Αναφερθήκαμε πριν κάποιους μήνες στην πλατεία Ρίμινι.
Λέγαμε τότε :
«η τοπική αυτοδιοίκηση» ( το πιο σύντομο ανέκδοτο πλέον )
βιτρίνα και βραχίονας της ιδιωτικοποίησης της κοινωνίας
ίδιον
ιδιωτικοποίηση ηλιθιοποίηση
αποφασίζουμε για εσάς
χωρίς εσάς
φυσικά
και θα εξυπηρετηθούν τα τοπικά μικροσυμφέροντα κάποιων
γιατί
λεφτά υπάρχουν όπως και μεταξωτές κορδέλες για εγκαίνια
τραπεζάκια έξω λοιπόν σε όλη την
πλατεία
και βουρ στον πατσά και τα
κέτερινγκ
Με πρόσχημα την ανάπλαση, η Κεντρική Διοίκηση, η Περιφέρεια στην
προκείμενη περίπτωση, προχώρησε. Αρχιτεκτονική τοπίου, δομές περιβάλλοντος,
βραχόκηποι …μπλα μπλα μπλα . Έτσι ονομάζουν οι θρασείς και επαγγελματίες πολιτικάντηδες
το άπλωμα του χεριού τους στις τσέπες μας και στις ζωές μας.
Η Δημοτική αρχή τελικά τι κάνει, μένει παρατηρητής ή
συναινεί σε όλα αυτά ;
Επανερχόμαστε.
Η πινακίδα ανάρτησης με τα στοιχεία κόστους της
εργολαβίας, μετακινήθηκε από τη νότια στη δυτική πλευρά της πλατείας.
Θαύμα! Πως μπορεί με δυo ποδάρια! Να αναμένουμε νέα εξάπλωση του είδους τραπεζακιαόξω μετά την
ραγδαία επέλασή τους βορειοανατολικά.
Ιδιωτικές πλατείες για ιδιώτες, με δημόσια χρήματα
1.545.251,98€ πληρώσαμε για την ‘’ανάπλαση’’ στην πλατεία
Ρίμινι
Εμείς πληρώνουμε για να έχουν ζωτικό χώρο Αυτοί*.
Πλατεία για την πελατεία
και τα παιδιά που έπαιζαν μπάλα… και οι κάτοικοι
που μαζεύονταν… Εκδιώκονται.
Παιδιά και κάτοικοι έχετε επιλογές ˙ ή κάθεστε
στα μπαλκόνια ,ή πληρώνετε τα δωρεάν προγράμματα στα 5Χ5,ή συμβιβάζεστε και πληρώνετε
την έξοδο στα τραπεζοκαθίσματα της ‘’πλατείας ’’.
Coca cola ή Pepsi max δείτε στις ομπρέλες
Αυτό είναι το δίλλημα. Διαλέγετε και παίρνετε.
Έτοιμες λύσεις από αυτούς για εσάς χωρίς εσάς.
Όπως και στην πολιτική . Coca cola ή Pepsi max ;
Δημόσιος χώρος ανταποδοτικός .Μετοχοποίησή του και προσφορά
των μεριδίων στους φίλους και στους πλειοδότες.
Τα μαγαζά. Τα μαγαζάκια μας.* Πάμε Πλατεία. Παμ΄ πλατεία, όπως έλεγε το σλόγκαν
των βορείων προαστίων κατά το παρελθόν. Παμ ΄ πλατεία να δεις ιδίοις όμμασι.
Δείτε τι γίνεται στο Άλσος, την Γιοκ
Πλατεία .
Τα προστατευόμενα ζωάκια της κάθε δημοτικής αρχής, τα ενδημικά
τραπεζακιαόξω ξεδιάντροπα καταλαμβάνουν και κυριαρχούν στους άλλοτε δημόσιους χώρους, τους χώρους που κάθε υπεύθυνη αρχή δεσμεύει
για τους πελάτες . Τα μαγαζά .Πλατεία για τα μαγαζά. Πλατείες προς καλλιέργεια
και φύτευση του ‘’ εγώ κάνω κουμάντο και λογαριασμό δε δίνω σε κανένα’’. Κάνω
ότι γουστάρω. Κι έτσι δεν είναι να απορείς για τη συμπεριφορά και τη νοοτροπία
που εμποτίζει και αναφύεται στους νέους. Δεν είναι να απορείς γιατί αυτή η νύχτα
κρατάει χρόνια στον πολιτισμό μας, την παιδεία μας ,την πολιτική μας. Δεν είναι
να απορείς για τα ποσοστά τηλεθέασης του Σουλεϊμάνου. Αυτή η χώρα αγαπά και
ψηφίζει Βεζίρηδες. Αν και κάποτε επαναστάτησε ενάντια στο Σουλτάνο ,σήμερα
ψηφίζει τους Βεζίρηδες .Ίσως γιατί η Ελευθερία απαιτεί υψηλό κόστος και
συμμετοχή. Και χώρους έκφρασης. Δημόσιους
χώρους έκφρασης. Επειδή όμως αυτοί ενίοτε εγκυμονούν δυσάρεστες εκπλήξεις στους
Βεζίρηδες , φροντίζουν να τους πνίγουν στα ντεσιμπέλ ασμάτων του συρμού και να παραχωρούν
μερίδια στους πλειοδότες. Τα μαγαζά . Μια ελεύθερη πλατεία, ένα αστικό πάρκο, μπορεί
και να αποτελέσει την αφορμή για τον κλυδωνισμό του καθεστώτος των Βεζίρηδων,
το βλέπουμε να συμβαίνει στην
Κωνσταντινούπολη.
Φυσικά και κόπηκαν δέντρα .Όλοι οι ειδικοί
γεωπόνοι γνωρίζουν˙ ότι τα δέντρα απειλούν
την εξάπλωση και τον πολλαπλασιασμό του προστατευόμενου είδους- προσοχή μην ψοφήσουν
τα καημένα –τραπεζακιαόξω.
Δείτε τις φωτογραφίες με τα κομμένα δέντρα
στην πλατεία Ρίμινι .Κόπηκαν για να εορτασθεί η ημέρα του περιβάλλοντος . Θα
επιβληθούν πρόστιμα στους παραβάτες .Θα τους αγοραστούν καινούργια πριόνια δημοσία
δαπάνη.
Στις θέσεις των κοπέντων δένδρων θα
τοποθετηθούν ισοϋψείς βασιλικοί με γλάστρες
επίλογος
Ευτυχώς που στο Ίλιον δεν υπάρχουν παραλίες γιατί τότε τα δικαιώματα πρόσβασης
και ελεύθερης χρήσης της παραλίας θα εκμισθώνονταν για να προστατευτεί το άλλο ενδημικό, το παράλιο είδος ‘’ομπρελοξαπλώστρα με φρέντο’’.
όποιος διαφωνεί το κουβαδάκι του και σ άλλη παραλία
Ρε, Πάτε Καλά Ρε!
δες ακόμη
*ακόμα κι αν διαφωνεί ένας καταστηματάρχης με τη λογική κατάληψης- εκμίσθωσης των
πεζόδρομων και των πλατειών από τα τραπεζακιαόξω,
αναγκάζεται να αποδεχθεί και να μιμηθεί τον διπλανό και τον απέναντι ανταγωνιστή του για να μην χάσει πελατεία.
