Αργύρης Μαρνέρος, Αδέσποτα Σκυλιά

OI AΡΧΟΝΤΕΣ
Κι ήρθαν μια νύχτα οι βάρβαροι
Βρήκαν την πόλη να κοιμάται
Τους άρχοντες να ροχαλίζουνε μακάρια
Και τους φρουρούς να ονειρεύονται στην πύλη
Γέλασαν με τη καρδιά τους άφησαν
Όμως μήνυμα πως θάρθουν μια άλλη φορά
Γιατί είναι άνανδρο να καίει κανείς
Μια πόλη που κοιμάται και ονειρεύεται
Γέλασαν οι άρχοντες την άλλη μέρα
Έσφαξαν τους φρουρούς για ασφάλεια
Πούλησαν για σιγουριά τους κατοίκους
Κι ύστερα κάψανε ολόκληρη την πόλη
Θυσία στους θεούς για τη σωτηρία

ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΑΣΥΛΟ
Σταματήστε
Τους φώναξα
Η πόρτα που χτυπάτε
Είναι κληρονομιά
Πανάρχαια
Σταματήστε
Τους φώναξα
Θα καλέσω το 100
Χαχανιτά
Χτυπήματα
Μ' αξίνες και λοστούς
Σκέπασαν τη φωνή μου
Σταματήστε
Τα πριόνια κόβαν κιόλας
Τις κλειδαριές
Σταματήστε τους φώναξα
Κι άνοιξα όλες τις βρύσες
Να τους πνίξω.

ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ
Μιλούσε απλά και
Τον καταλάβαιναν όλοι

ΜΑΘΗΜΑ ΦΥΤΟΛΟΓΙΑΣ
Ο δάσκαλος ανέβηκε
Με στόμφο
Στην έδρα
Το φυτό κύριοι
Πρώτα βγάζει
Τα άνθη
Μετά τα φύλλα
Ύστερα τα κλαδιά
Ακολουθεί ο κορμός
Και προχωρούμε στις ρίζες
Μερικοί χειροκρότησαν
Πολλοί τα έχασαν
Τόλμησα να φωνάξω
Οι εξελίξεις αρχίζουν
Από κάτω
Προς τα πάνω
Δίπλα μου συζητούσαν ακόμα
Μάλλον πρόκειται
Για βιολογικό παράδοξο
Ίσως θαύμα ανατομικό
Ένας τρίτος μας έλυσε την απορία
Ο δάσκαλος κρατούσε
Εσκεμμένα το βιβλίο ανάποδα

ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΕΙΟΝ
Κάθησε και παράγγειλε
Τον καφέ του
Την πάστα του
Τα τσιγάρα του
Τις πυτζάμες του
Τον ύπνο του
Το θάνατο του.

ΚΟΡΟΪΔΙΑ
Τα λουλούδια
Που φέρνουν
Στο μνήμα σου
Είναι
Για να σε κοροϊδεύουν
Αφού η μύτη σου
Δε μυρίζει Πιά.

Ο ΗΡΩΑΣ ΡΕΜΑΛΙ
Τον είπαν ήρωα
Γιατί σπατάλησε τη ζωή του
Στη μάχη τη δική τους
Τον είπαν ρεμάλι
Γιατί σπατάλησε τη ζωή του
Στο γλέντι το δικό του.

ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
Τώρα που θα πας σχολείο
Νά 'σαι καλός και φρόνιμος
Για να προκόψεις
Τώρα που έπιασες δουλειά
Νά 'σαι καλός και φρόνιμος
Για να σε εκτιμήσουν
Τώρα που πέθανες
Χοροπήδα όσο θέλεις.

ΕΚΑΝΕ...
Μπροστά μου
Βάδιζε ένας παπάς
Έκανε
Τέτοιο σκοτάδι
Ούτε καν μπορούσα
να τον ξεχωρίσω.

ΗΔΟΝΙΚΑ
Καθισμένη η Δημοκρατία
Πάνω σε τριακόσια σκαμνιά
Πίνοντας τριακόσιους καφέδες
Και άλλα τόσα τσιγάρα
Ξύνει τον κώλο της ηδονικά
Με τρεις χιλιάδες νύχια.

ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
Κάποια μέρα σε μια σχολική γιορτή
Οι μαθητές ντύθηκαν παπαγάλoι
Και έλεγαν το μάθημα χωρίς να χάνoυν λέξη
Και όλοι βαθμoλoγήθηκαν με άριστα.
Και από τότε δεν ήταν μόνο σχολική γιορτή
Αλλά επίσημο πλέον σύστημα παιδείας.

ΣΧΟΛΙΚΑ ΘΡΑΝΙΑ
Μου μίλησαν
Πιο Πολύ για Αβραάμ­
Παρά για Σωκράτη
Πιο πολύ για Χριστό
Παρά για Διόνυσο
Άσε τα σχολικά θρανία
Είπε ο γέρος της παρέας.
Και δες στην πλατεία το χορό
Μέσα στη μνήμη του κορμιού
Ήτανε πάντα Διόνυσoς ο χρόvoς.

ΕΜΕΙΣ
Πήρε λοιπόν τη λάσπη ο θεός
Και έπλασε τον άνθρωπο
Πήρε κι ο άνθρωπος τη λάσπη
Κι έχτισε το σπίτι του θεού
Οι παπάδες όμως που ήρθαν
Έκαναν τόσο πολλή λάσπη
Που το περίσσευμα το ρίξαν
Στα μούτρα του Θεού
Και μεις αντί να του πλένουμε
Τα μάτια, πλένουμε τα χέρια μας.

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΣΚΥΛΙΑ
Ξέρετε τι τιμή τα κάνουνε
Όταν τα ζώα αυτά
Τα ονομάζουμε αδέσποτα
Είναι χωρίς κυρίους
Χωρίς αφεντικά το νιώθετε
Αυτό δεν είναι πια τιμή
Αυτό είναι προνόμιο
Γι’ αυτό και κάθε εξουσία
Τους ρίχνει φόλα με ευχαρίστηση

ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ
Την ώρα
Που έβγαζε τον επικήδειο
Ο πεθαμένος σηκώθηκε
Και τούκλεισε
Το στόμα.