Η ΧΡΥΣΟΦΟΡΑ FAST TRACK ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΙΚΗΣ ΔΗΜιΟΚΡΑΤΙΑΣ
Ένα δυνατό μήνυμα με αποδέκτες, τόσο τις εταιρείες, όσο και την κυβέρνηση έστειλαν οι χιλιάδες διαδηλωτές που συμμετείχαν το Σάββατο 24 Νοεμβρίου στο συλλαλητήριο που πραγματοποιήθηκε στην Θεσσαλονίκη κατά των μεταλλείων χρυσού.
Οικογενειάρχες, φοιτητές, απλοί εργαζόμενοι, έφτασαν στην Θεσσαλονίκη από την Χαλκιδική, την Αλεξανδρούπολη και το Κιλκίς, περιοχές στις οποίες δρομολογούνται εδώ και καιρό οι επενδύσεις για μεταλλευτικές δραστηριότητες, φωνάζοντας όλοι μαζί, ένα βροντερό «όχι» στην καταστροφή του περιβάλλοντος τους. Η κίνηση για την διαδήλωση στην Θεσσαλονίκη δεν ήταν μόνο συμβολική γιατί όπως είπαν οι διαδηλωτές, οι βλαβερές επιπτώσεις από τα μεταλλεία της Χαλκιδικής και του Κιλκίς, αφορούν και το νομό Θεσσαλονίκης.
Στην διάρκεια της ενημερωτικής εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε στον Λευκό Πύργο, οι ομιλητές αναφέρθηκαν εκτενώς στις καταστροφικές συνέπειες που θα έχει για τον τόπο τους ένα έργο όπως τα χρυσωρυχεία. Όπως είπαν, ο υδροφόρος ορίζοντας θα καταστραφεί, ενώ όσο νερό απομείνει θα είναι μολυσμένο με κυάνιο, αρσενικό και βαρέα μέταλλα. Η γη θα γίνει ακατάλληλη για καλλιέργειες, καθώς η τοξική σκόνη από τα μεταλλεία, θα κάθεται επάνω σε φυτά, μολύνοντας τα. Ο τουρισμός θα καταστραφεί, κόσμος θα φύγει από την περιοχή. Υποστήριξαν ότι οι λίγες πρόσκαιρες θέσεις εργασίας που θα προσφέρουν τα μεταλλεία, θα κρατήσουν για λίγα χρόνια και μετά στην περιοχή δεν θα υπάρχει τίποτα που να κρατήσει τον κόσμο απασχολούμενο. Ο δικός μας «χρυσός», είναι η θάλασσα, ο καθαρός αέρας, τα δάση μας, ο τουρισμός και τα χωράφια μας, έλεγε ο κόσμος που δήλωνε αποφασισμένος να συνεχίσει για όσο καιρό χρειαστεί τον αγώνα ενάντια στα μεταλλεία.
Θρακιώτες, Κιλκισιώτες και Χαλκιδικιώτες, που μάλλον ποτέ δεν θα είχαν αλλιώς συναντηθεί, ενώθηκαν και ζυμώνονται στον κοινό αγώνα: παλεύουν για να αποτρέψουν τα σχέδια των χρυσολάγνων εταιρειών. Και μαζί τους κι’ άλλοι φίλοι, από κοντινά και πιο μακρινά μέρη. Ήτανε δυο, ήτανε τρεις, γίνανε χίλιοι δεκατρείς, κι’ όλο πληθαίνουν και πληθαίνουν. Και τρομάζουν πια για τα καλά τις χρυσοεταιρείες και τα προσκυνημένα όργανά τους.
ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΕΤΑΤΡΕΨΟΥΝ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ ΣΕ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΗ ΖΩΝΗ Η ΟΠΟΙΑ ΘΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΙ ΑΝΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ.
ΤΑ ΤΟΞΙΚΑ ΑΠΟΒΛΗΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΤΗΣ ΕΞΟΡΥΞΗΣ ΘΑ ΜΟΛΥΝΟΥΝ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΤΟΝ ΥΠΟΓΕΙΟ ΥΔΡΟΦΟΡΟ ΟΡΙΖΟΝΤΑ ΚΑΙ ΘΑ ΕΠΙΒΑΡΥΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ ΜΕ ΡΥΠΟΥΣ.
ΓΙΑ τους ΥΔΑΤΙΝΟΥΣ ΠΟΡΟΥΣ παραθέτουμε αυτολεξεί όσα επισημαίνει η πρόταση της εταιρείας «ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ»
«Μείωση των απορροών και αλλαγή στα φυσικοχημικά χαρακτηριστικά του νερού των επιφανειακών υδατικών συστημάτων».
«Μείωση των υδατικών αποθεμάτων των υδροφορέων με τους οποίους συνδέεται άμεσα η έμμεσα η περιοχή του έργου».
«Επιβάρυνση της ποιότητας των επιφανειακών και υπογείων νερών από ενδεχόμενες διαρροές από τους χώρους απόθεσης και τυχαίες διαρροές των γραμμών μεταφοράς».
Ζητάμε “συγνώμη”…
“Συγνώμη” … που μαζευτήκαμε αρκετές χιλιάδες πολίτες…
(στις μέρες μας –αλλά και παλιότερα- είναι πολύ δύσκολο, εάν όχι αδύνατο, να μαζευτούν τόσοι πολλοί άνθρωποι, εάν δεν υπάρχει κάποιο “χειροπιαστό” ΑΤΟΜΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ)
(στις μέρες μας –αλλά και παλιότερα- είναι πολύ δύσκολο, εάν όχι αδύνατο, να μαζευτούν τόσοι πολλοί άνθρωποι, εάν δεν υπάρχει κάποιο “χειροπιαστό” ΑΤΟΜΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ)
“Συγνώμη” … που δεν κάψαμε ούτε έναν κάδο απορριμμάτων ,
Θα παίρνατε “ωραία πλάνα” ΞΕΦΤΙΛΙΣΜΕΝΟΙ…
Θα παίρνατε “ωραία πλάνα” ΞΕΦΤΙΛΙΣΜΕΝΟΙ…
“Συγνώμη”… που δεν κάναμε γυαλιά καρφιά ούτε ένα μαγαζί,
Θα είχατε τότε ως δια μαγείας ανταποκρίσεις, από την μεγάλη μας πορεία, εκστομίζοντας υποκριτικά φράσεις κλισέ όπως “… αμαυρώθηκε από καταστροφές σε καταστήματα, η πορεία κατά των μεταλλείων”, επικεντρώνοντας τα φώτα της δημοσιότητας (όπως σχεδόν πάντα) στις καταστροφές και όχι στην πορεία. Δεν σαν κάναμε όμως την χάρη ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΙ ΓΥΜΝΟΣΙΑΛΑΓΚΕΣ…
Θα είχατε τότε ως δια μαγείας ανταποκρίσεις, από την μεγάλη μας πορεία, εκστομίζοντας υποκριτικά φράσεις κλισέ όπως “… αμαυρώθηκε από καταστροφές σε καταστήματα, η πορεία κατά των μεταλλείων”, επικεντρώνοντας τα φώτα της δημοσιότητας (όπως σχεδόν πάντα) στις καταστροφές και όχι στην πορεία. Δεν σαν κάναμε όμως την χάρη ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΙ ΓΥΜΝΟΣΙΑΛΑΓΚΕΣ…
“Συγνώμη”… που δεν ρίξαμε ούτε μια μολότοφ
“Συγνώμη”… που δεν σημειώθηκε κανένας προπηλακισμός.
“Συγνώμη”… που διαδηλώσαμε ειρηνικά …
“Συγνώμη”… που δεν σημειώθηκε κανένας προπηλακισμός.
“Συγνώμη”… που διαδηλώσαμε ειρηνικά …
Έχοντας γυρίσει στην Χαλκιδική, επιστρέφοντας από την πραγματικά μεγαλειώδη πορεία στην Θεσσαλονίκη και ρίχνοντας μια ματιά, στην μέχρι τώρα σχετική ειδησεογραφία, μας έκανε εντύπωση ο τρόπος (μη) κάλυψής της (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων), όχι μόνο από τα μεγάλα ΜΜΕ, αλλά γενικότερα.
Και αυτό, παρόλο που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στην Χαλκιδική δημοσιογράφους από την Le Monde, τους New York Times , το BBC , το Radio Canada και όχι από τα “έγκυρα” Ελληνικά ΜΜΕ.
Για το πόσοι πραγματικά είμαστε, μπορεί όποιος θέλει, να πάρει μια εικόνα, από τις πανοραμικές λήψεις, ιδιαίτερα κατά την είσοδο της ογκωδέστατης πορείας, στη λεωφόρο Νίκης.
Βέβαια, για τα μνημονιακά “έγκυρα” ΜΜΕ και τους διάφορους άλλους “ενημερωτικούς” σταθμούς είτε δεν υπήρξε ποτέ η πορεία σαν ειδησεογραφικό θέμα είτε “πνίγηκε” ανάμεσα στην “Τατσοπουλιάδα” και άλλα αναλόγου ύφους και ποιότητας δημοσιεύματα.
Φυσικά η ομοβροντία ΑΡΝΗΤΙΚΩΝ τοποθετήσεων – γνωματεύσεων – πορισμάτων, στην προοπτική λειτουργίας μεταλλείων χρυσού στην Χαλκιδική, αλλά και στο Κιλκίς και την Θράκη, των επιστημόνων του συμβουλίου περιβάλλοντος του ΑΠΘ, της Γεωπονικής Σχολής, του ΤΕΙ τουριστικών επαγγελμάτων δεν είναι “άξια λόγου” μπροστά στους ογκόλιθους -κυριολεκτικά και μεταφορικά- σκέψης και τεκμηρίωσης, της El Dorado και των αρΠΑΧΤικών που την συνδράμουν.
Ούτε οι αρνητικές γνώμες του συνόλου σχεδόν των αγροτικών, κτηνοτροφικών, αλιευτικών, τουριστικών κτλ ενώσεων και φορέων, έχουν σημασία για τους δήθεν “δημοκράτες”.
Ούτε η σχεδόν σύσσωμη αντίθεση των τοπικών πολιτικών, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ κομματικής τοποθέτησης τόσο στο Κιλκίς όσο και στην Θράκη με την εξαίρεση του δημάρχου Αρναίας – El Dorado κ. Πάχτα και δυο τριών ακόμα “αστέρων” της πολιτικής, στην πολύπαθη Χαλκιδική μας.
Το μήνυμα που στέλνει η μεγάλη (αλλά “αόρατη” από τα μεγάλα ΜΜΕ) συγκέντρωση της Θεσσαλονίκης είναι ξεκάθαρο:
Οι Καναδοί μαζί με τα διάφορα ντόπια αρΠΑΧΤικά, μαζί με την μνημονιακή, συγκυβέρνηση που διαδέχθηκε αυτήν του “μεγάλου στοχαστή” ΓΑΠ,
ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΤΩΝ ΤΟΠΙΚΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ για την εγκατάσταση μεταλλουργίας χρυσού.
Σε κάθε λειτουργούσα δημοκρατία αυτό θα σταμάταγε κάθε συζήτηση και δεύτερη σκέψη για λειτουργία μεταλλείων χρυσού.
ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΤΩΝ ΤΟΠΙΚΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ για την εγκατάσταση μεταλλουργίας χρυσού.
Σε κάθε λειτουργούσα δημοκρατία αυτό θα σταμάταγε κάθε συζήτηση και δεύτερη σκέψη για λειτουργία μεταλλείων χρυσού.
Σε κάθε άλλη περίπτωση όσοι θέλουν να αποπροσανατολίσουν αμφισβητώντας αυτό που είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού έχουν ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΕΝΝΑΛΑΚΤΙΚΗ ΛΥΣΗ:
ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΤΩΡΑ
Όλα τα υπόλοιπα είναι και ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ και ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ και όσοι τα προωθούν ή τα σιγοντάρουν, σπέρνοντας στην ουσία ανέμους θα θερίσουν ΘΥΕΛΛΕΣ…
ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΤΩΡΑ
Όλα τα υπόλοιπα είναι και ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ και ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ και όσοι τα προωθούν ή τα σιγοντάρουν, σπέρνοντας στην ουσία ανέμους θα θερίσουν ΘΥΕΛΛΕΣ…
ΤΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ
11.000.000 ευρώ. Tο τίμημα που κατέβαλε η Hellas Gold, για να αποκτήσει το δικαίωμα εκμετάλλευσης 317.000 στρεμμάτων στη Βόρεια Χαλκιδική με σύμβαση που υπέγραψε με το Ελληνικό Δημόσιο, κατόπιν μεσολάβησης του Πάχτα, τότε υφυπουργού Οικονομίας και σημερινού Δημάρχου Αριστοτέλη. Η σύμβαση έγινε χωρίς διαγωνισμό, με απευθείας ανάθεση σε μια εταιρεία που είχε δημιουργηθεί δυο μέρες πριν (με μετοχικό κεφάλαιο 60.000 ευρώ!) και με απαλλαγή της από οποιαδήποτε ευθύνη αποκατάστασης περιβαλλοντικών ζημιών που είχαν γίνει από την καναδική TVX Gold (έφυγε νύχτα από τα μεταλλεία Κασσάνδρας αφήνοντας απλήρωτους 472 εργαζόμενους – συνολικό χρέος της προς τους εργαζόμενους: 17 εκατ. ευρώ).
95.700.000 ευρώ. Το κέρδος των Μπόμπολα – Κούτρα – Τίμις (κύριων μετόχων της “Ελληνικός Χρυσός”) από την τμηματική πώληση της εταιρείας στη μητρική πολυεθνική European Goldfields.
408.000.000 ευρώ. Η αγοραία αξία των μεταλλείων, όπως υπολογίστηκε από διεθνή οίκο έξι μήνες μετά την πώλησή τους από το Ελληνικό Δημόσιο, δηλαδή 37 φορές παραπάνω. Αυτό δεν εμποδίζει την τότε ελληνική κυβέρνηση να επιδοτήσει την “Ελληνικός Χρυσός” με 15.000.000 ευρώ.
2.300.000.000 ευρώ. Η σημερινή αξία των μεταλλείων στο χρηματιστήριο του Τορόντο, μετά την εξαγορά της European Goldfields από την Eldorado Gold (πολυεθνική εταιρεία με έδρα τον Καναδά και με κύριους επενδυτές funds και τράπεζες όπως η JP Morgan και η Goldman Sachs) η οποία κατέχει πλέον το 95% των μετοχών της Ελληνικός Χρυσός.
15.436.000.000 (!) ευρώ. Η αξία των μεταλλευμάτων που βρίσκονται στα μεταλλεία της Χαλκιδικής.
0 ευρώ. Το κέρδος του Ελληνικού Δημόσιου. Σύμφωνα με τον Μεταλλευτικό Κώδικα, ο ορυκτός πλούτος ανήκει αποκλειστικά στις εταιρείες που τον εκμεταλλεύονται και δεν προβλέπεται η απόδοση δικαιωμάτων στο Δημόσιο από την εκμετάλλευσή του. Γι’ αυτό άλλωστε η Τρόικα αρνήθηκε να αποδεχθεί τα μεταλλεία της Χαλκιδικής στις εγγυήσεις που έδωσε η ελληνική κυβέρνηση για τη δανειακή σύμβαση.
«Όσοι αντιδρούν είναι υποκινούμενοι και οπισθοδρομικοί»
Το μεταλλείο που θέλει να κατασκευάσει η Eldorado Gold δεν θα είναι ένα υπόγειο ορυχείο με στοές όπως πιθανώς φαντάζονται πολλοί αλλά μια επιφανειακή εκμετάλλευση που θα αποσπά τον χρυσό κατόπιν επεξεργασίας του εδάφους με κυάνιο, μετατρέποντας τη γη σε απόρριμμα και αφήνοντας τοξικά κατάλοιπα, κυρίως κυάνιο, αρσενικό και θειικό οξύ.
0.8 γραμμάρια ανά τόνο είναι η περιεκτικότητα σε χρυσό του εδάφους στην περιοχή.
18 τόνοι εξορύγματος χρειάζονται για να γίνει ένα χρυσό δαχτυλίδι.
2 χιλιόμετρα θα είναι η διάμετρος του ανοιχτού ορύγματος που θα συνοδεύεται από λίμνες αποβλήτων όπου θα «αποθηκεύονται» τα τοξικά υγρά.
3.000 στρέμματα δάσους θα καταστραφούν για να υλοποιηθεί το έργο.
200 εκατ. τόνοι προβλέπεται να εξορυχθούν μέσα στα επόμενα χρόνια σύμφωνα με το σχέδιο της εταιρείας. Στα 2.500 χρόνια που λειτουργούν μεταλλεία στην περιοχή εξορύχθηκαν 30 εκατ. τόνοι, από τους οποίους οι 20 εκατ. τόνοι μετά το 1927 από τον Μποδοσάκη.
15.000.000 μ3: η ποσότητα νερού που αντλείται σήμερα ετησίως στην περιοχή των μεταλλείων, ξεπερνώντας την ετήσια κατανάλωση νερού ολόκληρου του νομού Χαλκιδικής.
691.000 λίτρα: η μέση κατανάλωση νερού ανά κιλό παραγόμενου χρυσού. Πέρα όμως από την κατασπατάληση του νερού, οι συνέπειες ενός ατυχήματος είναι ανυπολόγιστες. Το 2000, στη Baia Mare της Ρουμανίας διέρρευσαν από εξορυκτική μονάδα χρυσού 100.000 κυβικά μέτρα νερού με πολύ υψηλές συγκεντρώσεις κυανίου και άλλων βαρέων μετάλλων στον ποταμό Tisla και από εκεί στον Δούναβη, πλήττοντας εκτός από τη Ρουμανία, την Ουγγαρία και τη Σερβία, δηλητηριάζοντας το πόσιμο νερό, σκοτώνοντας δεκάδες χιλιάδες ψάρια και νεκρώνοντας τα οικοσυστήματα. Το περιβαλλοντικό ατύχημα στη Baia Mare θεωρείται το πιο καταστροφικό στην ιστορία της Ευρώπης μετά του Τσέρνομπιλ. Η καταστροφικότητα λοιπόν των μεταλλείων στις Σκουριές της Χαλκιδικής δεν αφορά μόνο τα γύρω χωριά, αλλά το σύνολο της Χαλκιδικής (αφού θα καταστραφεί ο υδροφόρος ορίζοντας), και σε περίπτωση ατυχήματος και τη Θεσσαλονίκη και ποιος ξέρει μέχρι πού…
Η γη, το νερό, ο αέρας είναι ανεκτίμητα και ανήκουν σε όλους/ες. Ο χρυσός από την άλλη είναι μια αφηρημένη έννοια που ιδιαίτερα σήμερα αποκτά αξία όταν χρησιμοποιείται ως «χρήμα», προκειμένου να εξισορροπήσει το «τρελό χρήμα», το χρήμα-αέρα που κατασκευάστηκε τις τελευταίες 3 δεκαετίες μέσα από το δανεισμό και τον τζόγο των χρηματιστηρίων. Να σημειώσουμε δε ότι μόνο το 10% των παγκόσμιων εξορυγμένων αποθεμάτων χρυσού αξιοποιείται σε κάποια χρηστική μορφή, ενώ από την άλλη η ποσότητα χρυσού που χρησιμοποιείται ως «χρήμα» στα χρηματιστήρια και στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι 7πλάσια από την πραγματική ποσότητα χρυσού που υπάρχει στον κόσμο.
«Ανάπτυξη, ανάπτυξη, ανάπτυξη» είναι η ιαχή που συνοδεύει τις εξαγγελίες για τα ορυχεία χρυσού, για τα μεταλλεία σε Φωκίδα και Φθιώτιδα, για τις ανεμογεννήτριες σε Λέσβο, Λήμνο, Μάνη, Κρήτη και αλλού, για τα εργοστάσια καύσης απορριμμάτων και ένα πλήθος άλλων εγκλημάτων που μας προσφέρονται ως αντίδοτο στην κρίση, που γεννήθηκε από την ίδια την ανάπτυξη. Τα ορυχεία χρυσού είναι τα πιο ακραία από όλα αυτά τα «αναπτυξιακά εγκλήματα», τόσο γιατί κανείς δεν επιχειρεί καν να αντικρούσει την καταστροφή που θα επιφέρουν, όσο και γιατί – όπως όλοι πια ξέρουν – κέρδος θα έχουν μόνο οι πολυεθνικές και βραχυπρόθεσμα μερικές εκατοντάδες εργαζόμενοι. Δεν είναι τυχαίο ότι ενώ η κομπίνα της σκανδαλώδους αγοραπωλησίας των μεταλλείων στη ΒΑ Χαλκιδική έγινε την περίοδο της ευμάρειας, τότε που δεν θα της έδιναν πολλοί σημασία, η υλοποίηση της κατασκευής των μεταλλείων προωθείται τώρα με την κρίση. Εδώ, ο εκβιασμός τίθεται ανοιχτά: ή θα αποδεχτούμε επιλογές άμεσα και ολοφάνερα καταστροφικές, ή δεν θα καταφέρουμε να επιβιώσουμε.
Το πρόβλημα με την καπιταλιστική ανάπτυξη δεν είναι απλά ότι κάποιοι επιχειρηματίες και πολιτικοί κερδίζουν υπέρογκα ποσά σε βάρος των υπολοίπων, καταστρέφοντας – στο όνομα του κέρδους – το περιβάλλον, αλλά ότι οι ζωές όλων μας κυβερνώνται από την παγκόσμια μαφία του χρήματος, που σκορπά το θάνατο. Η ανάπτυξη αποδεικνύεται ένας φαύλος κύκλος που, σε κάθε επανάληψη του, διαμορφώνει τους όρους για μια πιο άγρια εκμετάλλευση, μέσω της διάλυσης των κοινωνιών, της αποδυνάμωσης των ατόμων και της ολοένα και ισχυρότερης πρόσδεσής τους στο άρμα της μηχανής θανάτου και καταστροφής – του καπιταλισμού. Έτσι, μέσα σε αυτή την κατάρρευση, δημιουργούνται ανθρωπότυποι, που – στην απεγνωσμένη τους αναζήτηση για ατομικές λύσεις – υποκύπτουν στον εκβιασμό και ταυτίζουν τα συμφέροντά τους με αυτά των πολυεθνικών, αδιαφορώντας για τις συνέπειες προς το κοινωνικό σύνολο, συνέπειες που τελικά θα φτάσουν και στους ίδιους.
Το σύστημα μας θέλει ανίκανους να πάρουμε αποφάσεις για τις ζωές μας και εξαρτά την επιβίωσή μας από το αν θα επιλέξουμε να προσδεθούμε στο δυναμικό κινητήρα του καπιταλισμού, απολαμβάνοντας έτσι ένα μερίδιο από τα κέρδη της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Αν όμως θέλουμε να αντισταθούμε στα σχέδια της δικτατορίας του χρήματος και να οικοδομήσουμε έναν άλλο κόσμο, δεν θα υποκύψουμε στον εκβιασμό της κρίσης, που μας προτείνει νέες καταστροφές και ταυτόχρονα οδηγεί σε απελπισμένη επιδίωξη της ατομικής διάσωσης, δρομολογώντας το συλλογικό χαμό, ούτε θα εναποθέσουμε το μέλλον μας στα χέρια σωτήρων. Αντίθετα, θα αγωνιστούμε για να υπερασπιστούμε τα κοινά αγαθά, να σταματήσουμε τη δράση των μεγα-εταιρειών και των πολιτικών τους υπαλλήλων και να αποτρέψουμε τη διάλυση των κοινωνιών.
Η κοινωνική αλληλεγγύη, η συλλογική συνείδηση, και οι ανθρώπινες αξίες είναι τα όπλα μας. Να συναντηθούμε και να συζητήσουμε:
Ποια αγαθά είναι απαραίτητα; Ποιες αξίες πρέπει να υπερασπιστούμε;
Πώς θα παίρνουμε αποφάσεις; Πώς θα οργανωθούμε για να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας;
Όποιος σιωπά είναι συνένοχος στο έγκλημα…
H αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου προβάλλεται ως η ενδεδειγμένη απάντηση στην οικονομική κρίση που μαστίζει την Ελλάδα. Tο ελληνικό κράτος έχει παραχωρήσει τα μεταλλευτικά δικαιώματα μιας έκτασης 317.000 στρεμμάτων στη Β. Χαλκιδική, πλούσια σε χρυσό, χαλκό και άλλα μέταλλα, στην καναδική πολυεθνική Eldorado Gold. Όμως, κάτοικοι της περιοχής που χρόνια αντιστέκονται στη δημιουργία ορυχείου χρυσού στην περιοχή τους, υποστηρίζουν ότι η επένδυση θα προκαλέσει ανεπίστρεπτη καταστροφή στο περιβάλλον, με τα οφέλη να είναι λιγότερα από τις απώλειες.
«Ο Θησαυρός της Κασσάνδρας» είναι μια ακτινογραφία του σύγχρονου ελληνικού κράτους, πριν και κατά την διάρκεια της κρίσης.
Το δάσος των Σκουριών με τις υπεραιωνόβιες οξιές και δρυς του, είναι ένα από τα λίγα δάση της Ελλάδας που έχουν γλιτώσει από τις πυρκαγιές και την ληστρική εκμετάλλευση. Δυσπρόσιτο και άγνωστο στους πολλούς, το δάσος βρίσκεται στο όρος Κάκαβος της Βορείου Χαλκιδικής. Στη γη που γέννησε τον Αριστοτέλη, στις πύλες του Αγίου Όρους.
«Τα δάση αυτά είναι για τη χώρα μας δάση αναφοράς, βρίσκονται εδώ από αρχαιοτάτων χρόνων. Χαρακτηρίζονται ως αρχέγονα δάση και αυτά, σπανίζουν τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο», λέει ο Θεοχάρης Ζάγγας, Πρόεδρος της Ελληνικής Δασολογικής Εταιρείας, τονίζοντας την τεράστια οικολογική σημασία του δάσους των Σκουριών.
Και πράγματι, ίσως τίποτα να μη διατάρασσε ποτέ την ησυχία αυτής της περιοχής, αν κάτω από τις ρίζες των δέντρων, δεν υπήρχε ένα σημαντικό κοίτασμα χρυσού και χαλκού, αξίας περίπου 12 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Αυτός είναι και ο λόγος που το ορυχείο στις Σκουριές βρίσκεται στο επίκεντρο του επενδυτικού σχεδίου της «Ελληνικός Χρυσός», της κοινοπραξίας που είναι υπεύθυνη για την εκτέλεση του έργου. Το 95% αυτής της εταιρείας ανήκει στην καναδική Eldorado Gold, και το υπόλοιπο 5% ανήκει στην ελληνική κατασκευαστική εταιρεία ΑΚΤΩΡ, του ομίλου Μπόμπολα.
Η εταιρεία θέλει να κατασκευάσει στην καρδιά του δάσους, ένα ανοιχτό και ένα υπόγειο ορυχείο, προκειμένου να εξορύξει το κοίτασμα. Το ανοιχτό ορυχείο θα έχει διάμετρο 700 μέτρα και βάθος 200. Το υπόγειο θα έχει σήραγγες μήκους 25 χιλιομέτρων, που θα φτάνουν ακόμα και τα 770 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της γης. Επίσης θα κατασκευαστεί ένα εργοστάσιο επεξεργασίας, καθώς και δύο λεκάνες εναπόθεσης αποβλήτων.
Η σχετική περιβαλλοντική μελέτη έχει εγκριθεί από το ελληνικό κράτος και η αποψίλωση του δάσους έχει ήδη ξεκινήσει. Όμως το έργο συναντά την αντίσταση πολλών κατοίκων της περιοχής, που έχουν προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας ζητώντας την ακύρωσή του.
Πλέον, το δάσος αποτελεί πεδίο σκληρών συγκρούσεων. Συχνά δονείται από τις πορείες και τα συνθήματα των διαδηλωτών ενάντια στο ορυχείο, φωνές που τις περισσότερες φορές αντιμετωπίζονται με βίαιη καταστολή και πνίγονται στα δακρυγόνα από τις δυνάμεις της αστυνομίας.
«ΤΟ ΦΡΑΓΜΕΝΟ ΔΑΣΟΣ ΜΑΣ ΘΥΜΙΖΕΙ ΑΟΥΣΒΙΤΣ»
«Όλος ο κόσμος της περιοχής είναι ξεσηκωμένος, δεν πρόκειται να τα αφήσει αυτά τα πράγματα. Και ο κόσμος αυτός δεν παλεύει για μεροκάματο, παλεύει για να κρατήσει τον τόπο του, δεν έχει οικονομικά συμφέροντα, βλέπει μόνο μπροστά του, βλέπει τα παιδιά του, το μέλλον αυτής της περιοχής», μας λέει ο Τόλης Παπαγεωργίου, μέλος του Παρατηρητηρίου Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων, που έχει δέσει τη ζωή του με το κίνημα που εναντιώνεται στη δημιουργία του ορυχείου.
Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που η Β. Χαλκιδική βρίσκεται μπροστά σε ανάλογα επενδυτικά σχέδια. Στο παρελθόν, στα τέλη της δεκαετίας του ’90, η επίσης καναδική εταιρεία TVX Gold θέλησε να κατασκευάσει στην περιοχή ένα ορυχείο χρυσού και τότε οι κάτοικοι είχαν ανατρέψει τα σχέδιά της με ένα δυναμικό κίνημα αντίστασης. Μέχρι και στρατιωτικός νόμος είχε επιβληθεί στην περιοχή, με απαγόρευση της κυκλοφορίας, αλλά τελικά το Συμβούλιο της Επικρατείας δικαίωσε τους κατοίκους, ακυρώνοντας το επενδυτικό σχέδιο της TVX Gold.
Η εταιρεία έχει περιφράξει τις εγκαταστάσεις της με συρματοπλέγματα, κάμερες και συστήματα συναγερμού, τοποθετημένα ακόμα και στα κλαδιά των δέντρων. Το φυλάκιο της πύλης, βρίσκεται πάνω σε ένα δημόσιο δρόμο και όπως καταγγέλλουν οι κάτοικοι, μαυροντυμένοι σεκιούριτι τους ζητούν στοιχεία ταυτότητας για να τους αφήσουν να περάσουν. Όταν μας οδήγησαν εκεί, οι άνδρες της ιδιωτικής ασφάλειας μας βιντεοσκοπούσαν με τα κινητά τους τηλέφωνα. «Στα πενήντα χρόνια που ζω, δεν θυμάμαι ποτέ αυτό το δάσος να έχει φραχτεί από καμιά εταιρεία. Αυτό εδώ μας θυμίζει Άουσβιτς», καταγγέλλει ο Δημήτρης Κάλτσος, που έχει γεννηθεί και μεγαλώσει στην περιοχή.
«Μήπως κάποιοι άνθρωποι δημιούργησαν συνθήκες για να με εξαναγκάσουν να το κάνω; Αν συμβαίνει αυτό, δεν θα απολογηθώ κιόλας», απαντά ο κ. Στρατουδάκης, Γενικός Διευθυντής της Ελληνικός Χρυσός. «Όταν, για να διογκωθείς, μαζεύεις ό,τι τυχάρπαστο υπάρχει στην Ελλάδα, αρχίζει το θέμα και μπαίνει στην έννοια της δολιοφθοράς. Αυτό λοιπόν δημιούργησε προβλήματα στην Αστυνομία, η οποία σχεδόν μου επέβαλε να δημιουργήσω συνθήκες προστασίας απέναντι σε συγκεκριμένα πράγματα».
317.000 ΣΤΡΕΜΜΑΤΑ ΓΙΑ 11.000.000 ΕΥΡΩ
Ωστόσο, το ελληνικό κράτος δεν έχει παραχωρήσει τα μεταλλευτικά δικαιώματα μόνο στο δάσος των Σκουριών. Έχει παραχωρήσει τα μεταλλευτικά δικαιώματα μιας έκτασης 317.000 στρεμμάτων. Σε αυτά συμπεριλαμβάνονται δύο προϋπάρχοντα ορυχεία μαζί με τις εγκαταστάσεις τους, 310 σπίτια στο Στρατώνι, καθώς και τα δικαιώματα έρευνας και επέκτασης της εξορυκτικής δραστηριότητας με το άνοιγμα και άλλων μεταλλείων.
«Το μεταλλευτικό πεδίο στη Χαλκιδική είναι ίσως ένα από τα μεγαλύτερα στον κόσμο», βεβαιώνει ο κ. Στρατουδάκης, Γενικός Διευθυντής της Ελληνικός Χρυσός. «Και μάλιστα κακώς είναι μονότονα προσανατολισμένο στον χρυσό. Είναι ένα πολυμεταλλικό μεταλλευτικό πεδίο. Έχει χαλκό, έχει άργυρο, έχει χρυσό, έχει μόλυβδο, έχει ψευδάργυρο. Όλα είναι δίπλα μας!»
Το αντάλλαγμα που πλήρωσε η εταιρεία στο ελληνικό κράτος για να αποκτήσει τα παραπάνω ήταν 11 εκατομμύρια ευρώ. «Το μεγαλύτερο σκάνδαλο που έχει γίνει στην Ελλάδα, δεν είναι ούτε η Ζίμενς, ούτε το Βατοπέδι, το μεγαλύτερο σκάνδαλο που έχει γίνει τα τελευταία χρόνια είναι η μεταβίβαση αυτής εδώ της περιοχής στην «Ελληνικός Χρυσός» και η ελληνική Βουλή πρέπει να το δει ξανά το θέμα», λέει ο κ. Λάζαρος Τόσκας, μέλος των επιτροπών αγώνα ενάντια στα ορυχεία. «Ο κύριος Πάχτας ξεπούλησε ορυκτό πλούτο αξίας δισεκατομμυρίων, χωρίς κανένα αντάλλαγμα».
Η ΑΓΟΡΑΠΩΛΗΣΙΑ
Ο κος Πάχτας εδώ και χρόνια έχει εγκαταλείψει την κεντρική πολιτική σκηνή. Έχει επιστρέψει στον τόπο του και σήμερα είναι δήμαρχος του δήμου Αριστοτέλη, όπου και σχεδιάζεται το χρυσωρυχείο. Ήταν ο άνθρωπος που ως υφυπουργός οικονομικών μεταβίβασε το μεταλλευτικό πεδίο για 11.000.000 ευρώ στην Ελληνικός Χρυσός. Ήταν Δεκέμβριος του 2003. Την εποχή που χρήματα (φαινομενικά) υπήρχαν, που η χώρα κατασκεύαζε μεγάλα έργα για τους ολυμπιακούς αγώνες.
Ο κος Πάχτας εδώ και χρόνια έχει εγκαταλείψει την κεντρική πολιτική σκηνή. Έχει επιστρέψει στον τόπο του και σήμερα είναι δήμαρχος του δήμου Αριστοτέλη, όπου και σχεδιάζεται το χρυσωρυχείο. Ήταν ο άνθρωπος που ως υφυπουργός οικονομικών μεταβίβασε το μεταλλευτικό πεδίο για 11.000.000 ευρώ στην Ελληνικός Χρυσός. Ήταν Δεκέμβριος του 2003. Την εποχή που χρήματα (φαινομενικά) υπήρχαν, που η χώρα κατασκεύαζε μεγάλα έργα για τους ολυμπιακούς αγώνες.
Στην Χαλκιδική ωστόσο επικρατεί αναβρασμός. Η προηγούμενη εταιρεία χρυσού, η ΤVX Gold είχε πτωχεύσει και έφευγε από τη χώρα. Εκατοντάδες εργαζόμενοι των ορυχείων, απλήρωτοι επί μήνες και μπροστά στον κίνδυνο της ανεργίας είχαν κλειστεί στις στοές και έκαναν απεργία πείνας. Συνάδελφοί τους διαμαρτύρονταν δυναμικά έξω από το υπουργείο οικονομικών στο κέντρο της Αθήνας.
Ο κ. Πάχτας έψαχνε απεγνωσμένα για μια λύση. «Εμείς τετραγωνίσαμε τον κύκλο», θυμάται. «Χτύπησα όλες τις πόρτες των Ελλήνων επιχειρηματιών που θα μπορούσαν να έχουν μια συνάφεια με το θέμα. Κανείς δεν ήθελε να βάλει το κεφάλι του στον τορβά». Τελικά επενδυτής βρέθηκε. Ήταν η εταιρεία Ελληνικός Χρυσός Α.Ε. που είχε συσταθεί τρεις μέρες πριν την αγοραπωλησία. Κύριοι μέτοχοι εκείνη την περίοδο ήταν η κατασκευαστική ΑΚΤΩΡ του ομίλου Μπόμπολα, το υψηλόβαθμο στέλεχος του ομίλου κ. Δημήτρης Κούτρας και η Καναδική εταιρεία European Goldfields.
Η μέθοδος που επιλέχθηκε για να περάσουν τα ορυχεία στη νέα εταιρεία ήταν η εξής: Το ελληνικό δημόσιο θα αγόραζε τα μεταλλεία από την TVX που έφευγε από τη χώρα για 11 εκατομμύρια ευρώ και την ίδια μέρα θα τα πουλούσε στην «Ελληνικός Χρυσός» στην ίδια ακριβώς τιμή. Ούτε σεντς παραπάνω, ούτε σεντς παρακάτω.
«Όπως ήταν ολόκληρο, το πήραμε και το ξαναδώσαμε στην άλλη μεριά», λέει ο κ. Πάχτας. «Για να κρατήσουμε τις θέσεις απασχόλησης, για να κρατήσουμε την επένδυση ζωντανή.» Τα 11 εκατομμύρια ευρώ που πήρε το ελληνικό κράτος, δεν πήγαν στα ταμεία του. Δόθηκαν ως αποζημιώσεις στους εργαζόμενους της εταιρείας που έφευγε.
«Ξέρετε τι έκανε για την TVX ο Πάχτας; Όταν έμειναν 472 άνθρωποι άνεργοι, δεν τους πλήρωσε η TVX GOLD η μητρική που είχε υποχρέωση να τους πληρώσει, και δεν ήταν πτωχή, τους πληρώσατε εσείς και εγώ», υποστηρίζει ο κ. Τόλης Παπαγεωργίου από το Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων.
«Ο πλούτος που πουλήσανε είναι δεκάξι δις και τα δώσανε τσάμπα σε μια εταιρεία που δημιουργήθηκε την προηγούμενη μέρα της μεταβίβασης με μετοχικό κεφάλαιο εξήντα χιλιάδες ευρώ», καταγγέλλει ο κ. Λάζαρος Τόσκας και επισημαίνει: «Έξι μήνες μετά την αγοραπωλησία, τα ορυχεία κοστολογήθηκαν 408 εκατομμύρια ευρώ!»
«Τι αξία είχε τότε; Τι αξία είχε τότε; Θυμάστε;» ρωτά με ένταση ο κ. Πάχτας «Η εταιρεία είχε πτωχεύσει. Μια εταιρεία που έχει πτωχεύσει, πόσο αξίζει, ξέρετε; Πόσο αξίζει μια εταιρεία που έχει πτωχεύσει; Μηδέν. Αξίζει παραπάνω;»
«Στην ουσία ήτανε μια σύμβαση μεταξύ δύο ιδιωτών, και διαμεσολάβησε για μια ώρα περίπου το ελληνικό δημόσιο, έτσι ώστε και εμείς να διασφαλιστούμε ότι αγοράζουμε κάτι συγκεκριμένο και με συγκεκριμένα βάρη, αλλά και το ελληνικό δημόσιο να διασφαλίσει τη συνέχεια της επένδυσης», λέει ο κ. Πέτρος Στρατουδάκης, Γενικός Διευθυντής της “Ελληνικός Χρυσός”.
Η ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΖΗΤΑ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ
Για την υπόθεση αυτή το 2008, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζήτησε από την Ελλάδα εξηγήσεις. Για το ποσό της συναλλαγής και τη μέθοδο που αυτή έγινε, για το ότι η εταιρεία “Ελληνικός Χρυσός” απαλλάχτηκε από την υποχρέωση καταβολής φόρου μεταβίβασης, και για το ότι κατέβαλε μειωμένες δαπάνες δικηγόρων και συμβολαιογράφων.
Οι ελληνικές απαντήσεις δεν κρίθηκαν ικανοποιητικές και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η τιμή πώλησης των Μεταλλείων Κασσάνδρας στην Ελληνικός Χρυσός το 2003 ήταν κατώτερη της πραγματικής αγοραίας αξίας τους, και ότι, ως εκ τούτου, η εταιρεία έλαβε παράνομη ενίσχυση από το ελληνικό κράτος ύψους €15,3 εκατ. ευρώ, κατά παράβαση των κανόνων της Ε.Ε. Η Επιτροπή ζήτησε τα χρήματα αυτά, συν τους τόκους, να επιστραφούν στο ελληνικό δημόσιο.
«Και όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση ζήτησε να επιστρέψει η «Ελληνικός Χρυσός» δεκαπεντέμισι εκατομμύρια ευρώ στο ελληνικό δημόσιο, ο τότε Υπουργός Περιβάλλοντος, ο κύριος Παπακωνσταντίνου, προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, για να μην πληρώσουν οι ιδιώτες τα δεκαπεντέμισι εκατομμύρια στο κράτος», λέει ο κ. Τόσκας. «Είναι να τραβάς τα μαλλιά σου, είναι σκάνδαλα απερίγραπτα.»
«Το ελληνικό κράτος παγίως προσφεύγει κατά των αποφάσεων της ευρωπαϊκής επιτροπής όταν κρίνει ότι δεν έχει κάνει καλά τη δουλειά της», απαντά ο κ. Παπακωνσταντίνου. «Γιατί δεν έχει το αλάθητο η ευρωπαϊκή επιτροπή, πολλές φορές λέει πράγματα με τα οποία διαφωνούμε». Η εκδίκαση της προσφυγής εκκρεμεί μέχρι σήμερα.
«Εγώ είμαι περήφανος για τη θέση που πήραμε τότε!», προσθέτει ο κ. Πάχτας. «Γιατί αυτό που κάναμε τότε, δίνει προοπτική στη ζωή σήμερα. Αν θα πάρει η πολιτεία δηλαδή, πέντε, δέκα εκατομμύρια παραπάνω, λίγο είναι το πρόβλημα για μένα».
«Η ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ ΜΑΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΙΚΡΟ ΠΑΡΙΣΙ»
Το ελληνικό κράτος είναι αποφασισμένο να προστατέψει την επένδυση της «Ελληνικός Χρυσός», που εμφανίζεται άλλωστε ως η μεγαλύτερη στη χώρα, σε αυτή την περίοδο της καλπάζουσας οικονομικής κρίσης.
Ωστόσο, δεν θα πάρει δικαιώματα εξόρυξης, ένα ποσοστό σε χρήμα, δηλαδή, από τον πλούτο που θα βγαίνει από τα σπλάχνα της γης. Ο Μεταλλευτικός Κώδικας της Ελλάδας, που γράφτηκε επί χούντας, δεν προβλέπει κάτι τέτοιο, σε αντίθεση με άλλα κράτη της Ευρώπης και του κόσμου.
Ο κ. Παπακωνσταντίνου ρωτήθηκε πώς τελικά κερδίζει η χώρα από αυτή την επένδυση: «Το κράτος κερδίζει γιατί παίρνει φόρους, το κράτος κερδίζει γιατί προσλαμβάνονται πάνω από 1.000 άτομα και αυτά τα άτομα έχουν εισοδήματα, άρα πληρώνουν φόρους, υπάρχουν ασφαλιστικές εισφορές, το κράτος σίγουρα δεν κερδίζει μην αξιοποιώντας τα κοιτάσματα που έχει».
«Μια επένδυση, μια επιχείρηση δημιουργεί παραγωγική δραστηριότητα», προσθέτει ο κ. Πάχτας. «Η δική μας λοιπόν, δημιουργεί 1.500 – 1.600 θέσεις απασχόλησης και άλλες 3.000 άμεσες παρελκόμενες. 5.000 νέες θέσεις απασχόλησης», επισημαίνει ο κ. Πάχτας. «Ξέρετε τι σημαίνει αυτό για τα ταμεία του ελληνικού κράτους; Σε ποια άλλη περιοχή της Ελλάδας δημιουργούνται σήμερα 5.000 θέσεις εργασίας;».
Οι εργαζόμενοι της Ελληνικός Χρυσός στο εν ενεργεία ορυχείο του Στρατωνίου, ούτε λέξη δεν θέλουν ν’ ακούσουν σχετικά με την αμφισβήτηση της επένδυσης από τους συμπατριώτες τους. Μαζεμένοι γύρω από ένα τραπέζι σε ένα διάλλειμα της σκληρής δουλειάς τους, μιλάνε έντονα και εκνευρισμένα.
«Ποια επιχείρηση παίρνει κόσμο σήμερα, το 2012; Η Χαλκιδική μας θα γίνει μικρό Παρίσι. Όλοι διώχνουν, καίγεται ο τόπος μας και εμείς το χαβά μας δηλαδή;», λέει αγανακτισμένος ένας εργαζόμενος. «Με τί θα πάμε ρε παιδιά μπροστά; Μην τρελαθούμε τώρα δηλαδή! Τι έχει η Ελλάδα για να πάμε μπροστά; Όχι το ένα, όχι τ’ άλλο, να σηκωθούμε να φύγουμε απ’ τον τόπο μας;», λέει ένας άλλος.
«Καταλαβαίνει κανείς ότι όλοι θέλουμε τις θέσεις εργασίας, δε σημαίνει όμως ότι για αυτές τις θέσεις εργασίας ξεπουλάμε τα πάντα. Ξεπουλάμε δημόσια περιουσία, ξεπουλάμε τις ζωές μας, ξεπουλάμε το δάσος μας, ξεπουλάμε τα πάντα. Δεν είπαμε εμείς να μην συνεχίσουν τα υπάρχοντα μεταλλεία να δουλεύουν, να μην έχει θέσεις εργασίας. Όχι όμως ξεπουλώντας τα πάντα», απαντά ο Λάζαρος Τόσκας.
Η ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΕΙΦΟΡΙΑΣ
Ο Γιώργος Καλύβας ζει μέσα στο δάσος, όπως έκαναν παλιότερα οι γονείς του και οι παππούδες του. Κερδίζει τη ζωή του δουλεύοντας με κόπο ένα κτήμα, όπου έχει βάλει καστανιές, καρυδιές, κερασιές, μελίσσια… «Δεν πειράζω τη φύση, εδώ συμβιώνω μαζί της», μας λέει. «Κομμάτι της είμαι κι εγώ και έτσι πρέπει να αντιλαμβανόμαστε την ύπαρξη μας, να είναι τα βήματά μας ελαφρά επάνω στη γη, να μην είναι βαριά».
Το σπίτι του βρίσκεται ακριβώς δίπλα εκεί που προβλέπεται να χτιστεί το ένα απ’ τα φράγματα εναπόθεσης των τελμάτων του ορυχείου, αλλά είναι αποφασισμένος να μην εγκαταλείψει τη γη του. «Εγώ θα πρέπει να είμαι ο τελευταίος που θα φύγει από εδώ, ίσως να με χτίσουν κι εμένα μέσα στο μπετόν, στο φράγμα», ομολογεί στον ίδιο του τον εαυτό.
Το δάσος ήταν κάποτε γεμάτο ζωή. Οικογένειες ολόκληρες είχαν εδώ τους μπαξέδες τους, κι όπως λένε, στην κατοχή, το βουνό έσωσε τον κόσμο από την πείνα. Ακόμα και τώρα, ένας ολόκληρος κόσμος ζει σε σχέση με το βουνό. «Όλοι αυτοί οι άνθρωποι εδώ πέρα είναι γεωργοί, είναι κτηνοτρόφοι, πιο κάτω είδατε ένα εργοστάσιο τυροποιίας. Φαντάζεστε ότι θα γίνει το ορυχείο, και θα αγοράσει κανείς το τυρί από δω; Ή θα πάρει το γάλα, θα πάρει το κρέας ή θα πάρει το λαχανικό, ή θα πάρει τα μύδια της περιοχής ή θα πάρει τα ψάρια της περιοχής; Ή θα έρθει κανένας τρελός εδώ να κάνει τουρισμό;», μας λέει ο Τόλης Παπαγεωργίου. «Υπάρχει ένας βασικός παράγοντας που λέγεται αειφορία. Το μετάλλευμα έχει την εξής ιδιότητα, το βγάζεις μια φορά από τη γη, το επεξεργάζεσαι το πουλάς και χάθηκε. Αυτό που αφήνεις μετά στον τόπο είναι απόβλητα».
“Αξίζει πιστεύω να επιβαρύνουμε μια περιοχή της τάξης του 0,4% για να μπορέσουμε να ζήσουμε. Δεν μπορούμε να ζήσουμε μόνο με το φυτό και με το δέντρο. Έχουμε εκατοντάδες εκατομμύρια δέντρα να ζήσουμε και ευτυχώς η περιοχή μας επαναλαμβάνω, είναι από τις πιο πράσινες περιοχές του τόπου μας», σημειώνει ο κ. Πάχτας. «Να τον αφήσουμε το χαλκό εκεί; Αν παράδειγμα, τα καλώδια στα σπίτια μας, ήταν ξύλινα, δεν θα κόβαμε δέντρα για να μεταφέρουμε το ρεύμα; Ούτε έχει καμία διαφορά», συμπληρώνει ο κ. Στρατουδάκης της «Ελληνικός Χρυσός».
ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΧΩΡΙΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ;
Κάτοικοι και επιστημονικοί φορείς υποστηρίζουν ότι οι επιπτώσεις του νέου ορυχείου στο περιβάλλον, με τη μετατροπή της περιοχής σε βαριά βιομηχανική ζώνη, θα είναι σε τέτοιο βαθμό καταστροφικές, που δε θα μπορούν να αντισταθμιστούν με κανένα όφελος. Προειδοποιούν πως οι επεμβάσεις που θα γίνουν στο όρος Κάκαβος για το ορυχείο των Σκουριών θα πλήξουν ανεπανόρθωτα τους υδάτινους πόρους της περιοχής.
«Απ’ ότι βλέπω, πάνω στις Σκουριές, προτείνουν τη διάνοιξη γεωτρήσεων για να κατεβάσουν την υπόγεια στάθμη, προκειμένου να μπορέσουν να δουλέψουν. Αυτό θα κατεβάσει τόσο πολύ την υπόγεια στάθμη, που θα δημιουργηθεί πρόβλημα υδατικού ισοζυγίου», προειδοποιεί ο κ. Καραμούζης, καθηγητής υδραυλικής στο ΑΠΘ. «Θα έρθει μια ανατροπή της υπάρχουσας κατάστασης. Όλο το βουνό εκεί πάνω, θα το στεγνώσει στην κυριολεξία, θα μειωθούν οι πηγές», σημειώνει.
Από την πλευρά τους, τόσο ο κ. Πάχτας όσο και ο κ. Στρατουδάκης της «Ελληνικός Χρυσός» υπογραμμίζουν ότι τίποτα τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί. «Είμαι ο πρώτος που έχω πει ότι αν χαθεί μια σταγόνα νερού, εγώ θα διακόψω την επένδυση. Τα νερά για την προ του Άθω περιοχή, για την περιοχή Ουρανούπολης, Νέα Ρόδων, Αμμουλιανής, Ιερισσού και Στρατωνίου, γιατί όλοι αυτοί υδρεύονται από μια υδρολογική λεκάνη», διαβεβαιώνει ο δήμαρχος κ. Πάχτας.
Ο κ. Παπακωνσταντίνου, ήταν ο Υπ. Περιβάλλοντος που τον Ιούλιο του 2011, μέσα σε 10 μέρες από την ανάληψη των καθηκόντων του, ενέκρινε την Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, προκειμένου να προχωρήσει το έργο της εταιρείας. «Εδώ η χώρα πρέπει ν’ αποφασίσει ορισμένα πράγματα. Θέλει ή δε θέλει ανάπτυξη; Θέλει ή δε θέλει ν’ αξιοποιήσει τον ορυκτό της πλούτο; Εάν δε θέλει, τότε να το πούμε και να το πάρουμε απόφαση συνολικά. Αλλά θα είμαστε η μόνη χώρα στην Ευρώπη, η οποία έχει ορυκτό πλούτο και δεν τον αξιοποιεί», σημειώνει.
Ο Γιώργος Καλύβας, χωμένος στην καρδιά του δάσους, μακριά από τα γραφεία των υπουργών όπου λαμβάνονται οι αποφάσεις που απειλούν να του αλλάξουν τη ζωή, αντιμετωπίζει την κατάσταση στωικά: «Πιστεύω ότι είναι κι ένας μεταμοντέρνος πόλεμος αυτός που γίνεται τοπικά εδώ, δηλαδή μια εισβολή με κεφάλαια και με νόμους, για να σε πάρουν τις πρώτες ύλες και να σε αφήσουν τη ρύπανση, τη μόλυνση, τα υποπροϊόντα», μας λέει. «Αυτό είναι ύβρη, για να θυμηθούμε και τους αρχαίους. Δεν θα υπάρχει επιστροφή».
δείτε στη ΝΕΤ την Tετάρτη 28 Νοεμβρίου 2012 στις 23:30 τον Εξάντα:
«ο χρυσός στα χρόνια της κρίσης και ο θησαυρός της Κασσάνδρας»
πηγές:
http://antigoldgreece.wordpress.com/
http://www.exandasdocumentaries.com/gr/documentaries/chronologically/2012-2013/330-xrysos-sta-xronia-tis-krisis-o-thisavros-tis-kassandras
http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+TA+P7-TA-2010-0145+0+DOC+XML+V0//EL ευρωκοινοβούλιο για μεταλλευτικές δραστηριότητες
http://www.blog.gr/article_green.php?id=91443&category_id=29
Η απάτη της μεταβίβασης των Μεταλλείων Κασσάνδρας στην ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ
http://antigoldgreece.wordpress.com/2008/12/14/eg_eu_court/
Πώς οι Μπόμπολας-Κούτρας-Timis έβγαλαν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ “μεταπωλώντας” τα Μεταλλεία Κασσάνδρας που τους ΧΑΡΙΣΕ το Ελληνικό Δημόσιο!
http://antigoldgreece.wordpress.com/2008/12/19/bobolas-koutras-timis/
Η συνενοχή των δυο μεγάλων κομμάτων στην καταλήστευση των Μεταλλείων Κασσάνδρας
http://antigoldgreece.wordpress.com/2008/12/22/pasok_nd_metalleia/
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΧΤΑΣ – ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ Α.Ε. – ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΟΜΠΟΛΑΣ
http://antigoldgreece.wordpress.com/2012/10/05/paxtas-bobolas-hellasgold/
“Χρυσό” Αναπτυξιακό Πρότυπο
http://antigoldgreece.wordpress.com/2012/09/15/chryso-anaptyksiako-protypo/
Εξώδικο από την Ένωση Αστυνομικών Υπαλλήλων Θεσσαλονίκης κατά της ηγεσίας της ΕΛ.ΑΣ για φύλαξη ιδιωτικών ορυχείων χρυσoύ στη Χαλκιδική
http://antigoldgreece.wordpress.com/2012/10/04/exodiko-astynomiko/
http://olympia.gr/2010/03/23/%ce%bc%cf%80%cf%8c%ce%bc%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%b1%cf%82-goldman-sachs-%cf%84%ce%b1-%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9%cf%81%ce%ac%ce%ba%ce%b9%ce%b1-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%bb%cf%85%ce%bc/
http://www.filoumenos.com/index.php?option=com_content&view=article&id=710:2010-03-23-13-32-18&catid=40:2009-07-27-00-16-54&Itemid=69
http://antigoldgreece.wordpress.com/2009/10/29/hristodoulos/#more-3756
http://antigoldgreece.files.wordpress.com/2008/08/agonas97-01.pdf
http://www.i-reportergr.com/2007/04/blog-post_05.html
http://olympia.gr/2010/05/05/goldman-sachs-5/
http://piazzadelpopolo.blogspot.gr/2010/05/blog-post_3064.html αυγη Κυριακη 2/5/2010
http://kinisipoliton.wordpress.com/
http://antigoldgreece.wordpress.com/2008/12/22/pasok_nd_metalleia/
http://news.radiobubble.gr/2012/11/blog-post_11.html
http://antigoldgreece.files.wordpress.com/2008/08/agonas97-01.pdf
http://katalipsiesiea.blogspot.gr/2012/11/eldorado-gold.html
http://antigoldgreece.wordpress.com/2012/11/20/poreia2411-nogold/#more-19893
http://diaforos.blogspot.gr/2011/07/european-goldfields.html
http://www.pentapostagma.gr/2011/04/european-goldfields.html
http://logioshermes.blogspot.com/2011/04/european-goldfields.html
