ΕΕΤΕ για την Τέχνη στο δημόσιο χώρο δεν ταιριάζει με
προσχηματικές εκκλήσεις για (εκ των υστέρων) ορισμό εκπροσώπων. Πρόκειται για
προσβολή του θεσμού και του ρόλου του ΕΕΤΕ. Η τήρηση των θεσμών διασφαλίζει την
καλλιτεχνική αρτιότητα των έργων προς τοποθέτηση στο δημόσιο χώρο, κάτι που σε
αυτή την περίπτωση δεν εξετάσθηκε!.
Σημαντικότερα
βέβαια τα “αποκαλυπτήρια” αυτής καθεαυτής της πράξης τοποθέτησης στο δημόσιο
χώρο προτομής μιας “βασίλισσας”, της Βασίλισσας Όλγας, από το Δήμο
Θεσσαλονίκης: Εν έτει 2016, το Δημοτικό Συμβούλιο και ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης
«τιμούν» τον έκπτωτο πλέον -με δημοψήφισμα από το 1975- θεσμό της Βασιλείας,
προσβάλλοντας τα δημοκρατικά αισθήματα του λαού της πόλης αλλά και γενικότερα
του τόπου μας.
Αλλά
έχει και “άλλη όψη το νόμισμα” με την απόφαση αυτή του Δημοτικού Συμβουλίου.
Ποια βιασύνη και ποια συμφέροντα μεθόδευσαν την επιλογή; Το ερώτημα απαντιέται
από τα πρόσωπα τα οποία φωτογραφίζονται δίπλα στο γλυπτό την ημέρα των
αποκαλυπτηρίων.
Έχουμε
λοιπόν διπλά “αποκαλυπτήρια”.
Αποκαλύπτεται
εκ του αποτελέσματος ότι οι “ευεργέτες” στη μακρόχρονη ιστορία της χώρας μας,
δεν είναι τόσο αθώοι αλλά συχνά ούτε και πολύ …ευεργέτες.
Στην
περίπτωση του συγκεκριμένου γλυπτού, σε όλα αυτά που διαβάσαμε στον Τύπο (από
τους “λαλήσαντες” για το πρόσωπο της Β. Όλγας), τις ομιλίες των “δωρητών”, αλλά
και την ομιλία του δημάρχου κ. Μπουτάρη εντοπίζουμε έναν κοινό παρονομαστή.
Στοχευόμενη
παραχάραξη της ιστορίας και η εκφραζόμενη “ευγνωμοσύνη” προς στο πρόσωπο της Β.
Ολγας για τα νοσηλευτικά ιδρύματα, τα οποία βέβαια -για να μην ξεχνάμε-
χρηματοδοτήθηκαν από τον ελληνικό λαό.
Στη
συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε:
Συνειδητή
αγνόηση και προσβολή των δημοκρατικών αισθημάτων του λαού ως προς την επιλογή
του τιμώμενου προσώπου και τον θεσμό της βασιλείας που εκπροσωπεί.
Ταύτιση
με τις επιλογές επιχειρηματικών συμφερόντων που χρησιμοποιούν την τέχνη στο
δημόσιο χώρο για διαμόρφωση εικόνας εθνικού ευεργέτη,
Αγνόηση
των νόμων του κράτους και των θεσμικών του φορέων για την τέχνη στο δημόσιο
χώρο.
Το
ΔΣ του ΕΕΤΕ ομόφωνα καταδικάζει αυτές τις ενέργειες. Δηλώνει στον ελληνικό λαό
ότι το γλυπτό της Β. Όλγας θα παραμείνει ως σύμβολο παραχάραξης* της ιστορίας
και αποδοχής του ρόλου των “Προστάτιδων Δυνάμεων” μέχρι τις μέρες μας, με την
υπογραφή του κ. Μπουτάρη, την ανοχή της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, αλλά
και της κυβέρνησης.
* Η
απώλεια της μνήμης και η διαστρέβλωση της αλήθειας είναι τα καλύτερα εργαλεία
για τη χειραγώγηση των λαών.
Το 1862, η εξέγερση
του ελληνικού λαού στην αυταρχική διακυβέρνηση των Βαυαρών, υποχρέωσε τον
βασιλιά Όθωνα σε παραίτηση και φυγή. Όπως τώρα (εκβιασμοί, εξαρτήσεις,
δανειακές υποχρεώσεις, μνημόνια κλπ.) έτσι και τότε η συνέχιση της οικονομικής
υποστήριξης από τις “Προστάτιδες Δυνάμεις” προς την Ελλάδα εξαρτιόταν από την
αποδοχή του νέου μονάρχη (τοποτηρητή των συμφερόντων Αγγλίας, Γαλλίας και
Ρωσίας) Γεωργίου, πρίγκιπα της Δανίας (Γκλύξμπουργκ).
Με αυτό τον
εκβιασμό η Ελληνική Εθνοσυνέλευση θεώρησε “μονόδρομο” να δεχτεί Βασιλιά το 1864
τον Γεώργιο τον Α’, σύζυγο της μετέπειτα Β. Όλγας. Αυτός ήταν η εγγύηση για την
αποπληρωμή των παλαιότερων δανείων και το “σφίξιμο της θηλιάς” στο λαιμό μας
εις το διηνεκές. Και αυτή ήταν η ουσία του βασιλικού θεσμού.
Αμέσως τότε οι
Βρετανοί τραπεζίτες δώσανε νέα δάνεια για τη συνέχιση της οικονομικής και έτσι
της πολιτικής εξάρτησης της Ελλάδας.
Αλλά μήπως δεν
έχουμε έως σήμερα “Προστάτιδες Δυνάμεις” ως χώρα;».
